Hoofdstuk 18: Wakker worden

Introductie

Siddharta Gautama, na 7 dagen vasten onder een pipal boom, werd verlicht, hij "werd wakker". Zijn boodschap voor de wereld was niet om in anderen, zoals hij, naar waarheid te kijken, maar om het in zichzelf te zien. Hij zei: "werk je eigen redding met ijver uit". Hier kwam het boeddhisme, zoals we het kennen, echt tot leven. Siddharta, later bekend als Boeddha, stelde vier waarheden voor:

1. Dukkha: Alles is vergankelijk, dus met leven komt inherent lijden.
2. Samsara: We zitten gevangen in een cyclus van zijn en worden, omdat we ons vastklampen aan dingen die we leuk vinden en die dingen afwijzen die we niet leuk vinden
3. Nirvana: het herkennen van Samsara en het loslaten ervan eindigt het lijden
4. De ‘weg’: Boeddha's aanbeveling, een achtvoudig pad naar juist begrip, gedachte, spraak, actie enz.

Ondanks de waarschuwing voor traditie, werd het boeddhisme een religie, eerst het Theravada-boeddhisme in Zuid-India, Ceylon en Birma, vervolgens het Tibetaanse boeddhisme in Tibet, het Chan-boeddhisme in China, het zenboeddhisme in Japan en nu het westerse boeddhisme ... in het westen, uiteraard.

Dus dit laatste hoofdstuk van het boek bespreekt het volgende: kunnen we ons bewustzijn veranderen? Boeddhisme is een discipline waarin spiritueel en wetenschappelijk leren tot de meest verweven behoren. Het boeddhisme vindt ook meer een plaats in de psychologie dan elke andere religie. Sinds 1987 werkt Dalai Lama samen met westerse wetenschappers, in 2005 hield hij een toespraak op het grootste jaarlijkse neurowetenschappelijke congres.

Waarom het boeddhisme?

Dus waarom houden we zoveel van het boeddhisme? Misschien omdat er geen god of anderszins opperste schepper is, geen onverwoestbare menselijke ziel (alleen Boeddha lijkt een beetje op Jezus, maar minder vanuit de ruimte en meer een idool dat mensen proberen te zijn) en absoluut geen dualiteit! Het boeddhisme is ook bijna empirisch: als je X doet, zul je Y ervaren. Eenvoudige instructies, gebaseerd op oefening en ervaring.

Boeddha zei ook: Alles is relatief en onderling afhankelijk, voortkomend uit wat ervoor kwam en aanleiding gaf tot iets nieuws. Dit lijkt op het wetenschappelijke principe van oorzaak en gevolg en dat wordt ook toegepast op het bewustzijn. Waar het op neer komt, is dat er geen bewustzijn is zonder materie, gewaarwordingen, percepties en acties die het bepalen.

Het boeddhisme richt zich op methoden, niet op doctrines. Het heeft er geen, en bovendien ook geen dogma's, rituelen, aanbidding of redder. (Tenminste, dat was wat het moest zijn, ze kijken soort van Boeddha op als iemand om te aanbidden)

Dus waarom is het boeddhisme geen wetenschappelijke discipline?

‘Wakker worden’ is niet altijd hetzelfde voor iedereen, wat de beoefening ervan ontestbaar maakt.

Belangrijkste boeddhistische leerstellingen, zoals de Abhidharma, stellen psychologische verschijnselen voor, wat goed is, maar ze zijn vast en kunnen en zullen niet worden getest en niet worden aangepast, wat slecht is. Dit deel is dus dichter bij religieus dogma dan wetenschap.

Leringen zoals de Abhidharma zijn niet afgeleid van experimenten met derden, maar van retrospectie, fenomenologische inzichten - wat echter een begin is, de psychologie begon ook op die manier en sommige van hun inzichten overlappen eigenlijk mooi met wetenschappelijk bewijs.

Welke vorm van boeddhisme past het best bij de wetenschap?

Zen-boeddhisme heeft de meeste voorkeur voor een wetenschappelijke benadering, omdat het de meest systematische (maar ook meest ongrijpbare) is, ook geen reïncarnatie-overtuigingen en geen uiterlijke cultuur (zoals heiligdommen, afbeeldingen) die niet relevant is voor de wetenschap.

Hoe zijn de doelstellingen van het boeddhisme en de wetenschap gelijk?

Ze proberen allebei om zich volledig bewust te worden van de geest, maar de wetenschap om wetenschap te kunnen voeren omwille van kennis, en het boeddhisme om zichzelf te bevrijden van het lijden. Dus in theorie lijkt het boeddhisme meer op psychotherapie dan op wetenschap.

