School

Hoezo school? Je bent toch al afgestudeerd?

Dat klopt! Het is inmiddels al weer 2 jaar geleden dat ik mijn diploma als Verloskundige in ontvangst mocht nemen.

In de tussentijd ben ik nog in contact gebleven met mijn ‘oude school’, ook in de tijd dat ik nog in Oeganda was.

Zo werd ik gevraagd om mee te doen aan een fotoreportage van oud studenten die na hun opleiding voor korte of langere tijd in het buitenland hebben gewerkt.

Van 25 Februari t/m 23 Maart 2015 stond er bij ons in de bibliotheek, maar ook op de andere campussen en tijdens de open dagen een fotoreportage tentoongesteld.

Zo waren daar ook enkele foto’s en verhaaltjes van mij uit Oeganda te lezen en te bekijken. Super leuk om op deze manier meer (toekomende)studenten in contact te brengen met (vrijwilligers)werk in het buitenland!

Niet alleen de studenten, maar ook de docenten werken geïnformeerd door middel van meerdere infosessies. Helaas kon ik zelf niet aanwezig zijn tijdens deze infosessies, want op 6 Maart zat ik nog in het warme Oeganda. Maar daar hing ik dan, met mijn hoofd op posters, door heel de school!

Voor diegene die het leuk vinden om de foto’s en verhaaltjes ook te lezen en zien. Hieronder zien jullie een korte samenvatting.

Oproepje School

Beste ex-studenten van KHK Kempen en Thomas More,

Uw ervaringen zijn goud waard! Alvast voor de studenten van de Hogeschool Thomas More. Om jongeren te informeren over de voor- en nadelen van een carrière in het buitenland, slaan Thomas More Turnhout en de stichting Vlamingen in de Wereld de handen in elkaar. Met een fotoreportage van Vlamingen in jobs in het buitenland en een infomoment ‘wonen en werken in het buitenland’, willen wij voor studenten een beeld schetsen van wat werken in het buitenland inhoudt. Hiervoor doen wij graag beroep op uw hulp.

De dienst Internationalisering van Thomas More liet ons weten dat u na uw studies bij onze school uw weg naar het buitenland vond. Vandaar onze vraag of u interesse heeft om mee te werken aan het project door ons enkele foto’s te bezorgen van uzelf op de plaats waar u woont en in uw werkomgeving. Wij kiezen een aantal foto’s uit, die we uitvergroten en in de bibliotheek van Thomas More Turnhout deel uitmaken van de tentoonstelling. In een fotobijschrift krijgt u de kans om te verwoorden wat u zo aantrok aan de plaats en wat uw job daar speciaal maakt.

Bent u daarnaast in de loop van maart-april toevallig in België? Heeft u interesse om onze studenten persoonlijk te vertellen over uw ervaringen en tips te geven over werken en wonen in het buitenland? Geef ons dan ook een seintje, uw expertise is uiterst welkom op het infomoment voor studenten met internationale aspiraties.

Neem gerust contact met ons op indien u hierover nog vragen heeft. Wij geven graag meer info.

Wij hopen alvast op uw positieve reactie en enthousiasme voor dit project.

Met vriendelijke groet,

Stieve Van der Bruggen en Jessica Jacobs (jessica.jacobs@viw.be)

Samenvatting inzending

Mijn naam is Elise Romijnders en in September 2010 ben ik begonnen aan de opleiding Vroedkunde. In mijn laatste jaar kreeg ik de kans om voor buitenlandse stage naar Ethiopië te gaan.

Sindsdien kon ik Afrika niet meer loslaten en daarom heb ik na mijn studie besloten om in Oeganda vrijwilligerswerk te doen. Sinds November 2014 werk ik als vroedvrouw in het Regional Referral Hospital in Jinja, de tweede grootste stad in Oeganda.

Op een van de foto’s die je hier ziet geef ik een baby van een week oud afgekolfde moedermelk.

De moeder van dit meisje woont in een sloppenwijk bij Jinja en zorgt als alleenstaande moeder voor twee kinderen. Na een thuisbevalling kwam de melkproductie niet goed op gang en kwam ze bij mij terecht voor extra hulp. Een tijd lang liep ik elke ochtend naar haar huis

om extra voeding voor haar en haar zoontje te brengen en om te helpen met afkolven en haar dochtertje bij te voeden.

Het is wegens culturele verschillen lastig om tips en adviezen te geven, 

maar uiteindelijk heeft deze moeder met een beetje hulp haar eigen situatie verbeterd!

Een andere foto is gemaakt in Karamoja, een van de droogste en armste regio's in Oeganda.

Dan zie je nog een foto van een klein meisje samen met mij en haar moeder. Het meisje is precies één dag oud. De moeder is thuis bevallen van haar eerste kindje en dat duurde ongeveer drie dagen. De moeder en baby maakte het op dit moment goed.

Een meisje bewonderde in een van de foto’s haar eigen spiegelbeeld in de glazen van mijn zonnebril. In de afgelegen plek waar haar huis staat is het al lastig om water en eten te verzamelen. Zoiets als een spiegel kent men hier dus niet!

De kans dat deze groep kinderen al eerder blanken hebben gezien is heel klein. 
De reactie van blijdschap en verbazing was daarom heel groot. 

De stammen in deze regio trekken als Nomaden rond en daarom is het hutje waarin ze wonen niet van steen, maar van takken gemaakt. Makkelijk uit elkaar te halen als ze weer verhuizen.

Ziekenhuis: Het werken in het ziekenhuis is hier heel anders dan in andere landen. Oeganda is een land waar alles draait om connecties. Verder is het net als veel andere Afrikaanse landen erg corrupt.

Het ziekenhuis is dé plek, waar je kan zien wie er de dupe zijn van dit 'systeem'. 
De aller armste. 
Het is lastig om hier je dagelijks werk op de verloskamers te doen, diegene te helpen die je écht nodig hebben. Er is niet alleen een gebrek aan materiaal, maar ook kennis en de wil om daar iets aan te veranderen.
Als je dan na een dag hard werken een onschuldig klein baby'tje vast kunt houden dan vergeet je dit alles even en dát is de reden waarom je er elke dag weer opnieuw voor gaat.

Op deze foto's zie je een aantal baby's die ik op de wereld heb mogen zetten!

Mama's vragen mij wel eens of ik wil helpen bij het uitzoeken van een naam en uit dankbaarheid zijn er ook een paar meisjes naar mij vernoemd.