Taize

Afgelopen week heb ik een week doorgebracht bij Franse broeders in kloostergemeenschap Taize. In deze week was ik verplicht om 3x per dag ongeveer een uur in de kerk te zitten om liederen te zingen en om 10 minuten in stilte door te brengen.
Ik heb in Taize in eenvoud geleefd. Dit is namelijk één van de kenmerken van Taize: leven in eenvoud. Geen stoelen, eenvoudige maaltijden, chloorwater ipv normaal drinkwater, kleding gaat niet volgens de mode maar gewoon wat iedereen leuk vindt en vragen als 'Waarom maken we ons zorgen?'.
In het begin van de week waren de momenten van stilte alleen maar power-naps. Maar naarmate de week vorderde, begon ik na te denken over de eenvoud. Ik had er moeite mee dat ik in eenvoud moest leven, althans de eerste paar dagen. Maar toen begon ik me af te vragen of ik wel het recht had om te zeuren over leven in eenvoud.
Ik leef normaal gesproken in een land en een omgeving waar ik alles heb. Drinkwater uit de kraan, heerlijk eten dat ik altijd uit de kast kan pakken, kleding, onderwijs; wat heb ik eigenlijk niet? En dan word ik zenuwachtig als ik een weekje door moet brengen in eenvoud?
Ik begon me te beseffen dat er mensen, kinderen, op deze wereld zijn die geen keus hebben om een weekje in eenvoud te leven. Dat er heel veel mensen zijn die elke dag moeten overleven.

Na 5 dagen moest ik het groepje waarvan ik leider was, laten nadenken over iets, 15 minuten lang in complete stilte. Ik heb ze mijn gedachten verteld, over dat ik me besefte dat er mensen zijn die elke dag moeten zien te overleven. Ze begrepen me half, snapten de connectie met Taize niet helemaal. Nadat ik ze had 'verplicht' om 15 minuten in stilte daarover na te denken, kwamen we terug bij elkaar en vroeg ik ze nogmaals om de connectie te zien. Nu kwamen ze er wel uit, ze begrepen mij volkomen en we hebben er nog een lange tijd over gepraat.

Ik heb een inspirerende week gehad. De rust die heerst in Taize doet je nadenken. In mijn geval deed het me nadenken over mijn reis naar Malawi, mensen die het moeilijk hebben in de wereld en hoe ik op mijn manier kan helpen. In deze week heb ik op mijn manier geholpen door mensen bewust te maken van problemen in de wereld en dat wij het goed hebben met hoe wij leven. Daarnaast heb ik ook met veel mensen gepraat over wat ik ga doen in Malawi, ze vonden het heel bijzonder en ik heb er veel complimenten over gekregen. Een aantal meisjes uit Engeland waren heel jaloers en willen zelf graag ook vrijwilligerswerk gaan doen in het buitenland.

[httppublic://blog/1373976920nimg_0495_0.jpgwww.taize.fr/nl]