ABRvS 10 april 2009, LJN BI1073 - Arrest

Feiten

In deze zaak gaat het om een uitspraak van de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State op een verzoek om het treffen van een voorlopige voorziening op het hoger beroep van appellante A en B tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter van de rechtbank Rotterdam in het geding tussen hen en het college van B&W van Spijkenisse.

Bij besluit van 4 juli 2008 had het college van burgemeester en wethouders van Spijkenisse aan Multi-Veste 77 B.V. vrijstelling en bouwvergunning eerste fase verleend voor het bouwen van een winkelcentrum met parkeergarage en woningen op het perceel plaatselijk bekend Noordkade (voorlopig) te Spijkenisse. Het bezwaar van appellanten A en B is door het college het niet-ontvankelijk verklaard. Hierna heeft de voorzieningenrechter van de rechtbank Rotterdam het beroep ongegrond verklaard. Waarna de appellanten hoger beroep hebben ingesteld en de voorzitter verzocht een voorlopige voorziening te treffen.

ABRvS

Appellanten hebben aangevoerd dat de rechter hen onterecht niet als belanghebbenden heeft aangemerkt. Zij stellen o.a. dat zij door het bouwplan als eigenaren van in de omgeving van het perceel gelegen winkelpanden rechtstreeks in hun belangen worden geraakt. Zij stellen in dezelfde markt te opereren als Multi-Veste, nu zij aanbieders zijn van winkelruimten voor detailhandel in het centrum van Spijkenisse, en dat sprake is van directe concurrentie.

De Afdeling herhaalt eerdere uitspraak dat degene wiens concurrentiebelang rechtstreeks is betrokken bij een besluit, belanghebbende is. Dit geldt ongeacht de vraag of het concurrentiebelang bij het nemen van dit besluit een rol kan spelen. En een eigenaar van een pand is belanghebbende als zijn eigendomsbelangen worden geraakt. I.c. heeft de rechter onterecht geoordeeld dat appellanten slechts een afgeleid belang hebben en dat zij derhalve niet kunnen worden aangemerkt als belanghebbenden. Immers, een bouwplan met een omvang als het onderhavige, is van zo’n invloed dat appellanten als eigenaren en verhuurders van winkelpanden worden geraakt in een belang dat rechtstreeks bij de verlening van het besluit tot vrijstelling en bouwvergunning is betrokken als bedoeld in artikel 1:2 Awb.

Volgens de Afdeling is het hoger beroep gegrond en moet de aangevallen uitspraak worden vernietigd. Het college dient een nieuw besluit op de door appellanten ingediende bezwaren te nemen met inachtneming van deze uitspraak. De Afdeling vervolgd en geeft aan dat de bezwaren van appellanten (dat het verlenen van vrijstelling voor het bouwplan op grond van artikel 19 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening niet mogelijk is) nu door realisering van dit bouwplan duurzame ontwrichting van het winkelaanbod optreedt. Zij verwijzen hiervoor naar rapportages. Volgens vaste jurisprudentie vormen concurrentieverhoudingen bij een planologische belangenafweging geen in aanmerking te nemen belang, tenzij sprake is van duurzame ontwrichting van het voorzieningenpatroon die niet door dwingende redenen wordt gerechtvaardigd. De voorzitter is van oordeel dat appellanten niet op voorhand aannemelijk hebben gemaakt dat door het bouwplan sprake zal zijn van een duurzame ontwrichting in evenbedoelde zin van het winkelaanbod in het betreffende gebied. De rapportages geven geen aanleiding voor een ander oordeel. Derhalve bestaat naar voorlopig oordeel geen grond voor de conclusie dat een vrijstelling voor het bouwplan niet zou kunnen worden verleend.

Tenslotte stelt de Afdeling dat gelet op het vorenstaande geen aanleiding bestaat tot het treffen van een voorlopige voorziening, waarbij geldt dat als Multi-Veste van de vergunning gebruik maakt, voordat deze onherroepelijk is geworden, zij dat op eigen risico doet.