Niet uit boek, wel belangrijke achtergrondinformatie

Een foneem is een spraakklank die wordt geschreven door middel van de grafemen. In onze taal is dat een letter of lettercombinatie.

De grafeem /e/ heeft verschillende fonemen, want de /e/ kan op verschillende manieren gezegd worden. (Bijvoorbeeld: het woordje meter heeft twee keer de grafeem /e/ maar de fonemen zijn verschillend, de eerste /e/ is een /ee/ en de tweede /e/ is een /u/

Morfologie = vormleer (“ongezelig”, on is een gebonden morfoloog, en gezellig een vrije, omdat deze laatste vrij gebruikt kan worden.

Syntaxis = zinsopbouw, grammatica

Semantiek = woordenschat

Pragmatiek = conventies rond taal

Boek samenvatting

Om een geruststelling te geven betreft dyslexie wordt vaan Pablo Picasso aangehaald; een disfunctie in het ene gebied hoeft geen uitmuntendheid in een ander gebied uit te sluiten. Helaas is er vaak het omgekeerde aan de hand: problemen in het ene gebied hebben vaak te maken met problemen in een ander gebied. Mattheus-effect: “to all those who have, more will be given”.

• Twee derde van alle kinderen met dyscalculie hebben ook dyslexie,
• 30-40% van de kinderen met een ADHD-stoornis hebben ook dyscalculie of dyslexie

Uta Frith komt in 1980 met een theorie op het gebied van lezen en ontwikkeling, in drie stadia

1. Logografisch: de beginnende lezer herkent een geschreven woord op grond van bijvoorbeeld woordvorm en/of lengte. Een beginnende lezer leest het woord Coca Cola als dit in het vertrouwde logo staat, maar kan het niet decoderen als het in een ander lettertype is geschreven.
2. Alfabetisch: de lezer is in staat gebruik te maken van relaties die bestaan tussen letters en klanken. Bij het lezen worden letters omgezet in fonemen en via fonemische synthese wordt de  betekenig achterhaald. In het geval van spellen gebeurt het omgekeerde: de fonemen van een woord worden door de speller omgezet in de erbij behorende letters of grafemen. Door dat er nog geen lexicale kennis is komen er veel fonologische fouten voor als Beil in plaats van Bijl.
3. Orthografisch: de lezer is nu vertrouwd met het spellingspatroon waardoor woorden vlot en nauwkeurig gelezen en gespeld kunnen worden.

Leren lezen vraagt heel veel van de hersenen. Allereerst moeten we direct kleine bijna identieke abstracte symbolen herkennen en hun verschillen. Door een gebied in de linker temporale kwab schijnen we dit te kunnen. Dit noemen we... Interested? Read the instructions below in order to read the full content of this page.