Wow, wat zijn de laatste twee weken voorbij gevlogen! Ik heb inmiddels mijn draai gevonden in huis, ECPAT en in de stad. Het voelt soms zelfs heel vertrouwd wanneer ik over straat loop en dat is erg fijn. Keek ik eerst mijn ogen uit door dingen die ik nog nooit eerder zo gezien had, zo valt het me nu veel minder op en lijkt het al ‘normaal’ te worden. Zo keek ik op van het enorme contrast (straatbeeld met een luxe supermall met daaromheen krottenwijkjes, dikke auto’s rijdend door een wijk met huisjes die net niet uit elkaar vallen), grote hoeveelheid mensen op straat die gewoon maar een beetje om zich heen staat te kijken en verder niks doet, vele straathonden en katten, het continue getoeter en gestaar en hello ma’ams van de Filipino’s die blanke mensen nog niet zo gewend zijn, alle tentjes met streetfood (Banana-Q; bananen gefrituurd in bruine suiker olie is wel echt één van m’n favoriete delicatessen, Halo Halo; soort ijs met kokos en vruchtjes, Buko; een kokosnootshake, vlees van de BBQ), het gebedel van kindjes, huisjes met zoveel kleurtjes en metershoge stoepen voor tijdens de dikke regenbuien. Toch went niet alles.. de ENORME!! vliegende en bijtende kakkerlakken zijn echt mijn grootste nachtmerrie hier en al helemaal nu, want vanochtend lagen er ongeveer 30 dode kakkerlakken beneden in de keuken, in het halletje en op de trap! Gelukkig heb ik op mijn kamer slechts 2 keer een ongeval gehad met zo’n te ranzig beest. Daarnaast zijn sommige trekjes van de Filipino’s wel lastig. Direct zeggen wat je eigenlijk vindt en denkt, gebeurt niet echt. Vaak moeten mijn huisgenootjes en ik dagen later via een mail van onze coördinator horen waar de social worker mee zit en is de sfeer soms om te snijden. Soms vraag ik de vrouw iets en stemt ze toe, maar weet ik door haar zenuwachtige lachje al dat het niet goed zit. Wel erg vervelend en het veroorzaakt onnodige problemen. Maargoed, wat in ’t beestje zit.. Het is trouwens erg leuk om de Spaanse en Amerikaanse invloeden te merken. Zo is bijna 90% katholiek. Enorme kerken zijn overal te vinden; vaak wel een apart beeld om een grote luxe kerk te zien en allemaal krakkemikkige huisjes ernaast. Hun taal tagalog lijkt erg op het Spaans met af en toe Engelse zinnen erdoorheen waardoor je soms kan volgen waar ze het over hebben. Voor veel dingen hebben ze namelijk geen tagalogs woord, vandaar dat ze ’t Engels gebruiken. Daarnaast zie je overal grote shopping malls, lopen jongeren in de hipste kleren van bekende merken, lopen veel mensen met iphone’s en ipods, kan je in elke buurt wel bij een Mcdonalds of een KFC eten. Het is dus soms net alsof je je in Amerika waant. Het schoolsysteem van Amerika vind je hier ook terug: graduation day, recognition day en Engels wordt standaard gegeven. Vooral mentaliteit is dus Spaans en uiterlijk vertoon Amerikaans.
Inmiddels ben ik bij ECPAT begonnen met het afnemen van vragenlijsten en heb ik een aantal gescoord. De meisjes laten ook steeds meer los en krijg meer en meer te weten hoe hun thuissituatie is, wat hun frustraties zijn (veel meisjes lopen al maandenlang met frustraties, maar durven dit niet te melden bij de medewerkers van ECPAT..), hun verhalen en natuurlijk ook hun interesses en dingen waar ze gelukkig van worden. Één duidelijke activiteit waar eigenlijk bijna elk ECPAT meisje gelukkig van wordt is dansen en zingen! Wanneer ik ’s ochtends om 6 uur onder de douche sta, hoor ik de muziek al aanstaan en meisjes someone like you van Adele neuriën. Ingestudeerde dansjes op liedjes van One Direction worden elk random moment uitgevoerd en goed dat ze zijn! Ook doodle (manier van tekenen) vinden ze erg leuk; m’n muur hangt al vol met tekeningen en briefjes van een aantal meisjes, super lief! Ik ben vorige week ook begonnen met wat activiteiten; presentatie over Nederland, collage maken, elkaar complimentjes geven (waar ze heel erg veel moeite mee hadden zowel ontvangen als geven), het moordspel van de lama’s, dance workout en morgen ga ik ze leren hoe je je nagels kunt dye tien. Leuk om ook actief bezig te zijn, zo leer ik ze nog beter kennen en ’t zijn fijne kinderen om mee te werken; goed luisteren en goed aan het meedoen!
