Moraal van het verhaal! (Na bijna twee weken!)

Nadat ik 's avonds met twee Nederlandse dames had gegeten, ging ik mijn laatste nacht in Yogjakarta tegemoet. De volgende dag zou ik namelijk vertrekken naar de Bromo vulkaan en het Ijenplateau waar we een zwavelmeer zouden bezoeken. In het busje aangekomen, trof ik al meteen een Nederlands koppel. Zij vertelden dat ze een super toffe jungletrip hadden gedaan op Sumatra waar je ook orang-oetangs kunt spotten. Ik heb me voorgenomen dat ik mijn laatste week naar Sumatra vlieg, om dit ook te gaan doen. Maar plannen van een backpacker kunnen altijd wijzigen! In het busje zat ook nog een Duits koppel en kwamen er nog twee flirtende Zwitsers bij. Al met al een super gezellige reis van zo'n 10 uur! Vroeg opstaan voor de prachtige Bromo vulkaan. Die dag erna ook weer om 3 uur op, om het zwavelmeer tussen een aantal vulkanen te bekijken. Eerst was het nog zo'n uur klimmen ernaartoe. Bizar dat er mensen zijn die dit 2 keer op een dag doen, om sulfaat naar beneden te dragen. Ze hebben 2 mandjes helemaal volgeladen met ik-weet-niet- hoeveel- kilo. Vervolgens gingen we door naar Bali. We namen de ferry wat zo'n uur duurden. Daarna door naar Kota, dit is echt de toeristische bestemming van Bali. Hier is weinig Indonesisch aan! Maar wel lekker om even bij te komen van de vele reisuren. Met het Duitse koppel was ik op zoek naar een hostel. Een Australische man, Brad, zag dat we aan het zoeken waren en vroeg of we hulp nodig hadden. Zeker konden we wat hulp gebruiken! Hij bracht ons naar een prima hostel waar we zo'n 10 euro per nacht moesten betalen. Ook regelde hij waar we konden surfen en waar we een auto konden regelen naar een tempel. Super goeie gast dus! 's Avonds ging ik een backpackerscafe zoeken, maar mijn poging lukte niet echt. Ik zag twee jongens met hun backpack en vroeg of zij iets wisten. Ze zeiden dat ze net ook iets gingen zoeken om te eten. Ik had mezelf een beetje uitgenodigd en gevraagd of ik ze kon vergezellen. Geen probleem, het bleek dat ze met nog 2 anderen waren. Daar zat ik dus even later tussen vier Amerikaanse soldaten die in Japan gestationeerd waren! Na een dagje gerelaxed te hebben op het strand, kwam een Iraniër genaamd Hadi, die ik eerder had ontmoet bij de Bromo vulkaan, ook naar Kota. Ik heb met hem ergens gegeten en hij was super aardig. Veel gekletst over zijn godsdienst en cultuur in Iran. Dat vond ik maar wat interessant! De volgende morgen ben ik met de Duitse jongen gaan surfen. We kregen eerst een uur les en daarna mochten we nog zelf een uur oefenen. Super leuk! Ik kon al meteen staan. Was makkelijker dan ik dacht! 's Avonds heb ik naar de zonsondergang op het strand gekeken. Echt vakantiegevoel dus! Er kwam nog een Indonesische surfdude met me praten. We hadden afgesproken om die avond naar een club te gaan. Was echt een mega grote club, 2 uur gratis drinken, nasty music.. Wat wil je nog meer! Later op de avond kwam de Iraniër ook nog. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Het bleek later dat de Indonesiër dat niet vond. Blijkbaar was die jaloers en de sfeer werd echt grimmig. Hij wilde met een stel vrienden met Hadi buiten 'praten'. Gelukkig deed Hadi dat niet. Op een gegeven moment moesten we echt weg daar. Eerste keer hier dat ik echt bang was! Maar gelukkig heeft de Iraniër, die trouwens ook Indonesisch praat goed voor me gezorgd! Daarna stuurde de Indonesiër nog berichtjes dat hij de Iraniër wel wat kon aandoen. Hij heeft wel zijn excuses aangeboden, maar dit was nogal een domper op een hele leuke avond. Vandaag maakte alles weer goed! Na een uitputtende surfles (de stroming was enorm en de golven waren hoog!), ging ik 's middags met het Duitse koppel en Brad, onze Australische vriend naar de Tanah lot tempel, daar hebben we ook de zonsondergang gezien. Later belandden we in een Australische bar, waar op wel 6 schermen rugby te zien was. Later kwamen er ook nog Engelsen bij zitten. Zij woonden in Hongkong en gaven daar les op een internationale school. Moraal van dit verhaal: ga alleen reizen! Je komt zoveel mensen tegen, je hebt zulke leuke gesprekken en je maakt zoveel mee. Dikke aanrader!