Een allerlaatste blog van mijn kant in het Wereldsupporter programma, waarin ik graag nog één keer op een rijtje wil zetten wat ik in Zuid-Afrika geleerd heb en wat jullie van mij en mijn voorbereidingen zouden kunnen leren.

Toevallig (Of misschien wel helemaal niet zo toevallig, gezien ik iedere mogelijkheid aangrijp om over Zuid-Afrika te praten ... ;) ) liep gisteren een gesprekje tussen een studiegenoot en mij uit op een pittige maar interessante discussie over Zuid-Afrika. Wordt dit land nou over- of onderschat in het Westen, moeten de arme bevolking in Zuid-Afrika eigenlijk nog helpen of niet, zijn die mensen wel zo ongelukkig als wij denken en invullen? Zin na zin flitsen ervaringen aan me voorbij en wist ik van daaruit het beeld wat te nuanceren, zo waardevol! Ik heb met eigen ogen gezien hoe onvoorstelbaar groot de verschillen in dit rijkste land van Afrika zijn. Hoe het gemiddelde winkelcentrum er beter uitziet dan in Nederland en hoe mensen een dode hond in hun wc-hokje gooien om uitwerpselen te laten 'oplossen'. Hoe de slums praktisch gezien de achtertuinen van villawijken vormen. Hoe bepaalde groepen mensen hun schouders ophalen, how they just don't care. Ik heb eigen woede en frustratie gevoeld, maar ook bewondering en dankbaarheid. Al deze dingen hebben mij het afgelopen jaar geholpen in discussies, in het vormen van een mening en hopelijk in het bijstellen van het (gedeeltelijk foute) beeld dat veel mensen van Zuid-Afrika hebben.
Ik ben me stukken meer dan voor mijn reis bewust van mijn beperktheid. Ik zie ook maar wat ik zie en weet zó veel meer niet dan wel. Dit maakt me nieuwsgierig naar meer kennis en ervaring (meer reizen, jaaaaa!) maar tegelijkertijd ook op een bepaalde manier terughoudend. Ik denk minder zwart-wit dan een jaar geleden en daar ben ik ontzettend blij mee. Meer ruimte voor andere invalshoeken, voor nieuwe inzichten en al met al een completer beeld.

Dus naast de praktische dingetjes die ik van de aunties in Wentworth geleerd heb (soep met bonen en rundvlees en aardappel en ui en wortel en maïsmeel en what more koken; bingo spelen met bejaarden; sportdag organiseren; etc; etc) is er in mijn manier van denken ook het één en ander veranderd. Ik heb leren relativeren op een manier die in Nederland niet mogelijk was geweest, omdat ik hier automatisch 'vast' zit in mijn Nederlandse mindset. Daadwerkelijk uit je vertrouwde omgeving stappen en met 'vreemde' mensen naar een 'vreemd' land te gaan om 'vreemd' werk te gaan doen, leert je ook om 'vreemd' te denken!

Mocht dit je als muziek in de oren klinken: go for it! Maak je dromen waar!
Hak de knoop door, maak keuzes door heel veel te lezen en mensen te spreken, stort je op de voorbereidingen, geniet van je tijd in het buitenland (maar relativeer als het even tegenvalt: het gaat er niet om dat het van alles de overtreffende trap is) en neem ook de voorbereiding op je terugkomst serieus. Voor een uitwerking van dit 'stappenplan', zie de bijgevoegde PPT!
Wil je na je periode in het buitenland actief blijven, dan wil ik als tip meegeven om het zo divers mogelijk aan te pakken. Op die manier bereik je veel verschillende doelgroepen en hou je het ook voor jezelf leuk. Dus denk aan een presentatie op je oude school, krantjes en artikelen neerleggen op je werk, onderzoek doen tijdens je studie, een film van je reis laten zien aan kinderen, koffieschenken en kletsen over je ervaringen in het bejaardentehuis ... Mogelijkheden zat!

Voor vragen blijf ik uiteraard bereikbaar!
Liefs!