Blogje 4!

Voor het eerst in lange tijd heb ik even een rustig middagje in m`n kamertje bij de airco op z’n hoogste stand (het is hier ondertussen echt zomer geworden, wat betekent dat de temperatuur elke dag rond de 40 graden ligt, het zweet van je afdruipt zonder dat je iets hoeft te doen) dus het is weer eens tijd om jullie op de hoogte te brengen wat ik de afgelopen weken allemaal heb gedaan ;)!

Mijn laatste echte week bij ECPAT is ingegaan en als ik zo op mijn verblijf hier terug kijk, ben ik erg tevreden met wat ik allemaal heb kunnen doen met de meiden en met wat ik allemaal geleerd heb. Ik heb mijn up`s en downs gehad, me erg verdrietig gevoeld, maar ook heel erg gelukkig.

Het down momentje wat me het meest is bijgebleven is toch wel het onaangekondigde vertrek van een ECPAT meisje (die heel stiekem toen toch wel m`n favoriet was. Heel slecht, maar onvermijdelijk misschien). Op een of andere dag, zonder dat iemand het verwachtte, besloot ze (zonder maar iets mee te nemen) de shelter te ontvluchten en sindsdien hebben we haar nooit meer gezien. Hier heb ik toch wel even mee gezeten, omdat het meisje eigenlijk niemand heeft om naar toe te gaan; haar stiefmoeder wil haar niet en daarom zoekt haar vader ook geen contact meer, haar eigen moeder is weggelopen toen ze een baby was en op hulp van andere familieleden kan ze ook niet rekenen. Dit was voorheen ook de reden dat ze in de prostitutie en human trafficking belandde, dus ik ben erg bang dat ze weer in haar oude leventje is gestapt. Ook omdat haar besef van de ernst van prostitutie niet erg groot leek te zijn. Ik heb hier een goed gesprek over gehad met de social worker van ECPAT en zie in dat dit soort dingen er ook gewoon bij horen en dat je alleen mensen kan helpen wanneer ze er zelf klaar voor zijn. Maargoed, misschien komt ze snel terug. Ik hoop ‘t!

Verder toch vooral wel up’s hoor! Mijn eerste activiteiten met de meisjes waren vooral in de shelter, maar dit voelde toch niet helemaal goed. Ik bedacht me hoe ik me zou voelen als ik zou leven zoals hen. Ik zou denk ik snakken naar een andere omgeving en andere prikkels na dagenlang met 15 andere meisjes in dezelfde ruimtes te zitten. Daarom besloot ik me naast de activiteiten in de shelter, me ook vooral op activiteiten te richten buitenshuis en man wat duurt ’t lang voordat je dat geregeld hebt! Mensen reageren niet op je mailtjes, telefoonverbinding is te slecht; ik heb nog nooit een telefoongesprek kunnen voeren zonder dat de verbinding 10x wegvalt, wederzijdse onverstaanbaarheid, telefoonnummers die al jarenlang niet meer in gebruik zijn maar wel op de officiële website weergegeven worden, pas kunnen reserveren wanneer je ter plekke betaald.. Frustraties, maarr als je er dan uiteindelijk bent en je ziet dat iedereen een fijne tijd heeft, is het des te mooier dat je ’t toch even geregeld hebt! Tot nu toe zijn we naar de bioscoop geweest; sommige meisjes waren nog nooit in een mall geweest en bioscoop dus keken hun ogen uit, naar een basketbalveldje om een ochtendje te basketballen en daarna te chillen in het park, een bezoekje aan een museum voor kinderen en gaan we woensdag een dag zwemmen in een resort met veel glijbanen. Dit alles mede mogelijk gemaakt door jullie donaties, dankjewel echt super fijn!

Verder ook erg fijn nieuws gekregen gisteren van de executive director van ECPAT. Ik heb inmiddels alle psychologische rapporten ingeleverd met observaties, testscores, conclusies en aanbevelingen en de vrouw gaf aan hier veel aan te hebben. ECPAT kan nu wat gerichter naar hulp zoeken nu ze iets beter weten wat er allemaal speelt en zijn nu zelfs in gesprek met een counselor en hebben een vrouw geregeld die elke week 2x groepstherapie komt geven, helemaal top! Ook is het gelukt dat een winkeltje in de buurt de armbanden, oorbellen en kettingen die de meisjes maken gaan verkopen, zodat ze een extra zakcentje hebben en heb komt een yoga lerares die graag vrijwillig yoga lessen wil komen geven. Ook ben ik nog bezig met een partnership tussen een dansvereniging en ECPAT, omdat de meisjes natuurlijk zo van dansen houden.. Hoop dat het allemaal gaat lukken, maar tot nu toe lijkt alles positief!

