Nog thuis

Tranen omdat je iedereen toch wel gaat missen en het avontuur natuurlijk best wel spannend is.

Stres omdat je bang bent dat er iets mis gaat of dat je iets gaat vergeten.

Enthousiasme omdat je waarschijnlijk een van de mooiste avonturen uit je leven aan gaat.

Dankbaar omdat je iets extra's kan doen voor mensen die het heel hard nodig hebben.

Op dit moment moet ik eerlijk zeggen dat stres de overheersende factor is bij mij. Bang dat er iets fout gaat ben ik zeker. Maar ook ben ik er van overtuigd dat dit allemaal van me afglijdt als ik eenmaal in het vliegtuig zit.

Nu ben ik vooral nog bezig met het inpakken van m'n tas en de laatste dingen klaar maken. Ik denk dat ik maar een inpaklijst ga maken want wat neem je nou eigenlijk mee op zo'n avontuur?!