Mijn ervaring en kennismaking met het Surinaamse leven

Ik heb een super mooie tijd in Suriname gehad en het land heeft absoluut een plekje in mijn hart veroverd. Ik ben van het land, de cultuur, de natuur, het klimaat en de mensen gaan houden. De zes maanden die ik in Suriname heb gewoond hebben veel invloed gehad op mij als persoon. Het liefst wil ik alles hierover vertellen, maar dan wordt deze blog veel te lang. Met deze blog wil ik de armoede in de wereld onder de aandacht brengen. Ik vertel over mijn ervaring omtrent de armoede die ik in Suriname heb gezien en wat voor invloed het op mij heeft gehad. Tevens wil ik iets vertellen over het festival Carifesta, omdat ik geloof dat dit een heel belangrijk evenement is voor het creëren van een eenheid binnen het Caribisch gebied, het bij elkaar brengen van verschillende culturen.

De invloed van het zien van armoede op mij als persoon
Nu ik hier in Suriname ben zie ik met eigen ogen wat armoede kan doen en ik hoor het ook uit de verhalen van verschillende mensen. Ik denk dat menig mensen onvoldoende stilstaan bij de mensen die het niet zo goed hebben als wij. Ik zal in ieder geval voor mezelf spreken. Voordat ik naar Suriname ging, heb ik nooit zoveel bij nagedacht hoe goed wij het in Nederland hebben en hoe oneerlijk de wereld verdeeld is. Niet dat ik er nooit aan dacht ,maar veel te weinig. Eigenlijk alleen als er een goed doel bezig was een inzamelingsactie, dan sta je er even bij stil. Ik zie nu met eigen ogen wat armoede met mensen kan doen, hoe verschillende mensen niet eens een kans in de wereld krijgen en wat voor verschrikkelijke situaties mensen meemaken. Als ik ook kijk naar de kinderen van het kinderhuis. Kinderen van 8 tot 14 jaar en je kan je niet voorstellen door wat voor hel deze kinderen zijn gegaan en wat voor invloed het heeft op deze kinderen. De criminelen die deze kinderen verschrikkelijke dingen hebben aangedaan worden vaak niet eens zwaar gestraft. Ze kunnen na 1,5 jaar al weer buiten staan, zonder dat ze behandeld zijn en mogen gewoon weer in de buurt van het slachtoffer en andere kinderen komen. Als de vader de dader is van misbruik of mishandeling en hij komt vrij, mag hij de voogdij van het kind weer opeisen. Gezinnen die in armoede leven, die geen stromend water hebben, geen elektriciteit, amper een dak boven een hoofd hebben, kinderen die niet naar school kunnen en er geen geld is voor elke dag een maaltijd. Ik vond het in begin bijzonder dat mensen hier de botten van een kip opeten. Maar de mensen hier kennen of hebben armoede gekend en zullen nooit iets van etenswaren weggooien. Dat is zonde en verspilling van eten. Als ik dan kijk naar mezelf, schaam ik me voor de manier waarop ik soms met eten omga. Ik probeer veel dingen te bewaren, maar alsnog gooi ik teveel weg. Ik denk echt dat we in de westerse cultuur te weinig hierbij stil staan, dat er meer aandacht mag zijn voor de oneerlijke verdeling in de wereld en dat we veel meer mogen waarderen hoe goed we het zelf eigenlijk hebben. Ik ben in ieder geval mijn leven meer gaan waarderen.

Het multiculturele Suriname
Wat mij hier ook opgevallen is dat Suriname bekend staat om zijn multiculturele samenleving en hoe goede deze verschillende culturen met elkaar omgaan. Hoe bijzonder het door de buitenlanders gevonden wordt, dat er een kerk en een moskee naast elkaar gebouwd zijn en hoe normaal het voor de mensen van Suriname is. Nu klopt het dat er een multiculturele samenleving is. Dat zie je ook terug in de nationale feestdagen, verschillende feestdagen van verschillende culturen komen hierin voor. De verschillende culturen kunnen het op zekere hoogte goed met elkaar vinden, maar er zijn ook vooroordelen over een bepaalde cultuur. Het betreft de creolen, deze zijn in het verleden door de Nederlanders vanuit Afrika naar Suriname gebracht. Er wordt nog een verschil gemaakt tussen stadscreool (opgegroeid in de stad) en boslandcreool (opgegroeid in het binnenland). Voornamelijk als boslandcreool heb je het tot de dag van vandaag niet makkelijk. Er wordt op een negatieve wijze over deze mensen gedacht, zowel door de medemens als door de overheidsinstanties. Een voorbeeld is dat een boslandcreool nauwelijks een lening kan krijgen voor een bepaald zakenplan, terwijl als iemand van een andere cultuur met datzelfde plan naar een bank stapt meteen een lening zou krijgen. Creoolse kinderen worden vaak op school gepest. Ze worden benadeeld, er wordt op ze neer gekeken en ze krijgen nauwelijks een kans binnen de maatschappij. Redenen die hiermee te maken hebben is dat de meeste criminaliteit onder de boslandcreolen voorkomt. Deze groepering vormt een probleem binnen de Surinaamse maatschappij en het is van belang dat er maatregelen getroffen worden. Ondanks dat de meeste criminaliteit onder de boslandcreolen voorkomt, betekent dat niet dat alle boslandcreolen crimineel zijn en geen kans in de maatschappij verdienen. Op dit moment wordt er teveel gegeneraliseerd, waardoor alle boslandcreolen nauwelijks een kans krijgen. Hierdoor ontstaat er eigenlijk ook een vicieuze cirkel. Doordat de boslandcreolen niet worden ondersteund, vaak benadeeld worden, geen kans krijgen in de maatschappij, leven boscreolen vaak in armoede. Dit kan ertoe leiden dat zij in de circuit van de criminaliteit terecht komen

