Eerste indrukken en belevenissen

Zo! Ik ben er! En ik heb de eerste dagen al zo ontzettend veel meegemaakt dat ik niet weet waar te beginnen. Op het moment zit ik in Iringa, een stadje een uur van Ilula af met een paar andere vrijwilligers. Alleen hier heb ik internet, en niet veel tijd, dus het gaat nog een hele uitdaging worden om mijn blog een beetje bij te houden. In ieder geval ga ik mijn uiterste best doen en zal ik nu een aantal ervaringen met jullie delen!

 

Het weeshuis waar ik verblijf is groter dan ik had gedacht en ziet er mooi uit. Tot nu toe zijn een paar dingen die veel beter zijn als ik had verwacht, en een paar andere dingen die me juist erg tegenvallen. Zo vind ik het geen enkel probleem om in een gat te plassen, onder een koude douche te staan waarvan het water het slechts een keer niet deed en is het eten goed en gezond! De mensen zijn ontzettend vriendelijk, begroeten je altijd en zingen ongelooflijk vaak! Bij het opstaan, voor het avondeten en voor het slapen gaan wordt elke dag gezongen en een gebed gedaan, en soms zelfs vaker! Zo heb ik bij mijn aankomst een heel mooi optreden gehad van alle meisjes in het weeshuis die mij begroetten, zongen en dansten. Echt geweldig! Ook in de kerk wordt voor het grotendeel gezongen en soms ook gedanst. Daarentegen kan het hier soms erg chaotisch verlopen.Toen ik door mijn taxichauffeur naar het busstation werd gebracht wist ik niet wat me overkwam! Ik kon geen enkele structuur herkennen en we liepen gewoon random door een menigte van mensen, bussen en verkopers op zoek naar waar de bus zou kunnen zijn. Onderweg moest Valencio zelfs iemand omkopen (of tenminste daar leek het op) omdat de man ontzettend moeilijk deed en ons niet echt door wilde laten. Al met al was ik erg blij dat ik daar niet alleen was en met de mooie laatste woorden aan mijn 8urige vervolgreis kon beginnen: dont trust your neighbour!

 

De tweede dag kon ik gelijk mee met een bezoek aan de Masaai! Wat een belevenis! Het was een grote familie, allemaal afkomstig van de leider en zijn VIJF vrouwen. Eerst had hij er zes, maar helaas was deze laatst gedood door een krokodil (wat een verhaal). Samen hadden ze ongeveer 60 kinderen (het precieze aantal wist de vader niet) en ongeveer evenveel kleinkinderen rondlopen. Die kindjes waren echt het hoogtepunt, wat een lieverds! Ze wilden allemaal je hand vasthouden, je lange haar voelen en handjeklap spelen en vonden vooral mijn camera geweldig. Ze konden zichzelf zien op een foto! Een ander hoogtepunt was het zingen en dansen dat ze voor ons dededn. De mannen en vrouwen stonden tegenover elkaar, en de mannen maakten met een soort dierengeluiden een soort liedje. Af en toe kwam 1 man naar het midden, sprong 3 keer en ging weer terug naar zijn plek. Op een gegeven moment gingen ze allemaal springen en gingen de meisjes dansen. Dit patroon herhaalde zich meerdere malen en was erg interessant en vooral amusant om te zien.

 

De volgende dag was mijn eerste werkdag. Sochtends ging ik verven bij de high school en smiddags werken bij de kippen. Dit lijken prima klusjes, maar was veel zwaarder als verwacht. We moesten de bovenste punten van de gebouwen verven met rollers aan stokken op soms lekker gammele laddertjes. Toen we een anderre kleur hadden dan de rest van de muur, was het devies om maar gewoon de hele muur over te schilderen. Erg praktisch hoor soms, de Tanzaniaanse instelling! Een ander voorbeeld hiervan was het feit dat onze begeleider heeeel kort even weg moest, en vervolgens helemaal niet meer kwam opdagen.

 

Het kippenhuis was ook erg bijzonder. Er zitten honderden kippen in een veels te klein hok en daar moesten wij ons een weg door banen om het voer te verversen, de eieren onder de pikkende kippen weg te vissen, en wat schoon te maken met kapotte bezems en bij elkaar gebonden takjes. Wat een lawaai die kippen ook maken, oioioi.

 

Vandaag was dus een erg chille dag in Iringa, en morgen ga ik 3 dagen op safari! Ik heb er ontzettend veel zin in! Ik moet er nu helaas al weer vandoor, dus ik hoop dat de schrijfstijl niet te gehaast was. Ik zou gemakkelijk nog een uur door kunnen typen om uitgebreider te vertellen, maar daar zit ikzelf en jullie waarschijnlijk ook niet op te wachten ;) Hopelijk tot gauw, als ik weer internet heb! Heel veel liefs!