Melk

“Verkoopt u soms ook melk?”
…Een van de grappigste vragen die me tot nu toe in Beijing is gesteld. Als ik de chauffeur die het vraagt niet-begrijpend aankijk zegt hij: “Tja, je lijkt gewoon precies op die vrouwen in de melkreclames”.
Nee meneer, melk verkoop ik niet. Als hij het vraagt ben ik eigenlijk net klaar met wat ik de afgelopen twee weken wél doe: stagiaire zijn bij de organisatie China Inside in Beijing. Eerst even een korte uitleg over China Inside: Door hun eigen passie voor de Chinese taal en cultuur, kregen Monique Groeneveld en Maria Fleuren in 2007 het idee om deze organisatie op te richten. Sindsdien bieden zij iedereen, van zakenlieden tot studenten, uiteenlopende mogelijkheden om meer te leren over de taal Chinese taal en cultuur.
Je kunt bijvoorbeeld bij China Inside taallessen Mandarijn Chinees volgen, die zowel op beginners niveau als meer gevorderd niveau worden gegeven. Deze lessen vinden plaats op een bijzondere locatie in hartje Beijing, in het district Dongcheng. Zo kun je tijdens je verblijf dat wat je tijdens de lessen leert, meteen in praktijk brengen. Wil je misschien liever zelf lessen geven in plaats van lessen volgen? Wil je tegelijkertijd meer leren over de Chinese manier van werken? Dan kun je via China Inside aan de slag als docent Engels. Als docent geef je ong. 24-30 uur les per week, daarnaast heb je tijd om de lessen voor te bereiden en natuurlijk de omgeving te verkennen.
Ook organiseert China Inside leuke, actieve en bijzondere culturele activiteiten, als fietstochten door traditionele Hutong(胡同) -wijken, excursies naar bijzondere monumenten in de stad en naar de Chinese muur. Hierbij worden zij begeleid door deskundigen, die tijdens deze excursies veel over de Chinese cultuur kunnen vertellen. Zij kunnen tijdens de rondleidingen ook leuke weetjes vertelllen, over Hutong wijken bijvoorbeeld. Hutong wijken bestaan uit Hutongs, ofwel steegjes, die weer zijn opgebouwd uit siheyuans (四合院). Een siheyuan is een gebouwencomplex van vier gebouwen die fungeren als woningen met meerdere gezinnen, werkplaatsen en winkeltjes, gebouwd rond een centraal pleintje, omgeven door een muur. Deze bouwwijze komt voort uit de filosofie Feng Shui en is ook toegepast bij de bouw van belangrijke gebouwen in de stad, zoals bij de Verboden Stad. Naast deze activiteiten, kunnen bezoekers aan de stad Beijing ook cursussen Chinees koken of kalligraferen krijgen. Iedereen kan dus via de programma’s van China Inside veel leren over de Chinese geschiedenis, filosofie en tegelijkertijd het hedendaagse leven deze stad van dichtbij ervaren.
Een geweldige stageplek voor een Sinologe in-de-maak zoals ik dus! Ik heb nu de eerste twee weken achter de rug, en al zo veel geleerd, gezien en er varen! Eerst heb ik met mijn begeleidster, Monique Groeneveld, meegelopen met een aantal van haar rondleidingen bij het zomerpaleis, district 789 (een kunstbuurt), het voormalige huis van Soong Ching Ling(de vrouw van Sun Yat Sen) en Mei Langfan (een beroemde Pekingopera speler begin 1900). Daarna mocht ik zelf met een groepje Belgische toeristen voor het eerst naar de grote muur. De rit was 3 uur in de auto heen en 3 uur weer terug, plus uiteraard file, maar de muur was het helemaal waard. We gingen naar het stuk muur bij Mutianyu. Omdat het zo ver afgelegen is, zijn er minder toeristen dan bij andere stukken van de muur.
Na deze eerste keer bestonden de rest van mijn eerste werkdagen vooral uit groepen begeleiden naar andere beroemde bezienswaardigheden in en rond Beijing. Ik heb dus onder anderen samen met groepjes toeristen uit België, Amerika en Nederland het deel van de Chinese muur bij Mutianyu beklommen, rondgewandeld bij het keizerlijke zomerpaleis, de Verboden stad binnengetreden en op het Plein van hemelse vrede gestaan.
