‘Make your boss not want to lose you’

Afgelopen twee weken hebben een andere vrijwilliger en ik een groot deel van de JobReadiness cursus gevolgd. De facilitator (‘de docent’) was een ontzettend inspirerende vrouw die de kracht had om alle cursisten (de vrouwen en mannen van gemiddeld 20-35 jaar oud) enthousiast te maken om naar een baan te zoeken in plaats van af te wachten. De volgende onderwerpen worden behandeld tijdens de cursus: Jobreadiness; alle onderwerpen die bij een sollicitatiegesprek van belang zijn wordt geleerd. Ook worden er gedurende de cursus proef-sollicitatiegesprekken gehouden. Workethic; hier wordt de mentaliteit op de werkvloer aangeleerd. Niet op social media, 15 minuten van tevoren aanwezig zijn, lachen etc. Financial Literacy; een ontzettend belangrijk onderwerp voor de cursisten. Velen hebben nooit geld gespaard of hebben geen idee hoe ze dat moeten doen. Daarnaast worden ze bedrogen door winkels met kromme abonnementen. Hier worden ze wakker geschud hoeveel geld ze elke week aan alcohol besteden, hoe je geld kan sparen en je uitgaven moet verdelen. Professionalism; continu wordt erop gehamerd dat de studenten professioneel moeten zijn, moeten uitsteken boven alle andere werknemers. Met als doel dat ze gepromoveerd worden en meer gaan verdienen. Naast deze belangrijke ondwerpen komen ook ‘Worldview’, Biblical Ethics en numeracy assessments aan bod. Ze worden getraind doormiddel van een video en daarbij een motiverende uitleg van de facilitator.

Deze cursus wordt dus gegeven in The Fathers House Church(FHC) en georganiseerd door de Levafoundation.
Zoals ik vertelde in mijn vorige blog werkt Ready4Life samen met werkloze jongeren tussen 18 en 35 jaar, die een computertraining en Life Oriëntatie training krijgen.
Onze taak was om een goede aansluiting te maken van de cursus van Ready4Life en die van de (FHC). Je kan het zien als van de basisschool naar de middelbare school gaan. In het begin dachten wij dat de cursussen elkaar erg zouden overlappen. Echter hebben wij iets totaal anders ondervonden. Stel we delen de onderkant van de samenleving van Zuid-Afrika in in 5 groepen, beginnend bij nul en de besten bij vijf. De onderste kant van de samenleving kan zowel Ready4Life en de FHC niet helpen, deze hebben geen onderwijs gehad, waardoor de meesten analfabeet zijn en niet goed kunnen communiceren. Daarna heb je groep 1 & 2, dit is de groep waar Ready4Life zich over bekommerd met deze cursus. Velen hebben hun middelbare school niet af gemaakt, maar kunnen zich wel redelijk verstaanbaar maken in het Engels. Door middel van een 9 weken durende cursus krijgen ze computer skills, leren ze dingen over hun persoonlijkheid en kunnen ze een CV opstellen en wordt het geleerd hoe ze een sollicitatiegesprek moeten houden.

Echter is de cursus van de FHC voor mensen van groep 3 & 4. De cursus van de FHC zal niet nuttig zijn voor mensen van groep 1 & 2, als ze niet eerst de R4L cursus hebben gevolgd. Daarom vormen deze 2 cursussen een goed verband en is een goede samenwerking dus mogelijk. Het is moeilijk om te begrijpen, maar je kan simpelweg een kind van de basisschool geen HBO wiskunde lesgeven, daarvoor heeft dat kind eerst een basis nodig.

Ik hoop dat het verschil tussen de cursussen duidelijk is. Op dit moment ontwikkel ik een flyer om de R4L cursisten enthousiast te maken voor de FHC cursus. Daarnaast zal elke ker aan het einde van de R4L cursus een van de eigenaren van de FHC langskomen om de R4L cursisten informatie te geven.

Wat betreft het reizen: 8 november ben ik met Brecht naar Hamburg gegaan (een plaats in Zuid-Afrika). In Zuid-Afrika bestaat een boekje, The Coast to Coast, een soort lonleyplanet voor backpackers. Volgens dat boekje was in dit kleine culturele en kunstzinnige plaatsje 1 hostel waar je ‘in het wild kon slapen’. Na lang zoeken in het kleine plaatsje kwamen we eindelijk aan bij Hamburg Backpackers. Echter bleek dit niet het hostel te zijn van de Coast to Coast, aangezien dit hostel nog 3 weken gesloten was in verband met renovatie. We kregen met onze lieve ogen en hartelijke gesprekken daar toch een slaapplek aangeboden. Maar de eigenaar wilde ons wel het ‘zogenaamde wilde hostel’ laten zien. Zo gezegd, zo gedaan. We liepen naar een vergaan en verjaard huis, voor zover je het een huis kan noemen. De Huizen hadden geen daken, in elke kamer was afval gesorteerd, wat de vorige eigenaar zijn inkomsten waren. Het idee van de nieuwe hostel eigenaar (die een jaar geleden een raamkozijn heeft opgeknapt en het toen heeft laten liggen) was, dat hij tenten in de kamers neer ging zetten, waardoor je de sterren boven je had aangezien er geen dak was. Klik hier voor de foto’s. Verder hebben we een geweldig weekend gehad. Eten in de pub liep uit op karaoke, om vervolgens vroeg op te staan om te gaan kajakken en een privé toer op een grote motor te krijgen naar mooie plekjes van Hamburg.

Het weekend erop was het grootste deel van mijn huis naar Cape Town, aangezien ik daar nog kom had ik de mogelijkheid om 5 dagen in mijn eentje te reizen. Dus ging ik de Wildcoast verkennen en op cultuur tocht. Elke dag 3-6 uur rijden in de auto is hier gebruikelijk als je naar een andere plaats toe wilt. Ik zal alleen over mijn verblijf in Bulungula vertellen. Bulungula is een echt Xhosa dorp, Mandela heeft hier vlakbij gewoond. Samen met een andere reizigster gingen we door middel van een kaart opweg naar Bulungula. Om de kaart te gebruiken moesten we de kilometers tellen om de goede afslagen te nemen. Ik rij hier in een VolksWagen Polo, die bejaard is. Echter waren de wegen gemaakt voor een 4×4. Op Flickr krijg je een klein beeld hoe de wegen er aan toe waren. Om het kort samen te vatten, de dirtroad was stijl, had vele potholes (gaten in de weg), groeven, rotsen etc. Vrijwel onbegaanbaar, maar na een aantal uur zijn we toch aangekomen. In Bulungula zelf hebben we heerlijk Afrikaans gegeten en hebben we ’s avonds en overdag met locals gezeten. Kinderen die de drums als geweldige artiesten bespeelden. We kregen nog een tour naar een echt Xhosa hutje, waar de desbetreffende dames bier aan het maken waren. We hadden twijfels of er uberhaubt wel douches waren, aanzien de wc’s een soort Dixie wc’s onder de grond waren. De douches waren aanwezig en prachtig. Echter moesten we brandstof gebruiken, aansteken, en wachten totdat het water warm werd!

De afgelopen weken ben ik ontzettend veel leuke en minder leuke dingen over de cultuur te weten gekomen. Aan het einde van mijn reis ga ik mijn blik op Afrika geven. Nu eerst nog even genieten en nog meer te weten komen! Verder heb ik ook in een playschool gewerkt, echter zal ik dat de volgende keer toelichten.