Vrijdag 13 Juni

 Hoi allemaal,

Om half 6 al opgestaan, slapen ging echt niet meer. Gelukkig had ik hierdoor tijd genoeg om de laatste dingen van mijn lijstje te doen. En toen om kwart voor 6 met een zenuwachtig gevoel de auto in richting Schiphol. Er stonden geen files en we (mijn ouders, zus en ik) waren dus ruim op tijd op Schiphol. Die extra tijd konden we gebruiken om nog even gezellig wat te eten en te drinken, ook al was ik hier veel te zenuwachtig voor. De tijd vloog voorbij en het was al snel tijd om afscheid te nemen. Dit betekend dat er vooraf nog even een groepsfoto werd gemaakt. En dat was niet een gewone groepsfoto, alle ouders waren foto’s aan het maken, en we kregen daarom ook veel bekijks van de andere mensen op Schiphol. En toen was het toch echt tijd om in te checken. Het afscheid met mijn ouders en zus was erg emotioneel en liefdevol. Maar een paar tranen verder stonden we dan toch echt in de rij om door de douane te gaan. Toen iedereen er heelhuids door was gekomen, hadden we nog wat vrije tijd. We gingen in groepjes Schiphol verkennen en kwamen elkaar uiteindelijk allemaal weer tegen bij de Mcdonalds. Even snel nog wat junkfood eten voor we weg gaan. Het was daarna alweer snel boarding-time. Helaas hadden we een kleine vertraging, maar uiteindelijk zaten we dan toch echt in het vliegtuig. En daar keek ik echt mijn ogen uit. We hadden gewoon een eigen tv, waar we films, games en muziek op konden kijken en luisteren. De eerste vlucht verliep soepel, ookal zat ik bij elke beweging rechtop in mijn stoel, vliegen is gewoon niet mijn ding.

Toen we in Istanbul waren, hadden we een halfuurtje tijd voor ons zelf. Daarna was het boarding-time, en zagen we dat een paar van onze koffers in het vliegtuig werden geladen. Dat was een spannend moment, want sommige koffers werden aan de kant gezet. Gelukkig gingen alle koffers die van ons waren erin. We konden dus met een gerust hart het vliegtuig in, maar dit was iets te optimistisch. De tweede vlucht ging wat minder soepel dan de eerste, en we hebben de helft van de tijd met onze gordels om moeten zitten wegens turbulentie. Ook hadden we nog een tussenstop waarbij bij de landing werd gecheckt of de veerring van het vliegtuig wel goed was. Met andere woorden het vliegtuig kwam stuiterend op de landingsbaan. De gene die nog niet wakker waren, waren het nu zeker. Na het goede nieuws dat Nederland had gewonnen van Spanje met voetbal, gingen we met goede moed, het derde en laatste gedeelte van onze vlucht in. De moed zakte bij mij alleen weer snel in de schoenen, toen we een iets heftigere turbulentie kregen, althans zo voelde het voor mij, maar ik ben dan ook geen fan van vliegen. Gelukkig ging de landing wel soepel en waren we eindelijk in Uganda. 

We kwamen het vliegtuig uit, en de mensen waren allemaal erg vrolijk en vriendelijk dit gaf mij al gelijk een grote boost. We hebben een visum aanvraagt en ons geld gewisseld. 1 euro is 3000 shilling, dus we voelde ons behoorlijk rijk toen we ons geld hadden gewisseld. En toen kwam het laatste spanende moment van de avond, namelijk het wachten op de koffers. Gelukkig kwamen ze allemaal aan en konden we snel kennis maken met onze chauffeurs.  Ze waren erg vriendelijk en zorgde ervoor dat we ons gelijk op ons gemak voelde. De koffers werden op het dak gelegd en zo zijn we naar het hostel gereden. Omdat het erg donker was konden we weinig van het hostel zien. En gingen we vroeg naar bed, tenminste dat was het plan. Na een hoop geklets gingen we dan toch echt rond 5 uur wel slapen.  

Groetjes Cynthia