Aanname van de overeenkomst van Parijs: Conventie van Klimaatveranderingen - Artikel

Aanname van de overeenkomst van Parijs: Conventie van Klimaatveranderingen

Klimaatveranderingen vormen een urgente en mogelijk onomkeerbare bedreiging voor de maatschappij en de planeet als geheel. Om deze reden dienen alle landen met elkaar samen te werken, onder meer om wereldwijd de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Het ingrijpen in de klimaatveranderingen zal uiteindelijk voor minder kosten op de lange termijn zorgen.

Op 12 december 2015 wordt de overeenkomst van Parijs in het kader van de conventie voor klimaatveranderingen door de Verenigde Naties aangenomen. Staten worden opgenomen zo spoedig mogelijk het verdrag te ratificeren. Vanaf april 2016 ligt de overeenkomst in New York ter ondertekening. Het doel van de klimaatconferentie was om een wettelijk bindende en universele overeenkomst te sluiten voor het klimaat. Deze overeenkomst zou moeten gaan gelden voor alle landen ter wereld en gaat om de periode na 2020. De overeenkomst gaat echter pas in werking als er door minstens 55 staten is geratificeerd, en deze staten tezamen voor 55% van de uitstoot van broeikasgassen verantwoordelijk is.

Het belangrijkste doel van de overeenkomst is het afwenden van de klimaatveranderingen door de opwarming van de aarde onder de twee graden Celsius, ten opzichte van het pre-industriële tijdperk, te houden. Er wordt echter opgeroepen om inspanningen te verrichten om de opwarming van de aarde verder te verminderen naar 1.5 graad Celsius. Door de opwarming van de aarde tegen te gaan zullen de gevolgen van de klimaatverandering aanzienlijk worden verminderd. In de overeenkomst wordt een groter beroep gedaan op ontwikkelde landen en wordt erkend dat het implementeren van maatregelen om de opwarming van de aarde tegen te gaan door ontwikkelingslanden meer tijd in beslag zal nemen. Er wordt van ontwikkelde landen verwacht dat zij de ontwikkelingslanden in dit proces zullen ondersteunen. Daarnaast moet er op korte termijn een einde komen aan het gebruik van fossiele brandstoffen, aangezien het verbranden van fossiele brandstoffen een belangrijke bijdrage levert aan de uitstoot van CO_2.

Om dit doel te kunnen verwezenlijken wordt afgesproken iedere vijf jaar, vanaf 2023, doelen vast te stellen op basis van de dan geldende wetenschappelijke inzichten. De lidstaten dienen deze doelen uit te werken in nationale klimaatplannen. Om de vijf jaar wordt er dan ook geëvalueerd. Ook dienen de deelnemende staten het naar elkaar en naar de burgers inzichtelijk te maken welke stappen zij ondernemen om het afgesproken doel te bereiken.