Malawian Memories part 1: Welkom en eerste indrukken

Inmiddels alweer een paar weken thuis in Nederland ga ik nu toch proberen om op dit blog een beeld te geven van wat ik in Malawi allemaal heb mogen meemaken, zien en doen. Tijdens mijn 4 weken in Malawi heb ik vol genoten van alle indrukken die mijn eerste Afrika ervaring met zich meebrachten, en dus geen tijd besteed aan het schrijven van een blog. Wel heb ik voor mezelf zoveel mogelijk opgeschreven om maar niets te vergeten. 

Om maar te beginnen met het begin. De heenreis die begon op Schiphol en zich vervolgde via Frankfurt en Addis Ababa (Ethiopie) om z'n 15 uur later te landen in Blantyre (Malawi). Ik ben er, eindelijk! Ik ben in Afrika, na jaren van fantaseren over dit voor mij intrigerende continent sta ik nu op de rode Afrikaanse aarde. De eerste ontmoeting met Afrika vond plaats toen we landde op Addis Ababa. In Addis zouden we drie uur overstaptijd hebben. Na heel even over het vliegveld gelopen te hebben, en heel wat langer voor de wc gewacht te hebben (20 minuten) besloten we gelijk maar aan te sluiten in de groeiende rij voor de douane. Of nouja, rij.. De efteling-achtige touwhekken route die was uitgestippeld als rij werd enkel door wat verdwaalde westerlingen (lees: mijn reisgezelschap en ikzelf) serieus genomen. De overige reizigers drongen voor. Hier werden verschillende technieken voor gebruikt: hekjes verplaatsen of het touw even losmaken en achter je weer sluiten, zo dicht tegen medereizigers aan gaan staan dat je er graag langs gelaten werd (de door ons gevreesde billenknijper) of er werd gewoon naar voren geduwd zonder benoemenswaardige tactiek. Toen de drie uur om waren en wij nog niet in de buurt van ons volgende vliegtuig waren werd dit gelukkig opgemerkt en werden we naar voren geroepen. Zo haalde we, met een beetje vertraging, ons volgende vliegtuig naar Blantyre. Malawi, there I come! 

Aangekomen op Blantyre airport (een vliegveld met welgeteld één vertrek en landingsbaan combinatie en ongeveer 3 vluchten per week) worden we welkom geheten door de regiomanager van be-more Malawi. Met een vol minibusje vertrekken we naar Zomba. Het busje zelf verdiend ook wat aandacht, de voorruit is meer barst dan ruit, zijruitjes zijn er niet en de zijkanten leken het elk moment te begeven. Toch genoot ik van dit ritje door het Malawiaanse landschap, wauw! We kwamen aan in Zomba in het hostel pakachere waar we het eerste weekend zouden doorbrengen. Ook hier werden we van harte welkom geheten.

Na een weekend Zomba leren kennen en onze eerste Malawi indrukken op te doen gingen we maandag dan eindelijk echt doen waarvoor we hier gekomen waren. We vertrokken naar de projecten. Lokale vrijwilligers Edgar en Sarah van mijn project YODEP kwamen ons ophalen bij pakachere en heette ons (opnieuw) van harte welkom. Eenmaal aangekomen ontmoette we onze huismoeder Lennie bij het vrijwilligershuis in ons dorpje. Ons huisje ziet er leuk uit en ligt in een klein dorpje, we hebben een hele leuke buurvrouw met twee dochters die op hetzelfde terrein wonen Mary, Ketrina en Happiness. Zij wonen in een klein huisje naast dat van ons en maken gebruik van dezelfde wc en douche. Dat was wel even een back-to-basic moment. Ik wist dat we geen “echte” douche en wc zouden hebben, maar bij de eerste aanblik van het gat in de grond wat de komende weken onze wc zou zijn drong dat wel even tot me door, haha.  

 YODEP ligt een dorpje verderop (ongeveer 10 minuten lopen). De volgende ochtend kwam Edgar ons bij het huisje ophalen om naar YODEP te gaan waar ons het warmste welkom ooit te wachten stond. Onderweg naar YODEP werden we al begroet door de vele kinderen die langs de weg ons riepen (Azungu! Azungu!) of op ons af kwamen rennen voor een knuffel. Ze kregen er maar geen genoeg van en voor onze tocht naar project moesten we dus ook elke ochtend wat meer tijd nemen om op tijd te komen. Maar he, op tijd komen.. Hoewel we elke ochtend 8 sharp op project verwacht werden hielden lang niet alle lokale vrijwilligers zich hier aan. Het leukste voorbeeld hiervan is de eerste ochtend. Toen we om 8.00 bij YODEP waren was de directeur er nog niet voor het openingspraatje. De eerste 1,5 uur zijn we dus gaan voetballen met de andere lokale vrijwilligers en kringspelletjes doen met de kinderen van de ECD (early childhood development). Toen vervolgens de directeur aankwam hield hij een openingswoordje waarna we met de hele groep (12 nederlandse vrijwilligers en z’n 15 malawiaanse vrijwilligers) het volkslied van Malawi zongen. Wauw, wat een prachtig lied. Meerstemmig gezongen door deze mensen die zich hier met heel hun hart inzetten voor hun samenleving en land. Ik heb kippenvel en zie dat ook bij een medevrijwilliger de tranen in haar ogen springen.

Deze lokale vrijwilligers staan ’s ochtends rond 05.00 uur op om op hun eigen land te werken en hun eigen gezin te onderhouden. Om vervolgens van 8.00 tot 17.00 aanwezig te zijn bij YODEP en daar veel betekenen voor kinderen, jongeren en alle hulpbehoevenden in de community. Echt diep respect voor deze mensen. Vrijwilliger zijn terwijl je zelf ook niet vanzelfsprekend genoeg te eten hebt, daar kunnen we in Nederland nog veel van leren.

Het respect voor deze mensen is alleen maar gegroeid in mijn tijd bij YODEP. Ze zijn allemaal ontzettend gastvrij, vriendelijk en staan open voor gesprekken en vragen. Het vriendelijke en gastvrije zit in de Malawiaanse aard. Het is bijna een regel dat je (in ieder geval binnen de community) eigenlijk iedereen begroet die je tegenkomt. En dan niet als het mompelen van goedemorgen, in Malawi vraag je “Mwadzuka bwanji?” (goedemorgen?) en daarop antwoord je dan hoe het met je gaat. Daarnaast tonen veel Malawianen interesse en willen ze allemaal graag weten wat je van Malawi vind. Een van de grootste complimenten die je hen dan kunt geven is het land peaceful noemen. De Malawianen zijn trots op hun vredige land, en terecht!  

Nu hoop ik een beetje de sfeer en mijn eerste indrukken van Malawi beschreven te hebben. Ik kan wel door blijven gaan over alle details die me bijgebleven zijn maar ik hou het voor nu even hierbij. Over wat we precies deden bij YODEP en meer zal ik een volgende blog proberen te maken.

Tionana!