Qua vrije tijd echt genoeg te beleven. Zo zijn we vorige week naar het bijna onbewoonde eiland Calaguas geweest met witte stranden en helder blauw water; paradijsje! Het blijkt zelfs nog mooier te zijn dan Borocay, dus hartstikke leuk dat we het konden bezoeken via Allen (een Filippijnse vriend die ons meeneemt op allerlei leuke tripjes). De heenreis op de boot was al echt hilarisch. We gingen met een hele grote groep; bijna alle Nederlandse vrijwilligers en nog een grote groep collega’s van Allen. Onze lichamen waren gelukkig sterk genoeg tegen alle golven, maar die Filipijnen joh.. die kunnen overgeven, niet te zuinig. Het weekendje was heerlijk; zwemmen, feesten onder een sterrenhemel en ’s ochtends in je tent wakker worden door het geluid van de golven.. te mooi! En des te gekker misschien ook dat ik juist tijdens dit weekend enorme heimwee kreeg naar mn familie, vrienden en Vin. Oh en natuurlijk was ik weer gigantisch verbrand, maargoed dat had ik er wel voor over.
Dit weekend ben ik eerst naar een heel goedkoop winkelcentrum geweest en marktje met een hele lieve vrouw van ECPAT. Even lekker gewinkeld en ze heeft me allerlei Filippijnse delicatessen laten proeven (probeer nooit de shrimppaste, iewl). Zondag ging ik met Mags (een Chinese/Filippijnse vriend) naar Volcano Taal! We waren eerst bang dat het verkeer verschrikkelijk zou zijn (verkeer is hier echt drama door al die jeepneys en het ontbreken van regels; van links en rechts word je ingehaald, veel mensen die dronken achter het stuur stappen, mensen rijden maar waar ze willen.. volgens Mags ontbreekt het de Filipijnen aan de wet; mensen kunnen doen en laten wat ze willen, doe je iets wat verkeerd is; betaal gewoon wat en nobody really cares..), maar dat viel gelukkig heel erg mee! Al gauw waren we op de vulkaan aangekomen, hebben we een goede bezwete tocht in de hitte afgelopen naar de top om het meer te zien in het midden van de vulkaan en hebben we gezwommen in vulkaanwater. Zittend op een chill bootje, met leuke muziek, leuke mensen, heerlijk zonnetje en een te mooi uitzicht.. ik voelde me heel erg gelukkig op dat moment.
Verder doe ik doordeweeks veel met Mags, hele aardige jongen is dat. Hij laat me allerlei mooie restaurants, discotheken (goed feesten kunnen ze hier wel!), bars (een bar met whiskey en wijn, waar ik een biertje wilde maar dit absoluut niet mocht.. beetje jammer) zien en ik ontmoet ook veel van zijn vrienden, wat ook interessante gesprekken en inzichten oplevert over politiek en gang van zaken hier op de Filippijnen. Ik heb gemerkt dat veel Filipino’s nog nooit van ECPAT gehoord hebben, volgens een vriendin van Mags komt dit doordat de overheid altijd met de eer strijkt wanneer NGO’s iets bereiken. Daarnaast is het met de Nederlandse vrijwilligers ook nog steeds heel gezellig en gaan we af en toe samen eten, naar malls, een massage nemen voor 2 euro en nagels laten doen voor een eurootje.. Kortom, ik vermaak me echt prima! Dagen zijn hectisch en vol en vliegen voorbij, ik zit er nu zelfs aan te denken om toch nog een paar weekjes langer te blijven.. als ’t zo doorgaat heb ik echt te weinig tijd voor alles!
Heel veel liefs,
Jessica
Btw: heel erg bedankt iedereen voor het overmaken alvast! Heel erg fijn, ze kunnen het geld goed gebruiken.
Access:
Public
Add new contribution