Rijst rijst rijst
Hallo allemaal!

Ik zit nou inmiddels ongeveer 2,5 week hier in het warme Indonesië en vanavond vier ik voor het eerst oud en nieuw buiten Nederland.

De afgelopen 2 weken waren een hele ervaring en ik begin nu eigenlijk pas aan alles te wennen. Ik had niet verwacht dat het zo lang zou duren om aan alles te wennen hier, maar door de grote verschillen van Nederland en Indonesië heb ik er wat langer over gedaan denk ik. In de eerst week had ik nooit verwacht dat ik dit zou zeggen, maar ik wil hier over een week helemaal nog niet weg! Na een wat zwaarder begin en ziek zijn voel ik me nu helemaal thuis. Daarom heb ik denk ik ook niet veel van me laten horen, omdat ik me prima op mn gemak voel en maar weinig aan thuis denk. Met kerst heb ik natuurlijk wel het lekkere eten en met familie en vriendinnen bij elkaar komen gemist!

Deze week hebben we natuurlijk allemaal weer gewerkt, veel te veel rijst gegeten en savonds gepokerd, geyatzeed, getoept of wie ben ik gedaan. Wieb en ik hadden vorige week het plan om naar een kapper te gaan... Nou pff dat was me een ritje zeg! Samen met Usup en Mul (2keepers) zijn we op de motor er naartoe gereden. De wegen waren echt heel heel slecht, stel je een onverharde zandweg voor met alleen maar grote stenen erop. In het begin hield ik me zo stevig vast dat ik er pijn aan mn handen van kreeg, maar na 10minuten nog niet gevallen te zijn durfde ik wat te ontspannen. Het uitzicht was trouwens erg mooi! Je kon in de verste de zee zien en op de terug weg was het al een beetje donker waardoor alles nog mooier was. Eenmaal bij de kapper aangekomen te zijn moesten we even wachten totdat we aan de beurt waren. Niemand sprak of verstond Engels en het was dan ook erg lastig om uit te leggen wat de bedoeling was. Wieb maar eerst gegaan en in spanning afgewacht of hij niet kaalgeschoren werd. Gelukkig was ze best goed en had ze het redelijk begrepen allemaal. Het kapsalon zag er nog redelijk als een kapsalon uit, wat ons verbaasde. Er was gewoon een stoel met een spiegel ervoor en wat knipgereedschap (zie foto). Het koste trouwens maar 1,30euro voor ons samen, terwijl ze toch ruim 3kwartier bezig is geweest. Toen we klaar waren was het te laat om nog ergens anders heen te gaan, want het begon al donker te worden en er is natuurlijk niks verlicht.

Verder heb ik weer bij de slingerapen en oerangoetangs geholpen. Hier heb ik, natuurlijk, weer hokken gepoetst (lekker poep met heel heel veel vliegen geschept) en ze gevoerd. Dodo, de grote mannelijke oerangoetang, heb ik ook mogen voeren. Dat was echt heel leuk!! Hij mocht me dus was zeer aardig tegen me! In het begin spuugde hij nog, maar na een paar keer met hem gewerkt te hebben, was hij ineens aardig. In zijn hok, die hij samen met de vrouwelijke Noni deelt, hebben we allemaal voedsel verspreid/verstopt. Vanuit een andere kooi heb ik Dodo een banaantje gegeven. Toen deze op was heeft ie een stuk of 3 banaantjes in zn hok gezocht en gaf deze een voor een aan mij, echt heel grappig om te zien! Deze moest ik voor hem pellen en aan hem geven. Noni is alleen heel jaloers en daardoor best gevaarlijk. Toen Dodo een stukje liet vallen en ik het opraapte, greep Noni mijn haren! Blijkbaar heb ik geluk gehad, want vorig jaar had een vrouwelijk volunteer een half uur met haar haren vast gezeten. Ook hebben ze al een vrouw uit haar shirt moeten knippen omdat Noni haar had gegrepen en niet meer los liet... Volgende keer dus nog voorzichtiger!

De rest van de week was niet zo heel spannend qua werk. We hebben nog bij de kukangs, arende, krokodillen, beren en makaken gewerkt. Nog wat hokken geschuurd, geverfd en verplaatst en savonds pokeren. Ik begin er steeds beter in te worden en gister ben ik er als 4e pas uitgegaan haha. Helaas nog nooit gewonnen. Na het pokeren toen we terug naar ons huisje liepen is Wieb nog bijna op een schorpioen gas staan, maar zag hem nog net op tijd. Onze begeleidster heeft ook al een cobra in haar huisje gehad en wij hebben al heel wat vleermuizen en spinnen moeten verwijderen.
Mart en ik zijn zondag naar een klein dorpje, 20minuten (heel zwaar) lopen van cikananga gegaan om daar aan wat kindjes Engels les te geven. Toen we het dorpje binnen liepen, stonden ze ons al op te wachten en liepen ons giechelend achterna. Eerst hebben we bij een gezin het schoolbord opgehaald en toen naar het klaslokaaltje gegaan. De meisjes zaten links en de jongens rechts in het lokaal. Er was echter maar een super verlegen jongetje. Het lesgeven was echt een stuk moeilijker dan verwacht. Ze spraken bijna geen Engels en het was dan ook erg lastig om uit te leggen wat we gingen doen. We hebben ze de dagen, maanden en getallen geleerd, maar die kenden ze eigenlijk al redelijk. Daarna hebben we ze om de beurt iets laten tekenen en de rest moest dan het Engelse woord opschrijven. Wat me verbaasde was dat ze zo verlegen waren dat niemand eigenlijk iets op het bord durfde te tekenen. Uiteindelijk toen een meisje het durfde, deed de rest ook mee gelukkig. Na 1,5uur waren we kapot van het proberen dingen uit te leggen en ons verstaanbaar te maken en natuurlijk de vreselijke hitte in het kleine lokaaltje.

Vanavond is het dan eindelijk oud en nieuw, en ik ben erg benieuwd hoe de avond gaat verlopen! We hebben wat kaarsjes gekocht aangezien we 7uur lang geen stroom hebben. De grote steden als Jakarta krijgen onze stroom zodat zij een feest kunnen geven en de stad van stroom kunnen voorzien. Dat wordt dus oud en nieuw in het kaarslicht zonder elektriciteit. Ik denk dat we heel wat potjes zullen kaarten en misschien een batle tussen de Duitsers en Nederlanders hier gaan doen! Ik hoop op lekker eten, maar denk dat het weer rijst wordt haha.

Nou groetjes aan de rest in Nederland, iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar en tot volgend jaar!!

Groetjes Lisa