Aan het werk!

De afgelopen twee weken heb ik me ingezet voor hetgeen ik gekomen was: het vrijwilligerswerk! Dus helaas, geen spannende verhalen deze keer over safari's, tripjes of activiteiten, maar een relaas over mijn werk en observaties. Mijn bezigheden bestaan uit verschillende taken; sommige enigszins zwaar of saai, andere leuk en gezellig. Zo heb ik geholpen in de tuin, geverfd op de high school, geschuurd en gelakt in de bibliotheek, spelletjes gedaan met de kinderen van de preschool en het weeshuis en administratieve werkzaamheden gedaan voor het sponsor programma. Het ritme hier is compleet anders als thuis. Ik sta namelijk op om 7 uur (ja, het is bijzonder gezien mijn hekel aan ochtenden) en ga doorgaans al om 9 of 10 uur uitgeput naar bed. Als ik het wild maak is het 11 uur haha! 

 

Aangezien we oprecht in de middle of nowhere zitten, heb ik besloten dit weekend net als vorig weekend te overnachten in Iringa. Naast het heerlijke feit dat ik hier op het internet kan, en we superlekker eten kunnen krijgen, is er simpelweg veel meer te beleven. Vorig weekend zijn we zelfs uitgeweest en dat was een hele belevenis. Die Tanzanian weten namelijk heel goed waar ze mee bezig zijn op de dansvloer. De weinige Westerse mensen die aanwezig zijn lijken wel houten klazen vergeleken met de soepele heupen van zowel de mannen als de vrouwen. Ook erg leuk dat de mannen hier gewoon mee dansen, in plaats van verlegen bij de bar te staan of akward achter een groep meisjes te gaan staan (sorry Europese mannen!). De kroeg was erg rustig, er waren zo'n 15 mensen op de dansvloer, maar ik had de tijd van mijn leven. Wildvreemde vrouwen hebben er geen moeite mee zeer dicht tegen je aan, of met hun kont tegen je aan te dansen. Heel opmerkelijk dat dit normaal gevonden wordt, maar enige vorm van homoseksualiteit zwaar bestrafd wordt (boetes, gevangenisstraf of erger). 

 

De enorme aversie tegen homo's en lesbiennes is 1 van de tekenen die het doen lijken dat dit land jaren achterloopt qua ontwikkeling. Een andere observatie is hoe er tegen het huwelijk wordt aangekeken. Hoewel dit natuurlijk niet altijd het geval is, trouwen mannen en vrouwen vaak vanwege praktische redenen. De man dient een enorme bruidsschat neer te leggen aan de schoonvader, als bedankje dat hij mag trouwen met zijn vrouw en uit respect dat hij haar heeft opgevoed. Het bedrag van 1 miljoen shilling (500 euro)is gigantisch veel voor de mensen hier, en natuurlijk betaalt de man ook voor de bruiloft en het huis. Geen wonder dat iedereen hier met een buzungu (woord voor blanken) wilt trouwen, want die zijn gratis, hebben goed onderwijs gehad en zijn relatief rijk. Mensen waren ontzettend verbaasd toen ik vertelde dat ik 'gratis' was, evenals het feit dat wij vaak samen wonen zonder getrouwd te zijn, en de vrouw in principe gewoon meebetaalt aan de bruiloft en het huis.

 

Geld uberhaupt heeft hier een hele andere waarde als thuis. De mensen hier zijn veel meer bezig met de basisbehoeften van onderdak, kleding en voedsel, die wij als vanzelfsprekend beschouwen. Het minimumloon van 170.000 shilling (nog geen 100 euro) per maand is dan ook erg laag. Omdat mensen er nog vroegen heb ik een keer verteld hoeveel ik met mijn bijbaantje verdiende per maand, en kwam er later achter dat dit voor hun een halfjaarlijks salaris is. Ik schaamde me hier best wel over, en probeerde maar uit te leggen dat mijn huur bijna 100x zo duur is als hier. Voor een simpel huis/lemen hut betalen mensen 5 euro per maand en vinden dit duur!! Het zet alles wel even in perspectief!

 

Nog maar 1 week werk en dan ga ik reizen. Eerst een week alleen langs verschillende plekken, spanneeeend, en dan een week met Sarah een andere vrijwilliger relaxen op Zanzibar. Hier heb ik echt ontzettend veel zin in, al is het wel raar dat ik het weeshuis nu alweer verlaat. Aan de ene kant vind ik het prima om weg te gaan, omdat niet alle taken even leuk zijn als ik had verwacht. Aan de andere kant heb ik ook het idee dat ik nu pas echt ben begonnen met de mensen leren kennen en vind ik het jammer om ze nu alweer te verlaten. Als je echt iets neer wilt zetten, moet je simpelweg langer blijven dan 1 maand. Wie weet ooit in de toekomst!

 

Veel liefs vanuit hier!