Armoede
In mijn vorige reisverslag had ik aangegeven, dat ik heb gezien wat armoede in een land veroorzaakt en wat voor gevolgen het heeft voor de mensen. Daarnaast heb ik aangegeven hoe moeilijk de boscreolen het hier in Suriname hebben. Ook de afgelopen week heb ik weer dingen gezien die mij geraakt hebben. De afgelopen dagen heeft het heel veel geregend. Aan de ringweg loopt een brede kreek, die snel overloopt als het hard regent. Er is een pomp aanwezig die de kreek kan leegpompen om overstromingen te voorkomen, maar men heeft geen olie waardoor de pomp niet gebruikt wordt. Hierdoor stroomt de kreek over, waardoor ook de Noordkant van Paramaribo onder water komt te staan. Verder komen veel wegen in heel Paramaribo onder water te staan als het regent en zo ook de huizen van de mensen. Woonkamers staan onder water en mensen leven gewoon op die manier door, want eigenlijk is er geen mogelijkheid om het water te verwijderen zolang het regent. Het water tast het huis en de spullen van de mensen aan en vaak hebben de mensen niet eens het geld om dit te repareren. Door hier in Paramaribo te zien hoe de mensen hier leven en wat ze meemaken, heb je pas in de gaten hoe goed je het eigenlijk zelf hebt en hoeveel leed er in de wereld nog bestaat. Een liedje wat voor mij meer betekenis heeft gekregen sinds ik hier ben is het volgende:

Guus Meeuwis – Op straat
Link: http://youtu.be/tUJQdUKlawQ

Zie je daar die oude man
graaiend in een vuilnisbak
zoekend naar iets bruikbaars voor in zijn oude plasticzak
net iets te veel meegemaakt
waardoor die dakloos is geraakt
praat in zichzelf
over hoe het vroeger was

en dan zeg jij
dat je eenzaam bent
omdat het even tegen zit
loop even met me door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
dan zul je zien dat het met jou zo slecht niet gaat

zie je daar dat meisje
ze is net zeventien
en heeft nu al zo'n 10 jaar haar ouders niet gezien
muurtje om zich heen gebouwd
omdat ze niemand meer vertrouwd
vraag je haar wat liefde is
dan noemt ze jou de prijs

en dan zeg jij,
dat je eenzaam bent .
omdat het even tegen zit,
loop even met me door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
dan zul je zien dat het met jouw zo slecht niet gaat

zie je daar die oude vrouw
die rustig voor de regen schuilt
deze bui is minder
dan de tranen die ze heeft gehuild
die vroeger een gezin bezat
maar later klap op klap gehad
nu sjouwt ze haar verleden
in een zelf gemaakte tas

en dan zeg jij
dat je eenzaam bent
omdat het even tegen zit
loop even met me door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
dan zul je zien dat het met jou zo slecht niet gaat

zie je daar die jonge man
hij is bijna al zijn tanden kwijt
hij beet zich stuk op het vergif van deze tijd
elk uur een marteling
altijd zoekend naar een ding
kruipt eens per dag door het oog van de naald

en dan zeg jij
dat je eenzaam bent
omdat het even tegen zit
loop even met me door de stad en kijk wat er gebeurt op straat
dan zul je zien dat het met jou zo slecht niet gaat

De verhalen die in dit liedje worden verteld, de oude man, het meisje, de oude vrouw en de jonge man. Het zijn verhalen die je hier dagelijks in werkelijkheid ziet en meemaakt. En inderdaad als je dan om je heen kijkt en dit soort dingen ziet, dan realiseer je pas hoe goed je het hebt en hoeveel ellende er nog in de wereld is.

Carifesta
e week van Carifesta is begonnen! Carifesta staat voor ‘The Caribean Festival of Creative Arts’. In 1972 werd het Carifesta gestart met als doel de rijkdom van Caraïbische kunst te vieren. De landen die lid zijn van de Caricom worden breed cultureel vertegenwoordigd tijdens dit festival. Met hun wortels diep in Azie, Afrika en Europa komen artiesten vanuit het gehele Caraïbische gebied bij elkaar om een scala aan beeldende kunst, muziek, literatuur en dans te tonen. De eerste editie vond plaats in Guyana. Sinds de eerste editie, waar 31 landen aanwezig waren, heeft het festival tien keer plaatsgevonden, onder andere op Barbados, Jamaica, Cuba, Trinidad en Tobago, St. Kitts en Nevis en in Suriname.

