infoavond worldmapping, en hoe kleine dingen groot worden

Dinsdagmiddag las ik op facebook een berichtje van Tamara. Ze zocht nog mensen om te helpen met de informatieavond in Kerkrade! Ik heb meteen gereageerd dat ik wel wilde komen, eindelijk een keer in de buurt!

De volgende dag had ik meteen na school de trein, en mooi op tijd kwam ik aan in 't sjtaater hoes. Daar waren Tamara, en de mensen die geregeld hadden dat de infoavond daar kon plaatsvinden er al. Na even gekletst te hebben kwamen al snel de eerste jongeren, en niet veel later was iedereen er. Het was maar een klein groepje, maar dat maakte het juist wel gezellig!

De presentatie begon met een best wel heftig filmpje over hoe de wereld er uit zou zien als er maar 100 mensen zouden wonen. 13 mensen zouden honger hebben, en 14 zouden er niet kunnen lezen. Ik ben een van de 12 mensen met een computer, en een van de 3 mensen met internet. Met mijn koelkast, bed, klerenkast en dak ben ik een van de 25 rijkste mensen op aarde...

Dat filmpje hakte er wel even in. Daarna ging Tamara door met de presentatie. Ze vertelde over hoe be more en worldmapping ontstaan zijn, over de verschillende expedities, de kosten en natuurlijk over de veiligheid. Tussendoor liet ze mij ook steeds dingen vertellen, over hoe ik het gehad heb in Uganda. De jongeren en ouders stelden ook veel vragen, en sommige ook aan mij.

Ik vond het echt superleuk om te doen! Eindelijk weer eens praten over Uganda zonder dat mensen dat verhaal al 10 keer gehoord hebben (en ondertussen vast wel gek van mij zijn geworden :P ). En dan nog had ik zo veel meer willen vertellen! Over alle geweldige projecten die we bezocht hebben en alles wat we gezien hebben. Over de leukste worldmappinggroep van 2012 en over de supergoede begeleiding die we kregen. Over hoe goed alles geregeld was en nóg meer over alles wat we gedaan hebben. Helaas was daar allemaal geen tijd voor, maar ik ben alsnog superblij dat ik gegaan ben. Misschien wáren er maar 4 jongeren + ouders; die heb ik dan toch bereikt. Net zoals ik met deze blog maar die '3 mensen op aarde met internet' kan bereiken, waarvan er 2 het waarschijnlijk tóch niet lezen. Die ene 'persoon' heb ik toch maar bereikt en dat is beter dan niks :). En hopelijk heb ik die 4 jongeren (en vooral ook hun ouders!) over kunnen halen om naar Uganda, Malawi, Cambodja of Zuid Afrika te gaan, waar ze ook hun steentje bij kunnen gaan dragen bij de projecten. Daar kunnen ze ook niet veel doen, maar als je dan ziet hoe blij iedereen er mee is, daar doe je het dan voor. En als die 4 jongeren dan met worldmapping mee gaan, en daarna iedereen gaan vertellen hoe gaaf ze het hebben gehad, en ieder weer 4 jongeren bereiken die weer mee gaan en gaan vertellen... Dan hebben we ineens met z'n allen iets heel groots gedaan!