Chavdarov v. Bulgaria (F-22) - Arrest

EHRM 21 december 2010 Chavdarov v. Bulgaria (F-22)

Casus

In deze zaak ging het om het onvermogen van een man om onder de Bulgaarse wet erkend te worden als de juridische vader van drie kinderen die waren geboren tijdens de periode (1989-2002) toen hij en hun moeder samenleefden.

De aanvrager was een Bulgaarse man, dhr. Chavdarov, geboren in 1973, die in Ruptzi (Bulgarije) woonde. In 1989 leefde hij samen met een getrouwde vrouw (die niet meer met haar echtgenoot woonde) en die vrouw had in die periode dat zij samen waren drie kinderen gebaart in 1990, 1995 en 1998. De echtgenoot van de vrouw werd op de geboorteaktes aangegeven als zijnde de vader van de kinderen. Zij kregen zijn achternaam. Eind 2002 verliet de vrouw Chavdarov en de kinderen, om samen met iemand anders te gaan wonen. Sinds die periode woonde Chavdarov met de drie kinderen. Aan het begin van 2003 vroeg Chavdarov bijstand aan een advocaat om het vaderschap vast te stellen. Echter, deze advocaat vertelde hem dat op grond van Bulgaarse wet dit niet mogelijk was, omdat er niets kon worden ingebracht tegen het vaderschap van de echtgenoot van de vrouw die op de aktes stond. Chavdarov wende zich hierna tot de rechter en klaagde over de onmogelijkheid om zijn wettelijk vaderschap vast te stellen (op grond van art. 8 EVRM).

EHRM

Het hof merkte op dat Bulgarije een verplichting heeft om effectief genot van het recht op "family life" veilig te stellen, hoewel er wel enige margin of appreciation bestaat. Dienovereenkomstig, overweegt het hof eerst of geverifieerd kan worden of de relatie tussen de heer Chavdarov en de drie kinderen "family leven" betreft. In de eerste plaats stelt het dat de lange periode gedurende welke de heer Chavdarov en zijn voormalige metgezel hadden samengewoond (1989-2002) en de geboorte van de drie kinderen gedurende die periode, kan worden gezien dat er inderdaad sprake was van een feitelijke family life, waarin de heer Chavdarov emotionele banden met de kinderen heeft kunnen ontwikkelen. Dit blijkt ook uit het feit dat hij snel stappen had genomen door snel na de scheiding zijn familieband met de kinderen vast te willen stellen en het feit dat de kinderen met hem hadden geleefd sinds de scheiding. Het hof stelt daarom vast dat de banden tussen de heer Chavdarov en de drie kinderen, wiens biologische vader die hij beweerde te zijn, inderdaad als "family life" in de zin van EVRM zijn te kwalificeren.

Het Hof onderzoekt vervolgens of Bulgarije alles had gedaan wat nodig was voor een doeltreffende eerbiediging van deze "family life". In dat opzicht moet wel worden opgemerkt dat het bestaan van de familie gevormd door de heer Chavdarov en de drie kinderen niet is tegengesproken door de instanties, door de moeder of door diens echtgenoot. Het hof hield ook rekening met de margin of appreciation van de staat bij het reguleren van vaderlijke afstamming, en merkte op dat er geen pan-Europese consensus over de vraag of nationale wetgeving het mogelijk moet maken voor de biologische vader om het vermoeden van vaderschap van een andere man te betwisten.

Hoewel Chavdarov niet in staat was om de vaderlijke afstamming van de drie kinderen aan te vechten, maakte nationale wetgeving het hem niet onmogelijk om een vaderlijk verband vast te stellen (in het bijzonder, kon hij de kinderen adopteren of had hij de verantwoordelijkheid over de kinderen hebben kunnen verzoeken aan de autoriteiten nu deze kinderen verlaten waren). Aangezien het niet was aangetoond dat hij gebruik had gemaakt van deze mogelijkheden, kan het Hof de overheid niet verantwoordelijk houden voor de passiviteit van de aanvrager. De legitieme belangen van de kinderen waren ook beveiligd door nationale wetgeving.

Het hof concludeert dat er geen sprake was van schending van artikel 8 EVRM.