De doelen van het festival zijn vooral gericht op het versterken van de identificatie met het Caraïbische gebied. Het creëren van een eenheid binnen het Caraïbische gebied gebeurd door onder andere verschillen tussen de culturen te belichten en het stimuleren van artiesten om op zoek te gaan naar hun identiteit en terug te keren naar hun geboorteland. Maar ook het gevoel van eenheid speelt een belangrijke rol, veel Caraïbische landen delen een geschiedenis van kolonisatie en hebben met dezelfde gevolgen te maken. Het trots zijn op de eigen cultuur wordt op deze manier groots gevierd. Door middel van symposia die plaatsvinden tijdens het Carifesta wrodt er samen over de toekomst gesproken en door de kunsten worden er nieuwe onderwerpen aangesneden. Onderwerpen als HIV/Aids, culturele identiteit en het behouden van inheemse gebruiken hebben de revue al gepasseerd.
In 2003 was Suriname het gastland van het festival. Door mee te doen aan dit festival is Suriname meer in contact gekomen met haar buurlanden. Want hoewel Suriname op het vasteland ligt van Zuid-Amerika, was de focus jarenlang nog steeds naar Nederland gericht. Tijdens Carifesta 2003 waren er mensen van over de gehele Cariben in Suriname.

Dit jaar is Suriname weer het gastland van Carifesta. Er wordt veel belang gehecht aan het feit dat alle culturen van Suriname worden vertegenwoordigd. Dit jaar duurt Carifesta tien dagen. 16 augustus is de openingsceremonie en dan is er tien dagen feest. Tien dagen lang is er super veel te doen in Suriname. Er zijn verschillende voorstellingen van dans, toneel en zang. Verder zal elke avond een ander land een show opvoeren op het onafhankelijkheidsplein. Daarnaast kan je meedoen aan dansworkshops, andere workshops, rondleidingen en het bezichtigen van kunstmarken etc. Er is teveel om op te noemen.

Dobru is een groot bekendheid binnen Suriname en heeft veel voor het land betekend. Zo heeft hij ervoor gezorgd dat Suriname deelneemt aan Carifesta. Daarnaast heeft hij veel betekend voor het Surinaamse Nationalisme. Middels zijn poëzie en proza in Sranan heeft hij ervoor gezorgd dat Sranan meer als ‘volwaardige taal’ werd erkend. Hij heeft zich ingezet om de Surinaamse cultuur te bevorderen. Het bekendste gedicht uit de bundel van Dobru is ‘Wan Bon’, een gedicht waarin Dobru zijn hoop op één Surinaams volk uitdrukt. Aan de hand van verschillende metaforen beschrijft hij hoe Suriname weliswaar diverse bevolkingsgroepen kent, maar toch in staat zou moeten zijn één geheel te vormen. Het gedicht wordt nog regelmatig bij nationale gelegenheden voorgedragen en heeft een belangrijke symbolische functie binnen de Surinaamse literatuur ingenomen.

Wan Bon Eén Boom

Wan bon Eén boom
someni wiwiri zoveel bladeren
wan bon. één boom.

Wan liba Eén rivier
someni kriki zoveel kreken
ale e go na wan se alle op weg naar één zee.

Wan ede Eén hoofd
someni prakseri zoveel gedachten
prakseri pe wan bun mu de gedachten om één soort heil.

Wan Gado Eén god
someni fasi fu anbegi verscheidene te aanbidden
ma wan Papa maar één enkele vader.

Wan Sranan Eén Suriname
someni wiwiri zoveel soorten haar
someni skin zoveel huidskleuren
someni tongo zoveel aan talen
Wan pipel Eén volk.

Met dit gedicht wil ik ook mijn blog afsluiten. Zoals ik al in het begin heb aangegeven, ik kan helaas niet alles vertellen over mijn ervaringen in Suriname. Ik vond het belangrijk om de armoede in Suriname onder de aandacht te brengen en wat dat voor invloed op mij als persoon had. Tevens wilde ik benadrukken wat voor multiculturele samenleving Suriname is en hoe Carifesta bijdraagt aan het bij elkaar brengen van verscheidene culturen.

Het gedicht geeft Suriname goed weer. Het is een land met veel verschillende culturen, maar ze hebben een weg gevonden om alsnog één volk te zijn. Dit vind ik mooi aan het land. Ik geloof zelf in het double infinity teken, namelijk het geloof dat je oneindigheid met iemand samen kan hebben, maar ook het geloof in een leven waar men in harmonie met elkaar leeft. Hier strijd ik graag voor op mijn manier, namelijk door een bijdrage te leveren aan de ander, door iets te doen voor een ander.