Volgens een gozer genaamd Alan Watts staan ​​Boeddhisme, Taoïsme, Vedanta en Yoga eigenlijk dichter bij psychotherapie dan bij religie of filosofie. Deze dingen hebben echter opvallend verschillende methoden. Ze hebben ook heel verschillende doelen. In beide praktijken gaat het om gelukkig zijn, maar psychotherapie ook om goed functioneren in de samenleving, terwijl je in het boeddhisme ook als kluizenaar in het bos gelukkig kunt zijn. (En dat uit een collectivistische cultuur ... wauw)

Voor sommigen is psychotherapie ook slechts de eerste stap naar volledige verlichting en na psychotherapie begint de spirituele reis. Een andere gast, Engler, zegt: "je moet iemand zijn voordat je niemand kunt zijn" Waar het op neer komt, is dat je pas met het boeddhisme moet beginnen als je volledig iemand bent. Wanneer mensen hun spirituele reis beginnen om de problemen te genezen, lopen ze het risico zichzelf verder te beschadigen.

Hoe is de situatie nu?

Het boeddhisme is heel vaak verweven in psychotherapie. Mindfulness is ook groot, bijvoorbeeld MBSR van Kabat-Zinn (over aandacht en het ontwikkelen van een niet-oordelend bewustzijn). Mindfulness wordt gebruikt in gevangenissen, scholen, ouderschap. Er is ook op mindfulness gebaseerde cognitieve therapie, wat over het algemeen een 8 sessie lange MBSR groepstherapie programma is.

Hoe zit het met ‘spontaan ontwaken’?

In het boeddhisme is wakker worden het doel van de reis, maar voor sommige mensen die wakker worden, is het begin van hun spirituele leven. Voor veel mensen gebeurt dit door te beseffen dat ze geen hoofd hebben -  ze kijken naar hun lichaam en zien hun lichaam, maar waar hun hoofd is, zien ze alleen de wereld, en ze realiseren zich dat ze er één mee zijn. Dit is een 'koan', die in het Zenboeddhisme vaak vragen zijn, zonder een juist antwoord, bedoeld om bewustzijn te induceren. Werkt het? Meestal niet.

Ontwaken kan ook gewoon een permanente psychologische transformatie betekenen, kan ook afkomstig zijn van een vergiftigde hersenen (je hersenen veranderen op manieren die vergelijkbaar zijn met veel meditatie), onrust of trauma. Verlichting is een ongeluk en meditatie helpt je om meer vatbaar voor ongelukken te worden.

Wat is verlichting?

In boeddhistische terminologie is verlichting genaamd bodhi. Blijkbaar gebeurt er bij veel mensen verlichting, zelfs bij de westerse zakenlui. Momenten zoals deze worden Kensho genoemd, en het zijn korte ervaringen van verlichting (volgens de neurowetenschappen worden deze meestal veroorzaakt door onverwachte zintuiglijke prikkels). Wat als verlichting kan worden beschouwd en wat niet, wordt sterk besproken, maar boeddhistische leraren nemen zelfrapportages niet op voorhand, ze hebben methoden om erachter te komen of iemand daadwerkelijk verlichting heeft ervaren.

Maar echt, het is gewoon weer de kwestie van subjectiviteit. Degenen die beweren verlicht te zijn, zeggen dat het niet kan worden verklaard of beschreven. Het is de stopzetting van alle fenomenen, alleen complete leegte en gelukzaligheid.

Wat heeft dit alles te maken met bewustzijn?

In het boeddhisme proberen we alle illusies te doorbreken. In de wetenschap van bewustzijn vragen we ons af of de wereld een visuele illusie is, een stroom van bewustzijn een illusie is, en zelf en vrije wil kunnen ook een illusie zijn. Boeddha zegt hierover: wat wij 'ik' of 'zijn' noemen, is slechts een combinatie van fysieke en mentale aggregaten, die onderling afhankelijk werken in een stroom van tijdelijke verandering binnen de wet van oorzaak en gevolg, en dat er niets permanent, eeuwigdurend, onveranderlijk en eeuwig in het hele bestaan.

Het doel van dharma is om onszelf te bevrijden van de illusie van vrijheid; volgens het boeddhisme is er geen vrije wil, omdat alles de wet van oorzaak en gevolg gehoorzaamt.

Dus wat is hier de moraal van het verhaal?

De diepste mystieke inzichten zijn verenigbaar met de wereld beschreven door de natuurkunde, volledig monistisch: "het universum is één, het gescheiden zelf is een illusie, onsterfelijkheid is niet in de toekomst maar nu, en er is niets te doen."

Het moeilijke probleem is niet wat opgelost moet worden, maar de vraag waarom we denken dat er zoiets bestaat als een moeilijk probleem.

Laatste opmerking van de schrijver van deze samenvatting

Hallo, dat is het! Je bent aan het einde van het boek.

Dit is een samenvatting, dus het is niet hetzelfde als het lezen van het boek, maar het is een goed begin! En als je je verward voelt, is dat goed. Zoals in het begin al werd gezegd, moet je je zo voelen.

Veel succes met de examens !!

Emy :)