Terug op de Nederlandse werkvloer

Hallo allemaal,

Tjonge jonge... Vorige week maandag ben ik begonnen met mijn afstudeerstage van mijn opleiding.
Waar ik bij de allereerste dagen in Coptic hospital van de ene in de andere verbazing viel, had ik dat afgelopen week ook op de ICU in het ziekenhuis waar ik nu stage loop. Ik merkte dat het maar al te snel begon te wennen, de Keniaanse werkhouding en behandeling van ziekten. Dat mensen ontzettend zelf moeten doen of het tempo waarin mensen overlijden.. Als ik er nu aan terug denk is het eigenlijk wel schrikbarend, hoe snel ik aan een situatie kan wennen.

Ik kwam tot deze realisatie toen ik mijn verhaal aan verschillende collega's op deze afdeling vertelde. Korte fragmenten van ervaringen die ik daar had op gedaan. Allen reageerde hetzelfde, 'ongelovelijk hè, dat de zorg daar zo anders is'. En iedere keer dat ik het vertelde en zo'n reactie kreeg, ontstond er een stukje extra bewustwording bij mijzelf, van wat ik daar eigenlijk allemaal meegemaakt heb.

Natuurlijk is het zo dat je ter plekke al bijzonder veel ervaring op doet, maar waar ik dat eerst niet kon inzien, merk ik dat ik de grootste ontwikkeling toch wel doormaak nu ik weer begonnen ben op de Nederlandse werkvloer. Ik merk dat ik mij heel erg bewust ben van wat wij allemaal verspillen in Nederland.

Zo moest ik vandaag een bloedsuiker meten. Voor de leken onder ons; dit wordt gedaan met een stripje dat in een meetapparaat gestopt wordt. Op dit stripje moet een druppel bloed gedaan worden. Daarmee worden de waarden gemeten. Het bloedsuikerapparaat dat ik vandaag gebruikte, gaf foutmeldingen. Dit zorgde ervoor dat ik drie stripjes moest gebruiken. In Kenia moest ieder stripje geteld worden. En ieder stripje dat gebruikt werd, werd betaald door de patiënt.

Wat een verspilling hebben wij in Nederland, al merk ik wel dat het per collega verschilt hoeveel materiaal verspild wordt.

Ik verbaas me er nog iedere dag over (oké, dat zijn pas 5 dagen tot nu toe, haha!) dat de Keniaanse patiënten zo goed genezen zijn. Ik denk dat een logische verklaring is dat heel veel patiënten het ziekenhuis niet eens halen en al voor er uberhaupt een opname overwogen wordt of betaald kan worden al sprake is van overlijden bij veel zorgbehoevende. Maar kom op.. De realiteit slaat wel heel hard in wanneer ik iemand op de ICU in Nederland zie liggen met 8 spuitpompen, 3 normale infusen, 1 centrale lijn en 1 arterielijn en dit vergelijk met de harde werkelijkheid in Kenia. Waarbij (bijna) alle patiënten op de ICU geeneens een lopend infuus hebben.

Tot nu toe even mijn ervaringen en verbazigen van de afgelopen week.
Ik kan mij namelijk totaal niet concentreren door de luxe van de wereld. Lees; vriendlief heeft televisie op volumeniveau 10 van 10 staan omdat hij zo graag proefkonijnen wilt zien. Hatelijk..! ;-)

Veel liefs,

Stephanie