Terug in het zadel

Jeej ik ben weer ben ik op weg! Met een dubbel gevoel stap ik in de bus om mijn route weer op te pakken. Mijn fiets hangt achterop de bus te wachten om haar eerste buitenland ervaring op te doen. Mijn hoofd staat nog te tollen en de energie giert door mijn lijf. Na een bijzonder bezoek aan het Prinses Máxima Centrum en het afscheid van de lieve mensen om mij heen, zit ik verbluft in de bus. De afgelopen maanden in Nederland schieten door mij heen.

Na 3 maanden in een veilige haven te zijn geweest is het avontuur weer begonnen. In mijn gevoel ga ik even terug in de tijd.

Het was heel fijn om even vaste “Hollandse” grond onder mijn voeten te voelen na de heftige ervaringen in Griekenland. Het was fijn om even te weten waar je aan toe bent, te weten hoe dingen werken en me veilig te voelen. Ik voel dankbaarheid voor de positieve wending die het heeft gekregen. Dankbaar dat dit mij de gelegenheid heeft gegeven even tijd door te kunnen brengen met familie en vrienden.

Verbinding ontstaat naar mijn inzicht door investeren in elkaar. Door te luisteren naar elkaar en daar ruimte en tijd voor te maken. Voor mij ontstaat zo diepgang, begrip en liefde. Afgelopen maanden is het een investering geweest in de lieve mensen die ik om mij heen heb in Nederland die ik weer zo lang ga missen.
Ik leg niet graag dingen op een weegschaal en zeker niet als het gaat om relaties maar ik voelde erg sterk dat ik vooral wilde investeren in mijn 2 kleine neefjes, Gillis en Mees.

Iedereen maakt verandering door en van iedereen vind ik het mooi om te zien maar hoe b baby’s zich ontwikkelt tot een kind is toch wel echt iets heel bijzonders. In eerste instantie waren ze allebei een beetje bang voor mij. Zo'n vreemde man met een baard die toch wel een hetzelfde klinkt als papa (mijn broertje) of mama (mijn zus), dat is gek.
Voor mij was dit even pijnlijk om te merken omdat dat het gevolg is van de keuze die ik heb gemaakt om te reizen. Ik wist dondersgoed wat ik achter liet maar om er zo mee geconfronteerd te worden was even moeilijk maar ook weer heel erg mooi. Dit is iets wat kinderen zo mooi kunnen doen, ons spiegelen. Hun gevoel is nog zo puur, nog zo onverstoord van aangeleerde patronen en invloeden van buitenaf.

Het liet mij voelen dit is niet wat ik wil, ik wil niet dat mijn neefjes schrikken van mij hoe logisch het ook is dat het gebeurd. Ik besloot te investeren in hun, simpelweg door tijd met ze door te brengen en ze proberen te begrijpen. Ik genoot van al hun kleine ontwikkelingetjes. Na Gilles weer een paar keer gezien te hebben kwam hij naast mij staan omhoog kijkend met zijn armpjes uitgestrekt, klaar om opgetild te worden. Ik pakte hem vast en hij sloeg zijn armpjes om me heen, mijn hart smolt. En ik voelde hoe ik van een enge man met een baard transformeerde naar oom Jitse:)

Het was gek om mijn vrienden weer te zien. Niet alleen voor mij maar ook voor hun omdat het zo onverwachts was. Een maat van me noemde mij een “kunstmatige verschijning”. “Jij bent hier gewoon niet echt hoor, je bent gewoon een soort van geest haha” aldus Marco Vet.

Het is bijzonder om te zien met wat voor mooie dingen iedereen bezig is. Vaak krijg ik te horen “Hier is niks veranderd hoor”. Maar er zijn wel degelijk dingen veranderd! Vrienden die een samen gaan wonen, een huis kopen, papa of mama worden, nieuwe baan, verhuizingen en nieuwe projecten die worden opgezet, allemaal mooie dingen!

Ik vind het ontzettend gaaf om te zien hoe ieder zijn weg zoekt naar datgene waar hij/zij gelukkig van wordt. Op afstand krijg je dat toch minder mee en het was fijn om te zien hoe het "echt" gaat met mijn lieve vrienden.

De kers op de taart kwam ik eind mei tegen in het skatecafe in Amsterdam, genaamd Blanca. We raakte aan de praat en kwamen er al snel achter de we een gezamenlijke passie hebben namelijk...fietsen!

Kort erna spraken we af in haar yoga studio in Amsterdam waar de energie verder begon te sprankelen. Vanaf dat moment ging alles heel snel. We gingen samen een nachtje kamperen met een old timer VW campertje en ik zocht haar op in Ibiza. Het samen reizen zat er gelijk lekker in zullen we maar zeggen. We genieten van elk moment dat we samen zijn en de magische gevoel is niet te beschrijven.

Ik voel me dankbaar dat ik haar ontmoet heb en beter te hebben mogen leren kennen. En het mooiste van alles is er gaat een vervolg aan komen...in november zal Blanca aanhaken bij mijn droomreis. Ik moet mezelf vaak nog even knijpen om te geloven dat er zoveel mooie dingen mij tegemoet mogen komen.

Terug op het zadel! Het “plan” was om terug te gaan richting Griekenland/Turkije. Omdat het vliegen mij toch tegenstaat heb ik besloten om met het openbaar vervoer te gaan. Dinsdag 23/7 ben ik op de bus gestapt richting München waar ik een vriendin van mij bezocht. Samen hebben we 2 mooie dagen gehad om bij te kletsen, een gaaf concert te bezoeken van Tash Sultana en te relaxen aan de Isa (de prachtige rivier die dwars door München loopt). Vervolgens ben ik met de bus naar Budapest gegaan tot daar had ik alles makkelijk kunnen regelen vanuit Nederland. Maar opties vanaf hier met de openbaar vervoeren vallen tegen.

Er zijn genoeg treinen en bussen maar deze nemen helaas geen fietsen mee. De enige optie is Brasov, Roemenië. Echter zit er toch een litteken in mijn gevoel van veiligheid en voelt Roemenië niet als een prettig land om weer te starten met fietsen. Ik merk dat ik panisch ben met mijn fiets alleen te laten ondanks 2 sloten en een alarm systeem. Ik ben erg op mijn hoede wat geen prettig gevoel is maar dit zal langzaam moeten slijten.

De andere optie is fietsen van Budapest via Servië en Bulgarije. In Budapest verblijf ik in het prachtige hostel Shantee house, een hele fijne plek met een relaxte sfeer. Mocht je naar Budapest gaan is deze plek absoluut een aanrader. “Toevallig” ontmoet ik in dit hostel allemaal fietsers! Met een van hen, Cornelis uit Letland (links op de foto) fiets ik een stuk samen naar Servië. Het fiets avontuur echt weer begonnen! Heerlijk!