Fantastisch leuk en leerzaam is het geven van deze rondleidingen. Ik kan alles wat ik tijdens mijn studie, talen en culturen van China, heb geleerd in de praktijk ervaren en zien. Los van mijn studie, leer ik ook veel over mensen. Ik heb gemerkt dat de kracht van China Inside ligt in het persoonlijke. De dagprogramma’s die China Inside bijvoorbeeld voor bezoekers organiseert, zijn gebaseerd op de individuele wensen en belangen van henzelf. Een goed voorbeeld hiervan is dat een groep bezoekers liever naar hun hotel gebracht wilden worden na mijn rondleiding in de verboden stad omdat ze erg moe waren. Op het programma stond wel nog een rondleiding door de hemeltempel te krijgen. Een ander voorbeeld is dat een gezin waarmee ik op het punt stond de Yonghegong Lama tempel te ontdekken besloot toch liever naar de verboden stad te gaan. Ook was het voor veel mensen heel fijn dat ik Chinees spreek, zodat ‘simpele’ dingen als het kopen van de kaartjes, het zoeken naar goede metroverbindingen en het aanhouden van taxi’s toch wel iets makkelijker gaat.
Dit soort dingen zijn erg lastig merk ik voor mensen die niet weten hoe ‘Chinezen’ zijn. Ik houd niet van generalisering en stereotypering, maar in bepaalde opzichten verschilt de Chinese cultuur zodanig van de Europese/Amerikaanse dat ik me af en toe blijf verbazen. Men doet hier bijvoorbeeld niet aan agenda’s, verkeersregels of luiers. Waar ik me ook over verbaasde is dat er een vrouw met een jonge baby mee naar het huis van Soong Ching Ling, en dat haar baby herhaaldelijk werd aangeraakt door Chinese dames. Sommigen maakten daarbij met veel rumoer opmerkingen dat ‘de baby echt niet naar buiten kon hoor’ of dwongen de jonge moeder bijna om ‘even te rusten’. In de Chinese traditie is het namelijk gebruikelijk dat moeders een paar weken na de bevalling in bed blijven liggen, het huis niet uitmogen en al helemaal niet met baby. De baby moet minstens 3 maanden oud zijn. Gelukkig was de moeder de soms zelfs verwijtende blikken van de vrouwen wel gewend, en ging lekker in het zonnetje (het is hier elke dag 25-30 graden) haar baby borstvoeding geven.
Naast stagetaken moest ik ook een beetje settelen in de stad, ik blijf namelijk tot 16 juli hier. Maar wie overdag aan het werk is, kan niet ook overdag verhuizen. De eerste nachten heb ik in een hotel doorgebracht, maar ik moest wel zo snel mogelijk een kamer vinden. Gelukkig wist Monique dat een betrouwbare huisbazin die zij kent, kamers vrij had. Ik vond het wel zo betrouwbaar om erop af te gaan, en na een rondleiding bij het plein van hemelse vrede en de verboden stad gegeven te hebben ging ik ‘s avonds rond 20:30 een kamer zoeken, achterop bij mijn zeer fancy huisbazin Tiffany, op haar eveneens zeer fancy scooter! We bekeken 2 kamers, en de kamer die mij wel beviel ligt midden in de stad, vlakbij de metro op de 9e verdieping van een flatgebouw. Heerlijk met benauwd weer heb ik gemerkt, want ik zit lekker hoog boven de smoglaag van het verkeer. Tiffany vond het prima dat ik de volgende dag al zou intrekken. Ze hielp me daarnaast ook heel goed met settelen hier. Sommige basis dingen als handdoeken en kopjes etc. had ik namelijk niet meegenomen. Zij zei: 'you don't buy there, go with me I know where cheap'. Ik: ‘Ok’. S avonds laat op een roze scooter door Beijing crossen is dus echt een aanrader, overal lichtjes, mensen die op straat aan het eten, drinken, dansen of tv aan het kijken (!) zijn. Weer keek ik mijn ogen uit, als bijna elke dag hier.
China inside biedt niet alleen deze mogelijkheden om de Chinese taal en cultuur te ervaren. Want hoe mooi China ook is en geweldig Beijing ook kan zijn, ook hier heeft het leven een paar schaduwzijden. Veel oude Hutongwijken worden gesloopt en vervangen door hoogbouw, om zo meer mensen te kunnen huisvesten in de stad. Het gezellige sociale Hutongleven op straat wordt verplaatst naar verdiepingen in flatgebouwen. Zo ook naar de flat waar ik mijn kamer heb. Ik deel de badkamer, douche en keuken met 2 families. Er woont een echtpaar, een oma, haar dochter en man(of vriend? Hun Mandarijn is niet heel goed te volgen soms…) en hun zoontje.
