Ik ben nu net een paar dagen terug van de Filippijnen en ik kan er nog steeds maar niet aan wennen. De switch is zo ongelooflijk groot dat het even de tijd nodig heeft om alles wat ik gezien en meegemaakt heb te verwerken en door te laten dringen. Het was een geweldige reis en ik heb het voor geen goud willen missen. Hier mijn verhaal..

Het hele avontuur begon allemaal op 18 februari 2013. Onze reis ging eerst naar China waar we vervolgens overstapten op de vlucht naar Manilla. Het was een lange trip maar eenmaal aangekomen keek ik mijn ogen al gelijk uit. We werden met een klein busje, waar we met z’n alle in moesten plus al onze bagage, vervoerd naar ons hostel ‘’Robelle House’’ in Makati. De rit was nogal chaotisch omdat het haast niet pasten en het verkeer daar één grote chaos is, maar eenmaal aangekomen in het hostel viel alles reuze mee. De kamers waren prima, we hadden warm water en een zwembadje.

Toen we onze koffers en spullen op de kamer hadden gezet hadden we een korte meeting en werden de mensen van WAP geïntroduceerd. WAP staat voor Word Activity Philippines, dit waren de mensen die onze hele trip daar organiseerde. Daarna was het de bedoeling dat ze ons in een kort rondje lieten zien waar de belangrijkste dingen zaten zoals een bank, een supermarkt etc.. Dit ging helaas een beetje mis omdat de helft al weg was, waardoor we met een aantal achter bleven en zelf maar op zoek zijn gegaan.

Op donderdag gingen we voor het eerst naar Tondo. We moesten om half 8 in de auto zitten omdat het verkeer in Manilla rond de spitsuren helemaal vast staat. Toen we eenmaal Tondo binnenreden zat iedereen al zijn ogen uit te kijken naar de armoede die daar heerst. Mensen woonden in zelf gemaakte ‘huisjes’ gemaakt van hout, stenen, golfplaten en zeilen en het stinkt er enorm vanwege alle vuilnis die overal op straat ligt.
Vervolgens reden we het straatje binnen waar Sint Martin De Porres zich bevond. Toen we uit het busje stapten keken alle kinderen ons heel bestuderend aan. Helaas waren er nog niet veel jongeren want er hadden zich 82 jongeren aangemeld voor de workshops die we zouden gaan geven. We besloten toen om baseball te gaan spelen zodat er zich in de tussentijd meer jongeren zouden verzamelen en we alvast het ijs konden breken. Dit was erg leuk want alle kinderen deden heel leuk en actief mee en er kwamen in de tussentijd steeds meer kinderen bij. Helaas om 10 uur waren er nog steeds maar 10 jongeren van de 82 jongeren die zag hadden opgegeven. Uiteindelijk hebben we ze toch proberen onder te verdelen maar het was erg chaotisch waardoor mijn groepje (Niki, Jessica S en ik) uiteindelijk met een hele hoop kinderen spelletjes aan het spelen waren in plaats van dans workshops aan het geven. Alsnog was het een geslaagde dag en hebben we een eerste indruk gekregen van hoe het er de komende dagen aan toe zou gaan en wat we de volgende keer beter aan konden pakken.

De volgende dag ging het al een stuk beter en werden de kinderen onderverdeeld in de groep die ze zelf het liefste wilden. Wij hadden een groep met een aantal meiden rond de 17/19 jaar. Dit was erg fijn omdat ze het een stuk makkelijker oppakken dan de jongere kinderen. We begonnen met een namenspel waarin we op een leuke manier elkaars naam leerden. Vervolgens deed Jessica de warming up en Niki of ik gaven een stukje choreografie. Het was leuk om de enthousiasme van de meiden te zien en dat ze het echt leuk vonden. Na de workshops gingen we lunchen en daarna was de middagactiviteit waarin we een karaoke middag hadden georganiseerd. Dit was erg geslaagd want alle kinderen vonden het geweldig om te zingen en stonden allemaal te popelen om de microfoon in handen te krijgen. Om half 4 was de djeepney er weer om ons naar huis te brengen want we waren allemaal gesloopt na deze twee vermoeiende maar geweldige dagen.

