Afscheid nemen van Kampot!

Inmiddels is mijn laatste week bij MJC in Kampot ingegaan!

Afgelopen week hebben we examens afgenomen. Alle studenten krijgen nadat ze drie maanden hebben deelgenomen aan de Conversation Class een certificaat. Om aan de examens te mogen meedoen en het certificaat te krijgen, moeten ze dus ook nog een maand vóór mij de lessen hebben gevolgd. Degenen die de examens met een voldoende of goed afsluiten, krijgen op hun certificaat vermeld dat ze ‘fairly succeeded’ (bij voldoende) of ‘succesfully followed’ (bij goed); bij de rest staat er slechts ‘has participated in’.

De examens bestonden uit een luistertoets en een mondeling examen. De luistertoets hadden Jord en ik samen gemaakt en was een gesprekje tussen ons over verschillende landen om naartoe op vakantie te gaan. Zo kwamen er ook nog wat verschillende plaatsen en geschiedenissen uit de lessen aan bod. De test bestond uit acht multiple choice vragen, een heel vernieuwend concept hier omdat ze bij eerdere luistertoetsen alleen maar een tekst met gaten erin kregen, waarin ze de ontbrekende woorden moesten invullen. Nu moesten ze daadwerkelijk ons gesprek begrijpen en interpreteren (‘Wat vindt Paula interessant aan China? Waarom werd Jord ziek?’). Wij vonden zelf dat we een hele makkelijke toets gemaakt hadden, maar helaas viel het tegen. Slechts 2 van de 40 leerlingen hadden alle vragen goed en de meesten hadden maar de helft of minder vragen goed... Er zijn dan ook veel onvoldoendes gevallen. Van tevoren was ons echter wel duidelijk gemaakt dat er waarschijnlijk maar een paar studenten zouden slagen – het was ook wel de bedoeling om de lat een beetje hoog te houden.

Tijdens de mondelinge examens moesten de studenten een korte presentatie geven over een onderwerp naar keuze, waarbij ze konden kiezen uit geschiedenis, religie, het belang van Engels onderwijs, de voordelen van het gebruik van computers en de voor- en nadelen van facebook voor je sociale vaardigheden. De meesten kozen ervoor om over het belang van Engels onderwijs te praten, maar het niveauverschil was erg groot. Terwijl sommigen niet verder kwam dan verlegen giechelen en twee zinnen over de Engelse taal, vertelden anderen hele verhalen en konden ze in volzinnen op onze vragen reageren. Na de korte presentatie stelden we nog allerlei vragen en lieten we ze een stukje tekst voorlezen – al met al namen de examens 10 tot 15 minuten per persoon in beslag: we zijn er dus de hele week (woensdag, donderdag en vrijdag – en dinsdag was de luistertoets) mee bezig geweest!

Het was bijzonder om de examens af te nemen en om te zien dat de studenten hard voor de presentaties moesten en wilden werken. Veel studenten waren, begrijpelijk, heel erg zenuwachtig, omdat ze nooit zoveel aandacht van docenten krijgen – alle toetsen zijn altijd klassikaal. Daarom was het extra bijzonder om dit hier te doen. Inmiddels is de laatste lesweek ingegaan en is het tijd om de geschiedenislessenreeks af te sluiten. Ik heb een tijdlijn gemaakt en die gaan we morgen in het klaslokaal ophangen, zodat ook als ik weg ben de geschiedenis hopelijk niet vergeten wordt!

De afgelopen weekenden heb ik weer allerlei moois in de omgeving bekeken. Twee weken geleden ben ik naar een prachtig eiland Koh Rong geweest, aan de kust bij Sihanoukville. Daar heb ik heerlijk gerelaxed in een bungalow op het strand samen met Sonja (de vrijwilliger uit Kep) en Antoine (de Fransman). We hebben gezwommen in de zee met dolfijnen op 15 meter afstand, en ’s nachts werd de zee verlicht door lichtgevend plankton dat oplichtte zodra je het water bewoog, heel bijzonder. Zodra je begon te zwemmen begonnen er allerlei lichtjes om je heen te fonkelen!

