88 days left, but Ghana is always on my mind

18 januari landde ik na 148 dagen weer op Nederlandse bodem. Op dat moment voelde het alsof ik niet weggeweest was. Schiphol herkende ik, de weg terug was ook niet anders, mijn ouders en vrienden waren ook geen spat veranderd... Een heel aart gevoel was dat, want ik was wel zeker langer dan vijf maanden weggeweest. De eerste dagen werd ik echt geleefd. Iedereen wilde me zien en al mijn verhalen horen, maar waar moet je beginnen? De meeste mensen hebben mijn blogs gevolgd en daar heb ik alles vrij uitgebreid beschreven, foto's.. tsjaa 1854 foto's laat je ook niet binnen vijf minuten zien. De dagen erna werd je echt geleefd.
Nu inmiddels 88 dagen verder zit ik weer met mijn hoofd in de boeken voor mijn opkomende tentamenweek, heb ik al zeker 5 deadlines achter de rug en ben ik toe aan wat ghanees tempo. Elke dag word ik herinnerd aan het gehaaste cultuurtje van ons, wat veel mensen niet eens in de gaten hebben doet mij dat juist terugdenken aan de relaxte geweldige tijd in Ghana... Geen mensen die zeuren als de bus vijf minuten laat is, maar die geduldig op het bankje blijven zitten en om zich heen kijken, soms voor wel vijf uur lang. Elke keer wanneer het mij te veel word qua drukte op school of deadlines, denk ik bewust terug aan Ghana. Dit geeft me rust en hierdoor kan ik relativeren. Tuurlijk doe ik mijn best, maar af en toe een momentje voor jezelf is goed en laat je beseffen dat niet alles op tijd gaat of stress nodig is. Mijn hoofd koel houden heb ik geleerd door Ghana...
Ook op mijn werk merk ik dat mijn ervaring met Ghana heeft geholpen, ik heb zelfs mijn kassazinnetje wilt u een tasje eromheen verandert in gaat het zo mee, of wilt u een tasje? het verbaast je hoeveel mensen opeens het zo mee kunnen nemen en het scheelt in het aantal plastic tasjes wat je niet uitgeeft en dus ook niet weggegooid worden na eenmalig gebruik. Het is iets kleins ik weet het, maar nadat ik in Ghana heb gezien hoe plastic super mooie gebieden kan veranderen in een afval built, scheelt elk plastic zakje!
Naast deze kleine verandering heb ik ook kartonnen theebekertjes op school afgezworven, door mijn eigen theebeker te gebruiken. Toch heb ik hierdoor al minstens 30 kartonnen bekertjes niet gebruikt die anders zo weer in de prullenbak zijn beland.
88 dagen later blijf ik elke dag met verhalen komen over Ghana, ik blijf enthousiast en wil iedereen hierover vertellen. Ik word elke dag herinnerd aan Ghana door nummers die op de radio komen, zoals gangnamstyle van psy waarop mijn ghanese broertjes uit mijn gastgezin los gingen of een liedje van Shakira zie werd gezonden door de keukenvrouwtjes en de vele kinderen op mijn stageplek.

Ghana will be a part of me for the rest of my life...

xxx