Inspireren maar!

'Traveling: it leaves you speechless and then turns you into a storyteller'

Deze quote past perfect bij mij en mijn manier van reizen. Ik kan tijden om me heen kijken, genieten van alles wat er anders aan toegaat dan ik gewend ben en van het feit dat ik in m'n eentje op avontuur ben. Maar wanneer ik eenmaal thuis aan het nagenieten ben, dan moet dat met zo veel mogelijk mensen gedeeld worden. Ik wil foto's laten zien, geluiden laten horen en anderen het geluk laten ervaren dat ik heb mogen meemaken. Het is natuurlijk onmogelijk, reizen dat moet je dóen, maar ik probeer zo dicht mogelijk in de buurt te komen.

En daarom heb ik de afgelopen drie weken meegedaan aan een recordaantal etentjes, high-teas en gezamenlijke bankhangmomenten. Allemaal om lieve vrienden en familie weer in real life te spreken én mijn enthousiasme te delen.
Het is het plan om dit de komende maanden te blijven doen!

Sinds een weekje ben ik lid van het CDJA Groningen, politieke jongerenvereniging. De eerste tijd wil ik een beetje de kat uit de boom kijken, maar wie weet is er daarna een kansje om mijn reis/reizen in het algemeen/millenniumdoelen/etc te koppelen aan een activiteit, zoals bijvoorbeeld een politiek café. Het CDJA Groningen heeft ongeveer honderd leden, met wisselende opkomsten bij de activiteiten. Ook op activiteiten die niet per direct in het teken staan van internationale verhoudingen of vrijwilligerswerk zal ik mijn opmerkingen daar vast wel vaak aan koppelen - ik ken mezelf.
Naast deze vereniging ben ik ook sinds kort lid van mijn studievereniging, Clio. Tijdens activiteiten van Clio zijn we bij elkaar met allemaal mensen die geïnteresseerd zijn in internationale betrekkingen. Niet iedereen zit in het 'vrijwlligerswereldje', er zijn ook mensen die voor een baan in een multinational gaan. Er valt dus genoeg van elkaar te leren en elkaar te inspireren!

In de kerk waar ik lid van ben, help ik jeugddiensten te organiseren. Samen met een stel anderen kiezen we een spreker, thema, liturgie en collectedoel. Grote kans dat het de volgende keer, over twee maanden, in het teken staat van 'de ander ver weg'. In Zuid-Afrika keek ik erg op van de manier waarop het geloof met het dagelijks leven van (de meeste) Zuid-Afrikaanse mensen verweven is. Hier kan ik zeker wat van leren. Met de woorden 'victim friendly, resource centre, safe house' (allemaal onderdelen van mijn project in Zuid-Afrika) kunnen we zeker wat doen, maar daarover moet ik nog even brainstormen met de anderen. Ik ga hard m'n best doen om via deze manier geld in te zamelen voor het Wentworth Victim Friendly Centre. Misschien ga ik volgend jaar zelf terug en kan ik dan het geld besteden, maar anders heb ik hier vanuit Nederland ook wel een paar ideetjes. Tijdens de vakantieweken heb ik gezien wat een positieve invloed het Holiday Program had op de kinderen. (Overzict met activiteiten is te vinden op mijn profiel!) Er wordt nu gewerkt aan een After School Program, waarmee deze lijn doorgezet kan worden. Lijkt mij een ontzettend goed doel! Ik hou jullie op de hoogte!

Verder hoop ik binnenkort weer uitgenodigd te worden om te spreken op mijn oude school. (En anders nodig ik mezelf uit, haha.) Na mijn reis naar Ethiopië heb ik op deze onderbouwlocatie verschillende presentaties gegeven. Ik ben een keer alle klassen apart langsgeweest om in een lesuur te vullen met verhalen over Ethiopië en heb afgelopen jaar alle leerlingen tegelijk toegesproken op een themadag. Ik zal mijn oude docenten laten weten dat ik graag weer kom en met deze nieuwe ervaring ook zeker iets nieuws te melden heb!

Ten slotte heb ik ook een paar één-op-één gesprekjes lopen met jongeren (jonger dan ik) die ik ken vanuit de kerk of het dorp die ooit ook graag willen reizen en vrijwilligerswerk doen, maar niet zo goed weten waar te beginnen. Ik help ze met liefde door brochures en weblinks te delen en ze uit te nodigen voor informatieavonden.
Want dat is toch het mooiste, als de wereld meer en meer met elkaar in contact kan komen!