Inkijkje in het project

Ja ja ja.. Ik weet het, ik heb een hele tijd niks van me laten horen.. Sorry! Hoop dat jullie het hebben geïnterpreteerd als een goed teken, want dat is het! Ik heb het hier zo naar mijn zin! Er is zo veel te doen en te zien dat ik geen moment stil zit! 
Anyway,, sinds m'n laatste reisverslag is er wel het een en ander gebeurd.. 
1. Ben ik verhuisd van m'n gastgezin naar het appartement! Ik had het er wel even moeilijk mee om weg te gaan bij Cesar en Ines.. Bizar hoe je je kan gaan hechten aan mensen waarbij sprake is van een lichte taalbariere en die je slechts 1 maand kent.. Ze zijn zo lief voor me geweest en heb me er echt heel erg thuisgevoeld! Het was een fantastische opstart in cusco! Ines en Cesar gaven aan dat er altijd een bord en een bed voor me was en dat ik ze snel op moest komen zoeken! Heel graag! 
M'n appartement waar ik nu woon is ook heerlijk! grote woonkamer, douche met warm water, ruime keuken en een slaapkamer met 2 bedden. de eerste week woonde ik met 2 relaxte meiden, heel gezellig! Inmiddels is de eerste (na nog een weekje carnaval in brazil) alweer naar huis en hebben we een ander Nederlands meisje bij ons in huis. 
2. Ik ben afgestudeerd van academica Latino americana en heb het spaans niveau intermediate behaald:)! 
3. Ben ik gaan werken op mijn project. Het is aldea yanapay geworden. Een naschoolse opvang voor kinderen waarbij er veel speelt in hun thuissituatie (verslaving, geweld, verwaarlozing). In dit project staan normen en waarden, liefde en vriendschap en kennis overdracht centraal. We geven de kinderen een voorbeeld hoe het óók kan, aangezien ze van hun ouders dit voorbeeld niet krijgen. De kinderen zien er op het eerste gezicht over het algemeen redelijk goed uit.. Maar als je er wat langer rondloopt zie je dat sommige bijna altijd hetzelfde aan hebben, sommige af en toe behoorlijk kunnen stinken omdat ze zich niet (kunnen) wassen en soms zijn ze gewond waarvan ze zeggen dat ze zijn gevallen, maar waar ik me dat soms ernstig afvraag.. 

Op het project worden de kids de eerste 2 uur ingedeeld in verschillende onderdelen; spel, bibliotheek, computer, kunst en gitaar. Vervolgens is er pauze, na de pauze worden de vaste families gevormd. Families zijn vaste groepen met kinderen met de zelfde leeftijd en 2-4 vrijwilligers. De families zitten bij elkaar tijdens de circle of expression. In deze cirkel komt er elke keer een ander thema aan bod.. Er worden inspirerende boodschappen meegegeven, liedjes gezongen en kinderen kunnen iets vertellen over wat hun bezighoudt. De dag wordt afgesloten met het werken in families aan het weekthema. 
Mijn eerste week was ik sochtends ingedeeld bij computers. Er zijn hier 5 trage -maar werkende- computers en de kids vinden dit fantastisch! Het is aan de vrijwilligers om de taakjes voor de kids te bedenken, maar het liefst spelen de kids transformice, een spelletje met muizen waar ik niks van snap. Mijn goed Spaans sprekende collega met wie ik bij de computers stond was echter niet zo punctueel.. Met andere woorden ze was er vaker niet dan wel.. Hmm in mijn eentje in het spaans orde houden en de kids hun taakjes laten doen... Goeie uitdaging! Rond Valentijn liet ik hun brieven schrijven aan iemand die ze lief vonden.. En een ander moment liet ik hun werken aan hun weekthema.. Het ging me best prima af.. 
In de middag was ik ingedeeld in familia 'chaska', wat ster betekent in quecha (de oorspronkelijke taal van de inka's). De familie heeft kids in de leeftijd van 9-11 jaar. En er zitten 2 ongelofelijke boefjes in, die moeilijk te controleren zijn. Veel van de vrijwilligers neemt liever de verantwoordelijkheid voor de bravere kids, dus kwam ik al snel met de boefjes te werken. De eerste week vond ik dit wel lastig.. Maar nu ben ik gek op ze! 1 zou in Nederland per direct de diagnose ADHD krijgen.. Het is niet dat hij het niet wil, hij KAN gewoon niet altijd rustig zijn... Ik heb nu de manier om met hem om te gaan. Inmiddels zijn we heel vaak samen, hij wordt heel rustig wanneer hij bij mij op schoot zit of tegen me aan hangt.. Hij wordt er nu zelden meer uit gestuurd, maar het blijft iedere dag een uitdaging:)! Net als dat andere boefje overigens! Ik merk ook dat ik veel liever met hun werk dan met de brave.. Ook omdat ik zie dat mijn methode werkt:)! 

Ook heb ik contact gehad met de oprichter over het geld dat ik heb ingezameld.. Ik vroeg hem of hij nog wat nodig had.. Hij gaf heel bescheiden aan dat ze eten voor de kids heel goed konden gebruiken.. Toen ik hem vroeg wat nog meer gaf hij aan dat de verf bijna op was.. Ik gaf aan dat dat prima was. Toen ik vroeg watvoor grotere wensen hij had, keek hij heel vragend.. Ik gaf aan dat ik geld had ingezameld en graag een grotere bijdrage zou doen.. Hij leek wat overrompeld en durfde niet goed iets te noemen. Toen ik bleef aandringen gaf hij aan dat er al heel lang plannen lagen om op de binnenplaats een speelhuis-klimrek te bouwen (zodat de kids iets anders kunnen doen dan touwtje springen) maar dat dat nooit gerealiseerd kon worden (yanapay is heel zelfvoorzienend wat betreft de basis behoeften, ze hebben een restaurant en een hostel waarvan de winst naar het project gaat.). Ik heb aangegeven dat ik verwacht dat dit mogelijk is met het bedrag. Het raakte hem heel erg! Komende maandag gaan we samen met iemand die het zou kunnen bouwen kijken wat we kunnen realiseren! 
Ik hou jullie op de hoogte! Xxx