Het echtpaar en de ouders van het zoontje zijn er nooit. Alleen oma en het zoontje. Oma is rond de 70 denk ik zo, het jongetje een jaar of 10. Het mensje is heel fragiel, is de hele dag thuis aan het slapen, en af en toe maakt ze schoon. Als ik iets vraag, bijvoorbeeld over de wasmachine, lijkt ze geschrokken en moet ik haar tegenhouden om niet zelf mijn was, afwas en kamer schoon te maken. Soms loopt ze binnen met een stapel Beijing pannenkoeken voor me, een soort pannenkoek met extra veel ei en groenten. Ze was stomverbaasd toen ik haar een zak stroopwafels gaf, en sindsdien doet ze als ze de kans ziet, de voordeur voor me open en dicht. Haar hoofdtaak elke dag lijkt koken en vooral het zoontje eten aan het geven. Het jongetje speelt computerspelletjes en kijkt tv als hij terug is uit school, en eet de hele dag koekjes, chips enzovoorts. Het kleine-keizer fenomeen en het groeiende aantal bejaarden zonder opvang in China maak ik hier dus van heel dichtbij mee. Ook voel ik me echt heel naar over de hoeveelheid plastic die ik tot nu toe elke dag heb moeten gebruiken bij het kopen van schoon drinkwater en eten. Het is ongelofelijk hoeveel afval hier elke dag wordt geproduceerd, afval dat eigenlijk vaak niet eens nodig is. De zorgwekkende verhalen over smogdekens in Beijing kloppen eveneens, ik durf bijvoorbeeld op sommige dagen niet met een wit T-shirt de straat op, de laatste keer dat ik dat deed werd het helemaal grijs. Ik schrik hiervan, het maakt veel indruk. Ik vind dat deze problemen zoveel mogelijk moeten worden tegengegaan, al is het maar met kleine stapjes.
Tijdens mijn stage heb ik gelukkig de kans om een poging te doen. China Inside werkt namelijk samen met veel sociale organisaties in en rond de stad Beijing, waarbij in je als vrijwilliger aan de slag kan. Als je dat zou willen, regelt China Inside dat je bijvoorbeeld Engelse les gaat geven aan kinderen van migranten of verstandelijk gehandicapten. Als je al Chinees kan, zijn er ook mogelijkheden om dit soort sociale organisaties te helpen bij bijvoorbeeld het maken van vertalingen e.d. China Inside kan je helpen bij het vinden van een sociaal project waar jij het liefste bij aan de slag gaat als vrijwilliger. De accommodatie waar je gedurende je verblijf kan wonen zit al inbegrepen bij het sociale project dat je kiest. Ook kun je, als dat je leuk lijkt, meedoen met verschillende culturele activiteiten, die bij het vrijwilligerspakket zijn inbegrepen.
Mijn stageopdracht houdt in dat ik contact moet leggen met een bestaande sociale organisatie in Beijing, bijvoorbeeld een kinderopvangcentrum, met de vraag of China Inside vrijwilligers uit Nederland bij deze organisatie te werk mag stellen. Wanneer deze organisatie akkoord gaat, wil ik een fondsenwervende activiteit organiseren voor deze organisatie.
De tijd dringt, ik blijf hier nog maar 2 maanden en een week. Na een paar keer overleggen met Monique, ben ik dus ook aan de slag gegaan met het zoeken naar sociale organisaties, het formuleren van het samenwerkingsverband wat China Inside met deze organisaties wil aangaan en het bedenken van een leuke, inspirerende fondswervende activiteit. Ik wil graag dat deze activiteit zoveel mogelijk in het teken staat van bewustwording. De organisaties die ik heb gevonden zijn gemaild, nu is het afwachten… Ik wil daarom nog niet veel over mijn ideeën prijsgeven, maar wel eens gedacht aan de creatieve doeleinden die mogelijk zijn met een plastic waterflesje?
Ik houd mijn binnenkomende mail nauwlettend in de gaten, ik hoop dat een (of meerdere) organisaties bereid is tot samenwerking. Ik ben zeker wel positief, we hopen immers wel wat meer in het laatje te brengen dan melk alleen….