Bob de bouwer, kunnen wij het maken!

Maandag 12, Dinsdag 13 en woensdag 14 augustus – 18.46 uur Nederlandse tijd

Het weekend, wij lekker bij de Murchison Falls, hier spoelt het hele dorp weg in Nyendo! De stenen huisjes hebben amper ergens last van. De wegen daarentegen… Vele straatjes zijn ongeveer een halve meter opgehoogd door de zware regenval en het meegespoelde zand. Daarnaast zijn vele huisjes verwoest waaronder het huisje van Kayemba. Kayemba is de gehandicapte jongen waar Irene Tyndall, het zusje van Stephanie vorig jaar een rolstoel voor had gekocht. Het plan lag er al om voor hem en zijn moeder een nieuw huisje te bouwen, een stenen huisje, maar dat dit zo snel moet gebeuren stond niet op de planning. Niets is er meer van over, alle spullen en bezittingen zijn weg of verwoest, zie de foto’s op fb. Kayemba en mama Kayemba slapen nu tijdelijk in een huurwoning welke ze gratis voor 1 a 2 weken mochten bewonen. Maar dan het volgende probleem…. Van welk geld moest het huisje betaald worden op zo’n korte termijn. Wij hebben de koppen bij elkaar gestoken en besloten dat wij met het sponsorgeld de financiering rond zouden maken.

Maandag het huisje slopen. Iets waar ik erg goed in bleek te zijn! Lomp, zoals Ivan het zou zeggen en brute kracht. Op afrikaanse wijze… eerst de muren naar beneden dan het dak. Levensgevaarlijk, maar goed, bob de sloper draait nergens zijn hand voor om. Samen met de straat kids en wat vrijwilligers begonnen we aan de klus. Al snel bleek dat de gemiddelde afrikaanse man erg lui is…. 5 gespierde mannen op een muurtje, 4 witte mzungu’s tot over de oren in het zand, werken als buffels. En dan nog uitgelachen worden ook…. Na wat praten met de mannen een aantal toch zover gekregen om te helpen. Mannen horen in afrika te werken, vrouwen niet…. Na het slopen moest de fundering sluizen gegraven worden… Wederom african style, eerst graven dan meten… Wat blijkt, totaal verkeerd gegraven te hebben, 1,5 meter diep. Dit was een zaak voor morgen… Slopen en graven tot een uur of 2, snel naar de office voor de lunch. Honger! Na de lunch een beetje hangen en vroeg naar huis om te douchen, boodschappen te doen en snel door naar Frikandelle voor het avondeten. Lekker tomatensoepje en de buik zat propvol, plus de nodige medicijnen. Maaltijd opzich.

Dinsdag stond ons een zware werkdag te wachten. De fundering moest goed gegraven worden, en 3000 bakstenen moesten van boven op de berg naar beneden gebracht worden. All by hand. Bij aankomst gingen de vrijwilligers de fundering opnieuw graven en wij, met de kinderen de bakstenen sjouwen. Zwaar werk…. Wederom boven aan de berg luierende mannen… frustraties allom. Nadat Marlies en ik heel wat gepraat hadden gingen er dan eindeiljk 2 van de 5 helpen… wat uiteindelijk de hardste werkers bleken te zijn…. Na 2 uur sjouwen was daar dan eindelijk de bestelde kruiwagen… gaat toch iets sneller dan 4 stenen per keer ( de afrikaanse mannen maximaal 3). Kruiwagen beneden. Petra 7 bakstenen, Jacky voor het builden. Vrouw met inzicht. Vol verbazing werd er naar onze werkwijze gekeken, maar het was effectief. Zwaar maar effectief. Paar keer, strong mzungu, strong mzungu. Bleef me er over verbazen dat de mannen hier dan maar 3 stenen per keer dragen. Na een paar uur, gesloopt en wel, lunchen en naar huis. Tenminste dat was het plan… Stephanie voelde zich niet zo lekker dus die ging gelijk naar huis, vermoeidheid. Ik, marlies en Jacky gingen nog met Alon naar de markt. We hadden nog muizenvallen nodig, van die plakmatjes, en we wilde wat babykleertjes halen voor de hoogzwangere Jajja Suzan die nog rondspringt en rent, te grappig voor woorden. Op de markt, vermoeid en irritante mensen. Dronkelappen die aan je zitten, schreeuwende mensen, echt niet leuk om op dat moment een mzungu te zijn. Afijn, leuke babykleertjes geen muizenvallen. Op naar de tailer met een goed idee… Veel kinderen lopen bij het project in kapotte broeken waar je alles in en uit ziet hangen. Het idee was om 20 broeken te laten maken zodat elk kind een nieuwe broek kon krijgen. FoHo had alleen hier geen geld voor dus wij besloten om er 10 te kopen als afscheidskado voor volgende week. De dankbaarheid hier is ongelooflijk. Kapot maar voldaan, thuis, eten en douchen. Vervolgens ’s avonds heel gezellig buiten gezeten gitaartje en een kaars als kampvuur. Stephanie en ik hebben het liedje: on top of the World van the imagine dragons een klein beetje veranderd. Het plan: naar een schooltje gaan en met kinderen dit liedje zingen en opnemen…. Op de planning voor Donderdag. Snel naar bed morgen weer een zware dag.

Vandaag weer stenen sjouwen. De rug werkte wat minder mee vandaag, dus een tandje lager. Geen 7 maar 5 stenen. Onze vrienden van een ander project kwamen een dagje bij ons kijken. Het einde van het sjouwen was in zicht… maar al snel diende de volgende klus zich voor… Cement maken… zwaar werk, maar goed, strong mzungu. Kapot, helemaal kapot typ ik nu deze blog. Tante Anita nog even gebeld om te feliciteren, huisje geveegd en rap naar bed zo. Morgen gaan Stephanie en ik naar een ziekenhuis en daarna naar het schooltje. Een super leuke dagje dus.

Ohja vandaag hebben een paar straatkinderen een steen over het hek gegooid… gat in de ruit van de deur…. Niet koel, daar begon mijn haat voor de dag aan de kinderen vandaag. Daarnaast aten we vanavond bij plot 99, en hoorde we van andere vrijwilligers nog een leuk verhaal over de lodge waar we zaterdag op zondag zijn verbleven…. Ken je het verhaal nog van de buffel op 2 meter afstand? We hoorden vandaag dat er maandag een gast is aangevallen door een van de buffels op het zelfde pad en nu zwaargewond in het ziekenhuis ligt… heel geruststellend!

Afijn nu echt bedtijd… Moeeeeeee

Liefs Petra