En heel leuk om te zien dat een aantal meisjes me in vertrouwen hebben genomen. Ik heb sinds een paar weken een ideeënbox neergezet waarin ze briefjes kunnen posten over van alles en nog wat; dingen waar ze blij mee zijn, waar ze minder blij mee zijn, zorgen, dromen, wensen.. De eerste weken waren de briefjes ver te zoeken, maar nu zit er toch regelmatig een briefje in!

Naast ECPAT natuurlijk ook weer te vette dingen gedaan!
Zo ben ik naar het prachtige eiland Cagbalete geweest met 5 Filipino’s en één ander Nederlandse vrijwilligster. Daar heerlijk een weekendje geprobeerd bruin te worden, genoten van ’t heerlijke eten, kaartspelletjes gedaan, drankjes gedaan met tomorrowland muziek (heel populair) op de achtergrond, ‘fotoshootje’ doen.. hahah net echt, maar heb er wel mooie bikini’s aan over gehouden! Trouwens een heel vet merk; I love Koi. Vin en ik zijn bezig om het te shippen naar Nederland, dus mochten jullie er ook één willen.. ’t kan ;)! Vette op Cagbalete was trouwens dat je moest slapen in een treehouse en dat alles wat je zag gemaakt was van hout en heel veel mooie kleurtjes had. Vond het wel een vette ervaring om in een boom te slapen met de zee op 10 meter afstand. Ik vergat bijna de grote hoeveelheid insecten krioelend in ’t rieten dak boven me.. Dit weekend ga ik weer naar dit mooie eilandje, nu met 3 Nederlandse vrijwilligsters.

Daarnaast kwam m’n kamergenootje ook weer terug naar Manila en zijn we direct vanuit het vliegveld naar een hotspring resort gereden om daar tot 5 uur ’s nachts in onze bikini rond te lopen en te chillen in de hete helende zwembaden met water uit de berg achter het resort. Daarna zijn we doorgegaan naar Subic. Het voelde net alsof ik weer in Amerika was daar, zo anders dan Manila en de rest van de Filipijnen! Subic is een voormalige marinebasis, voornamelijk bewoond door Amerikanen, Australiërs en heeft zelfs verkeersregels die op andere plekken ver te zoeken en waar ze streng op aan ’t controleren zijn. Vooral heel gek was het beeld achter de poorten van Subic; op nog geen 20 meter afstand stonden de eerste krottenhuisjes alweer. Lijkt me heel gek om daar te wonen en elke dag naar luxe huizen en auto’s te moeten kijken. In Subic is mn droom in vervulling gegaan; zwemmen met dolfijnen! Wat was dat veeet! Daarnaast hebben we ook nog een Wildlife in Rescue Center bezocht (hier zitten ook andere Nederlandse vrijwilligers via WAP) en zijn we naar een dierentuin geweest waar een pony en een ezel vol glorie wordt weergegeven tijdens een dierenmodeshow.

Tripje naar Anilao, Batangas, niet te vergeten! Met een nog 3 andere Nederlandse vrijwilligers heb ik mijn duikbrevet gehaald op een super mooie duikspot. Ontzettend vet en 18 meter diep gedoken onder begeleiding van een Nederlandse duikinstructeur.

Vorig weekend weer teruggegaan naar Batangas, naar een heel mooi strandhuis huis van een vriend van Mags en daar een dagje gezeten. Het was 4.20, dus alle vrienden van Mags goed aan het blowen en verbaasd dat ik niet wilde; ‘Huh dutchy right? Amsterdam?’ Ik had ’t kunnen verwachten ;)! Vond het eigenlijk wel komisch om nuchter op de bank te zitten en te bekijken hoe chinezen stoned worden; Oogjes nog minder goed te zien dan anders en snurken dat ze kunnen! Holy shit.

Goed, dat was ’t weer. Ik ga de hitte weer in! Hoorde dat het in Nederland ook eindelijk lekker is, super fijn! Ik blijf trouwens nog 10 daagjes ! Kom de 27e aan ipv de 16

Heel veel liefs,
Jessica