Regulation 659/1999 (State aid procedural regulation) - Arrest

Hier betreft het de Verordening (EG) nr. 659/1999 inzake nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (staatssteun).

Het EU Verdrag behelst een verbod op staatssteun tenzij redenen van economische ontwikkeling dit rechtvaardigen. De Europese Commissie moet erop toezien dat staatssteun aan de EU-regels voldoet. Staatssteun is in beginsel verboden om zo te voorkomen dat bedrijven op de interne markt van de EU profiteren van voordelen die de mededinging verstoren. Echter soms is staatsinmenging nodig om marktfalen op te vangen. De Commissie zorgt ervoor dat deze regels worden nageleefd en dat vrijstellingen in de hele EU hetzelfde worden toegepast. De procedures zijn vastgelegd in deze verordening.

EU-landen moeten de Commissie in kennis stellen van nieuwe steunregelingen voordat deze van kracht worden. Hierbij geven de EU-landen alle nodige informatie zodat de Commissie een besluit kan nemen. De Commissie onderzoekt deze informatie ook op beweerdelijk onrechtmatige steun, d.w.z. steun die verleend is zonder toestemming vooraf. Als de bewering gegrond is, opent de Commissie een onderzoek.

Voor bestaande steunregelingen geldt dat deze ook door de Commissie worden onderzocht. Men kijkt dan of deze nog altijd verenigbaar zijn met de interne markt.

Elke aanmelding leidt tot een eerste onderzoek. Na ontvangst van de aanmelding heeft de Commissie 2 maanden om te concluderen dat:

• • er geen sprake is van steun in de zin van de EU-regels; of

  • de steun verenigbaar is met de EU-regels, omdat de positieve effecten daarvan opwegen tegen verstoringen van de mededinging; of

  • er ernstige twijfel blijft bestaan m.b.t. de verenigbaarheid van de maatregel met de staatssteunregels.

In de eerste twee gevallen kan de maatregel onmiddellijk ingevoerd worden. In het derde geval leidt de Commissie een grondige onderzoeksprocedure in. De beschikking tot inleiding van deze formele onderzoeksprocedure wordt dan verstuurd naar het betreffende EU-land. Deze beschikking bevat de feitelijke en juridische grondslagen voor het onderzoek, inclusief de voorafgaande beoordeling van de Commissie. Het betrokken EU-land en belanghebbenden hebben één maand om hun opmerkingen mede te delen. Het betreffende EU-land wordt ook uitgenodigd om te reageren op door belanghebbenden ingediende opmerkingen.

Na afloop van het formele onderzoek stelt de Commissie een eindbeschikking vast. Er zijn 3 mogelijke uitkomsten:

• Positieve beschikking (de maatregel vormt geen (ontoelaatbare) steun)

• Voorwaardelijke beschikking (de maatregel is verenigbaar, maar de toepassing daarvan is afhankelijk van voorwaarden)

• Negatieve beschikking (de maatregel is niet verenigbaar en mag niet ten uitvoer worden gelegd).

Voorts kan de procedure worden beëindigd als het betrokken EU-land de aanmelding intrekt.

Als de Commissie een negatieve beschikking geeft met betrekking tot steun die al is uitbetaald, geldt normaliter dat het betreffende EU-land de steun van de begunstigde terugvordert. Als een EU-land geen gevolg geeft aan de beschikking, kan de Commissie zich wenden tot het Europees Hof van Justitie. Er geldt een verjaringstermijn voor terugvordering van 10 jaar.