De (on)bevoegde rechtbank (ABRvS 6 februari 2013, ECLI:NL:RVS:2013:BZ0722)

Casus

Aan appellant is een verkeersboete opgelegd op grond van de Wahv. Hij heeft daartegen administratief beroep ingesteld bij de officier van justitie. Appellant heeft de officier van justitie in gebreke gesteld wegens het niet tijdig beslissen op dat beroep. Volgens appellant heeft de officier van justitie daarmee een dwangsom verbeurd. De officier van justitie heeft geen beschikking genomen tot vaststelling van deze dwangsom. Appellant heeft beroep ingesteld bij de rechtbank wegens het niet tijdig nemen van een dergelijk besluit. De rechtbank heeft overwogen dat zij onbevoegd is van dat beroep kennis te nemen, omdat de ingebrekestelling was gericht tegen het uitblijven van een beslissing op grond van de Wahv en daartegen geen beroep bij haar openstaat.

Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Ingevolge artikel 6:2, aanhef en onder b Awb wordt voor de toepassing van wettelijke voorschriften over bezwaar en beroep het niet tijdig nemen van een besluit met een besluit gelijkgesteld. Voor de vaststelling welke voorzieningen openstaan tegen het niet tijdig nemen van een besluit, is bepalend het antwoord op de vraag welke voorzieningen zouden openstaan, indien een reëel besluit zou zijn genomen. Dat betekent dat in dit geval bevoegd is de rechter die bevoegd zou zijn kennis te nemen van een beroep van appellant betreffende de dwangsombeschikking.

Ingevolge artikel 4:19 lid 1 Awb heeft het beroep tegen de beschikking op aanvraag mede betrekking op een beschikking tot vaststelling van de hoogte van de dwangsom. In dit geval is de in artikel 4:19 Awb bedoelde beschikking op aanvraag het besluit op het administratief beroep in de Wahv-procedure. Daartegen kan, gelet op artikel 9 lid 1 Wahv, beroep worden ingesteld bij de rechtbank, welk beroep wordt behandeld door de kantonrechter. Uit deze bepaling, bezien in samenhang met de in artikel 4:19 Awb neergelegde systematiek, vloeit voort dat die kantonrechter ook bevoegd is kennis te nemen van een beroep betreffende een dwangsombeschikking of, zoals in dit geval, tegen het niet tijdig nemen daarvan.

Dit betekent dat de algemene bestuursrechter van de rechtbank niet bevoegd was van het beroep van appellant kennis te nemen. Dit heeft evenwel niet tot gevolg dat de rechtbank zich terecht onbevoegd heeft verklaard, aangezien de kantonrechter van die rechtbank, die ingevolge artikel 1:4 lid 2 Awb als bijzondere bestuursrechter wordt aangemerkt als de Wahv van toepassing is, gezien het voorgaande wel bevoegd was van dat beroep kennis te nemen. De rechtbank had ambtshalve moeten bezien of zij als algemene of bijzondere bestuursrechter bevoegd was van het beroepschrift kennis te nemen.

De Afdeling verklaart het hoger beroep gegrond; vernietigt de uitspraak van de rechtbank en wijst de zaak terug.