De allereerste Nepalese danslesjes en een fiets

Lieve bloglezers,
Zo, mijn eerste dagen in t weeshuis en schooltje zitten erop! De eerste voedselvergiftiging, eerste uitzicht op de bergen, de eerste dagen op mn keiharde Nepalese bed en een heuze Nepalse dansles in mn gastgezin ook, haha.

Uiteindelijk ben ik toch opgehaald door het schoolhoofd en veilig aanbeland in m’n gastgezin. Een super lief gezinnetje, met een kindje van 3. Het huis is best wel mooi, niet zoals je zou verwachten, een soort appartement. Ik zal van de week wat foto’s maken. Het schooltje is eigenlijk wel zoals je zou verwachten. Alle lokalen zitten aan een binnenplaatsje met een soort speeltuin, en de lokalen zijn klein en hebben geen deuren. Het plafond is van een soort golfplaat met stenen erop. In de klassen zitten kinderen aan van die ouderwetse schoolbanken met vaak te veel in één klas. De kinderen openen de dag met een soort klassikale opening, wat er meer uitziet als een militaire oefening. Ze doen allerlei dingen met hun armen en zetten allerlei stappen terwijl ze de hoofdmeester napraten. Daarna gaan ze naar hun lokalen. Daar blijven ze eigenlijk de hele dag met uitzondering van de grote pauze. Tijdens die pauze mogen de kinderen niet spelen omdat hun kleren dan misschien vies worden. Misschien wel begrijpelijk, maar wel een beetje zielig. Ik heb al heel wat lessen bijgewoond, en het gaat er hier lekker behavioristisch aan toe om er maar een mooie onderwijskundige term in te gooien. Dit houdt in dat de kinderen nogal gedrilld worden ;). Ze hebben Indiase boekjes en hebben best wat vakken, science, wiskunde, Engels, Nepalees, social en aardrijkskunde. Alle boekjes zijn in t Engels, wat nogal eens wat problemen oplevert aangezien een deel niet zo goed Engels spreekt. Over 3 weken hebben ze ‘exams’ en dan is het vakantie voor de kids. In die vakantie mogen wij als het goed is leuke dingen met ze gaan ondernemen, dat is wel leuk want het is nu huiswerk, huiswerk, huiswerk. Ook is het plan voor nu dat we dan de hele school gaan schilderen dus dat is wel heel leuk.

Wij helpen vooral als een soort bijles tijdens en na schooltijd. We zitten op kleine bankjes op de binnenplaats en de kinderen worden naar ons toegestuurd. Na schooltijd gaan we naar het weeshuis om daar huiswerk te doen met de kinderen. Vandaag stelde ik voor om te gaan spelen, maar daar werd door de vader, de baas, al snel een stokje voor gestoken.

De omgeving is bizar, op weg naar school moet ik over één van de drukste straten van Pokhara denk ik. Met overal kleine huisjes (en grote gebouwen), winkeltjes, scooters, motoren, auto’s, mensen, vuilnis en bananenbomen. Maar als je dan omhoog kijkt zie je de bergen,heel onwerkelijk en zo ontzettend bizar mooi. Steeds als ik ze zie (alleen als het helder is) blijf ik er naar kijken.
Verder is Nepal een bizar land. De plekken waar ik tot nu toe ben geweest met uitzondering van de wijk van het schooltje zijn erg gericht op toeristen. Er is overal wifi en ze verkopen pizza. Toch merk je snel dat ’t wel een arm land is. Zo zijn ze door een afspraak met India hun elektriciteitsnetwerk kwijt geraakt, waardoor er maar 12 uur op een dag stroom is, dat betekent dus ook 12 uur niet. Een hoop mensen nemen daarom maar zonne-energie. Verder hebben we 10 uur gedaan over 200 km, doordat er allerlei gaten in de weg zaten en de weg op grote stukken onverhard was, terwijl het wel dé snelweg van t land is.. Wat ik ook bijzonder vind is dat er zoveel verschillende godsdiensten zijn en dat dat allemaal goed gaat. Soms schijnen boedisten en hindoeïsten zelfs in dezelfde tempel te bidden. De mensen zijn trouwens echt super aardig en gastvrij dus dat is wel heel fijn.

Het ‘alleen reizen’ vind ik bij vlagen leuk. Soms vind ik het heerlijk om alleen weg te zijn of kom ik leuke mensen tegen, je maakt tenslotte een stuk sneller nieuwe vrienden. Soms vind ik het jammer dat ik de dingen die ik zie niet echt kan delen en denken alle Nepalse mannen dat ze met je kunnen trouwen. Gelukkig heb ik boekje waarop Arjen met grote letters boyfriend op zn foto heeft gezet dus meestal komt dat goed. Heb m al laten zien in t weeshuis en daar viel die erg in de smaak haha ;).
Twee dagen per week ben ik vrij dus dat is wel leuk, kan ik een beetje de omgeving bekijken en ik heb een fiets gekocht een sjaal tegen al t stof van de onverharde wegen dus ik doe hard mn best om in te burgeren en alles te zien haha. Heb trouwens ook een Nepalese sim, nummer is: 9817126513
( ik word ook voortdurend gebeld door allerlei Nepalesen omdat ze hier schijnbaar soms dubbele nummers geven, maar smsjes komen over t algemeen aan!)

Ik houd jullie op de hoogte!
Veel liefs en een kus!
Rosa