ABRvS 21 juni 2006, Jurisprudentie-bundel SBR. Ars Aequi 2011, p. 517 (Lopik)

Feiten

I.c. gaat het om een besluit genomen door het college van burgemeester en wethouders van Lopik aan Eneco Milieu B.V. voor de vrijstelling en verlening van bouwvergunning voor het bouwen van drie windturbines en een inkoopstation op bedrijfsterrein en defensiecomplex Lopik. Op grond van het bestemmingsplan "Buitengebied 1986" rust op de percelen de bestemming "Agrarische doeleinden, klasse C(AC)". Het bouwplan is daarmee in strijd. Om medewerking te kunnen verlenen heeft het college met toepassing van artikel 19 lid 1 WRO vrijstelling verleend.

Het bezwaar van de appellanten is door het college ongegrond verklaard. Het hiertegen ingestelde beroep is door de rechtbank Utrecht ongegrond verklaard. De appellanten komen op tegen het oordeel van de rechtbank dat hun betoog, dat de ruimtelijke onderbouwing voor het project onvoldoende is, niet kan leiden tot vernietiging van het bestreden besluit. De appellanten hebben hierna bij de Afdeling van de Raad van State hoger beroep ingesteld.

ABRvS

De appellanten voeren aan dat het college onvoldoende gemotiveerd heeft waarom het project past in het landschap en dat niet duidelijk is dat het project voldoet aan de geluidnormen van de Wet milieubeheer. Daarnaast menen de appellanten ook dat de rechtbank hun stelling dat voor het project geen draagvlak meer bestaat onrecht niet heeft meegenomen.

Voor de vrijstelling die is verleend aan Eneco Mileu B.V. heeft de "Ruimtelijke onderbouwing windmolenpark Lopik" ten grondslag gelegen. Hierin wordt verwezen naar het "Windplan Utrecht, Plaatsingsmogelijkheden voor windturbines in de provincie Utrecht", het rapport "Locatieonderzoek Lopik (quick scan)" van de Wind Energie Ontwikkelingsmaatschappij (WEOM) (1998) en de "draagvlaktest bevolking".

Met betrekking tot de landschappelijke inpassing van het project heeft het college zich gebaseerd op het onderzoeksrapport van de WEOM. De Afdeling van de Raad van State is het eens met de rechtbank dat er geen reden bestaat om te overwegen dat dit rapport niet zorgvuldig of objectief is. De Afdeling overweegt dat er geen reden is om te oordelen dat de landschappelijke inpasbaarheid in de ruimtelijke onderbouwing onvoldoende is onderzocht.

Tijdens de behandeling van het hoger beroep hebben de appellanten aangevoerd dat het perceel ook in de nabijheid van een vogelbiotoop ligt. Men heeft toen pas ook verwezen naar de toepasselijkheid van de Vogelrichtlijn en de Flora- en faunawet. Op grond van art. 8:69 lid 2 Awb vult de rechtbank ambtshalve de rechtsgronden aan. Tijdens het beroep, was dit punt (over de vogelbiotoop) niet aan de orde gekomen. Daarom had de rechtbank ook geen reden om met aanvulling van de rechtsgronden de toepasselijke bepalingen van de Vogelrichtlijn en de Flora- en faunawet in zijn uitspraak te betrekken. Dat de appellanten pas in hoger beroep de vogelbiotoop en de “Vogelrichtlijn en de Flora- en faunawet aanvoeren, wordt door de Afdeling niet gezien als een reden om deze nieuwe, eerst in hoger beroep ingebrachte grond, in de beoordeling te betrekken. De vogelbiotoop had al in eerste aanleg kunnen en moeten worden aangevoerd.

De appellanten hadden dit uit een oogpunt van een zorgvuldig en doelmatig gebruik van rechtsmiddelen moeten doen. Daarom moet de vogelbiotoop buiten beschouwing te blijven. De aanwezigheid van rechtstreeks werkende bepalingen van Europees recht is geen reden om daar anders over te oordelen.