Als je weer terug bent in Nederland merk je het grote verschil met landen als Vietnam, Laos en Sri Lanka. In Nederland zit je echt weer in een ritme, je gaat weer mee met de ‘flow’. En jammer genoeg raak je ook weer snel uit het ‘relaxere’ leven van Azie, daar zijn ze erg tevreden met wat ze hebben en leven ze bij de dag. Vooral in Vietnam zijn de mensen erg tevreden als ze maar een baantje hebben en een inkomen, dan kunnen ze voor hun gezin zorgen. In Nederland is er een hoge levensstandaard, mensen hebben hoge verwachtingen van elkaar en er ligt een soort druk op je. Bijvoorbeeld een sociale druk, als je iets wilt afspreken moet dat vaak een tijd van tevoren want iedereen heeft het druk. En als je dan een datum wilt prikken wordt er van je verwacht dat je niet elke dag beschikbaar bent, maar dat je minimaal 2 dagen per week al iets hebt gepland in de avond. Het is ‘raar’ als je dan elke dag beschikbaar bent. Verder wordt er ook van je verwacht dat je de beste opleiding volgt, dat je de beste baan zoekt en dat je de beste zorg krijgt. Door deze verwachtingen en druk zijn we ook minder snel tevreden, het lijkt altijd beter te kunnen. Het is goed dat we verwachtingen hebben en we mogen doelen stellen voor onszelf, maar we zouden ook eens stil mogen staan bij het feit dat we zoveel mooie en goede kansen hebben in Nederland. We mogen best sneller tevreden zijn met wat we hebben en een keer per dag eens tevreden zijn met wat we hebben en wie we zijn.