Afgelopen weekend was de laatste ‘special activity’ en was er een voetbalcompetitie. Voor de meiden gaf ik danslessen, maar omdat ik niet zo’n ervaren (moderne) danser ben, kwam het er uiteindelijk op neer dat zij mij dansjes gingen aanleren. In ieder geval was het heel grappig en gezellig – en vermoeiend. De volgende dag maakten we onszelf nog moeier door een fietstocht over het platteland te maken, erg warm maar wel heel mooi. ’s Middags hebben Sonja en ik ook nog deelgenomen aan een traditional Khmer dansklas. De traditionele Cambodjaanse dans is vrij traag en draait heel erg om de handen en sierlijkheid, maar het was erg moeilijk! Ze zijn heel erg lenig in hun handen en na afloop hadden wij spierpijn..!

Maandag was het tijd voor wat welverdiende rust aan de rivier, maar we wilden ook nog graag de pagoda’s van Kampot bezoeken, en dat was zeer de moeite waard. Bij één van de twee pagoda’s kwam een student uit onze klas (een monnik) naar ons toe om ons rond te leiden. Stiekem hoopten we wel dat we hem tegen zouden komen, en we hadden dus geluk. Hij leidde ons rond in zijn pagoda, vertelde over de vele mooie gekleurde schilderingen en vertelde ons hoe we voor de boeddhabeelden moesten knielen en bidden. Tot slot wilde hij nog graag met ons op de foto, en dat wilde ik natuurlijk ook maar al te graag!

Inmiddels is dus de laatste week bij MJC aangebroken. Het is gek om afscheid te nemen van Kampot, omdat ik er inmiddels zo mijn weg heb gevonden en veel mooie mensen heb ontmoet. Langzaam maar zeker ben ik hen allemaal gedag aan het zeggen! Wat wel heel erg leuk is, is dat ik over ongeveer drie weken terugkom om Kampot aan Bastiaan te laten zien, maar ik neem nu natuurlijk toch al afscheid. Het afscheid van Kampot betekent dus ook het begin van een nieuwe reis, samen met Bastiaan. A.s. vrijdag vertrek ik naar Thailand, waar ik een mooi tropisch eiland ga bezoeken (Koh Chang). Daarna reis ik per bus door naar Bangkok, waar Bastiaan dinsdag aankomt en vanwaar we na een paar dagen Bangkok terug naar Cambodia zullen gaan (maar ditmaal naar het noorden) om het immense Angkor Wat (het grootste hindoeïstische tempelcomplex ter wereld) in Siem Reap te bekijken en daarna de hoofdstad Phnom Penh (nogmaals) te bezoeken en opnieuw in Kampot te zijn! Tot slot gaan we naar Vietnam – een totaal nieuw land voor ons allebei!

Aan de ene kant is het jammer om hier weg te gaan, nu het een beetje vertrouwd is, maar aan de andere kant kijk ik er erg naar uit om wat meer te gaan reizen en vakantie te vieren samen met Bastiaan! Ik heb een mooie tijd gehad in dit kleine knusse stadje, waar ik me langzaam maar zeker een beetje thuis ben gaan voelen. Het was bijzonder om als vrijwilliger bij MJC te werken, om met verlegen en enthousiaste kinderen en jongeren te kletsen, te zingen, te dansen en ze les te geven. Voor eenieder die overweegt om vrijwilligerswerk te gaan doen: doe het! Het is een mooie ervaring om op één plek te blijven, er even te wonen en mee te draaien bij een school of project, en zo contact te leggen met de vele mensen die daar wonen en die je tegenkomt – een totaal andere beleving dan wanneer je als toerist of reiziger alsmaar doorreist van plek naar plek.