Als ik terug kijk op afgelopen jaar is er veel gebeurd. Sinds de reis naar Uganda ben ik veel meer bezig met de mensen om mij heen. Ook spelen scènes zich uit Uganda nog iedere dag zich in mijn hoofd af, er is geen dag dat ik er niet mee bezig ben. Uganda heeft me echt laten inzien hoe goed ik het hier heb, en ook al laat ik dat misschien niet altijd even goed merken, toch denk ik er zo echt over. Ik ben erg dankbaar geworden voor wat ik hier allemaal heb. Wat ik ook wel heel erg heb sinds de reis is het gevoel onmacht. Hoeveel je ook wilt veranderen je kunt het niet alleen. Ik kan niet hoe graag ik het ook wil in mijn eentje de wereld veranderen. Ik ben dan machteloos. Ik vind het daarom ook erg belangrijk dat veel mensen met eigen ogen gaan zien hoe eht daar is en ook terug komen met het idee om de wereld te gaan veranderen, want samen stap voor stap zouden we er uiteindelijk wel moeten kunnen komen. Mijn plannen voor de toekomst zijn zeker om nog ooit terug te gaane en naar nog meer gebieden te gaan en daar mijn hulp aan te bieden. Ook wil ik mensen aansporen om als ze de kans hebben zoiets mee te maken deze kans met beide handen aan te pakken omdat het waarschijnlijk een van de mooiste en leerzaamste ervaringen uit je leven zal gaan worden. De Uganda reis heeft me wel degelijk veranderd.