Het weekend besloten we naar Coco Beach te gaan, dit was een ressort gelegen op een eiland bij Puerto Galera. We wisten allemaal niet wat we zagen toen we met het bootje het eiland naderde. Het was een ongelooflijke switch aangezien we de dag ervoor nog in Tondo zaten en nu op dit prachtige eiland, maar we hebben er met z’n alle erg genoten van de twee dagen dat we daar zaten. Ik heb ook met nog 6 andere een super toffe excursie gedaan waarbij we met een djeepney de bergen ingingen door de jungle heen en uiteindelijk stopten in een klein ‘dorpje’. Hier stapten we van de djeepney over op een Os. Met de Os reden we door de jungle heen naar een waterval wat ook oogverblindend mooi was en waar we met zijn alle in zijn gaan zwemmen. Hier werd er lunch voor ons gemaakt wat op banaanbladeren geserveerd werd. Vervolgens zijn we weer terug gegaan met de Os en werden we gebracht naar een rivier waar we met een kajak het einde naderden van onze dag. Het was een top excursie om niet te vergeten.

De volgende week in Tondo ging erg goed. Ik heb samen met mijn groepje goed kunnen werken aan de presentatie. Gelukkig bleven ze ook iedere dag komen waarna we steeds een stapje verder konden. Het gaf zo’n goed gevoel om ze zo blij te zien dat ze dit konden meemaken omdat ze normaal daar nooit danslessen zouden kunnen volgen. In deze week kregen we ook steeds een hechtere band met elkaar en zijn we ook meer te weten gekomen over elkaars achtergrond. Het was soms erg moeilijk om te horen dat ze bepaalde dingen zo graag willen doen zoals een opleiding alleen dit niet kunnen doen omdat er het geld niet voor is. Of soms maar 1x per dag kunnen eten, omdat ze die dag niet genoeg geld hebben. Dit raakte mij erg diep, maar het was fijn om deze gesprekken met elkaar te hebben kunnen delen.

Het laatste weekend hebben we naar lang wikken en wegen toch besloten om in Makati te blijven en daar een beetje op onderzoek uit te gaan. We zijn naar de Asian Mall gegaan, de grootste shoppingmall van heel Azië. We zijn uitgeweest met zijn alle, ik ben met een aantal naar China Town geweest wat ook super leuk om te zien was. Al bij al was het een super leuk weekend waarin we veel gezien en gedaan hebben.

De laatste dag in Tondo was aangebroken en we wilden er met zijn alle een geweldige afsluitende dag van maken. In de ochtend was ik er helaas niet bij omdat ik met Yasir en Michelle de taart en de foto’s die we hadden laten maken op moesten halen. Toen dit gelukt was zijn we met de djeepney naar Tondo gereden. De meiden van mijn groepje waren al helemaal omgekleed en opgemaakt en klaar om het podium op te gaan. Om 12 uur hadden we alle kinderen bij elkaar geroepen boven zodat we met zijn alle taart konden eten.
Toen het eenmaal half twee was begonnen we iedereen beneden bij het podium te verzamelen. Eerst werden er een paar korte speeches gehouden en lieten we een wereldkaart zien waarop ze konden zien waar Nederland lag ten opzichte van de Filippijnen.
Vervolgens begonnen we met de presentaties van de kids. Het was super leuk om te zien hoe leuk maar ook eng ze het vonden om elkaar te laten zien waar ze de afgelopen week aan hadden gewerkt.

Als afsluiting kreeg iedereen een foto mee naar huis waar we met zijn alle opstonden, als aandenken aan deze geweldige twee weken. Ik had van tevoren niet verwacht dat het zo emotioneel zou zijn maar ook ik heb de nodige traantjes gelaten. Ik heb een super geweldige tijd gehad en ik ben blij dat ik deze reis heb mogen meemaken!