Noenmaal - Arrest

Noenmaal (HR 31-03-1995, NJ 1997, 592)

Casus

Boudeling exploiteert in Kruiningen een restaurant dat ten tijde van het hiernavolgende twee Michelin-sterren bezat. Op 31 oktober 1984 komen twee artsen, Taams en De Brey als enige gasten eten in het restaurant. De twee gedragen zich uiterst onbeschoft en irritant en geven te kennen de rekening niet te zullen betalen. Als zij het restaurant verlaten grijpt Boudeling Taams in de kraag. Taams maakt dan een armbeweging naar achter waardoor hij Boudeling in het gezicht krabt, waarop Boudeling een klap uitdeelt. Taams komt daarbij ten val tegen de deur en loopt ernstig letsel op. Naar later blijkt hadden de twee artsen de rekening toch betaald (inclusief fooi), waarbij partijen het overigens oneens zijn of het geld op of onder een schoteltje lag. In cassatie komt o.a. aan de orde of een verklaring van Taams als partij-getuige (art. 213 lid 1 Rv) als bewijs dient te gelden, ondanks onderlinge afwijkingen in de getuigenverklaringen.

Hoge Raad

Vóór 1988 konden partijen niet zelf als getuige worden gehoord, omdat de wetgever de tweestrijd tussen zijn eigen belang en de plicht om op alle vragen naar waarheid te antwoorden wilde voorkomen. Dit was in strijd met het beginsel van gelijke rechten in de civiele procedure. In 1993 besloot het EHRM in het DOMBO-arrest dat het beginsel van equality of arms in art. 6 EVRM betekent dat partijen de gelegenheid moeten krijgen om hun zaak te presenteren, inclusief het bewijs.

In dit arrest laat de Hoge Raad zich uit over deze uitleg van art 6 EVRM en zegt dat deze slechts ziet op de toelating van de partijgetuigenverklaring als bewijsmiddel en houdt zij geen veroordeling in van haar beperkte bewijskracht.

Deze beperkte bewijskracht houdt in dat de partij met de bewijslast kan niet enkel volstaan met een verklaring van een partijgetuige. Er moet wel verder aanvullend bewijs zijn. Deze regel staat in art. 164 lid 2 RV. Het aanvullende bewijs moet zodanig sterk zijn en essentiële punten bevatten dat het de partijverklaring voldoende geloofwaardig maakt. De beoordeling van het bewijs is aan de rechter overgelaten, art. 152 RV.