Nog maar 3 nachtjes slapen Submitted by yvonneklomp on Wed, 04/25/2012 - 19:57 Hoi allemaal, Welkom op mijn blog over mijn expeditie naar Uganda! Dit is de plek waar ik jullie allemaal zo goed mogelijk ga proberen op de hoogte te houden gedurende mijn tijd in Uganda, en natuurlijk tijdens het aftellen van de laatste paar daagjes, want serieus, het komt nu toch wel echt steeds dichterbij... Ondanks ik zeker weet dat ik een geweldige tijd ga beleven en mijn droom om een betrokken wereldburger te worden steeds dichterbij de realiteit lijkt te komen, blijft het natuurlijk wel ontzettend spannend! Want wat kan ik verwachten? En zal het me lukken zo goed mogelijk om te gaan met de enorme cultuurverschillen? Elke minuut komen er meer vragen bij en word ik steeds enthousiaster. En dat is niet opopgemerkt gebleven. Volgens de leraren ben ik de laatste tijd vooral 'drukker dan normaal', en ook de term 'stuiterbal' is niet onopgemerkt voorbij gekomen, en groot gelijk hebben ze, ik ben ook niet meer te stuiten! Het is, zoals je dat vroeger altijd zo leuk zei voordat je op vakantie ging, tenslotte nog maar 3 nachtjes slapen! Niet alleen tijdens je reis zijn er veel dingen waar je rekening mee moet houden en op moet letten, maar vooral de voorbereiding was iets dat ik, ik geef het eerlijk toe, tamelijk had onderschat. Desondanks is alles helemaal goedgekomen, (denk aan het financieel mogelijk maken van mijn expeditie, de aanschaffing van vele dingen waar ik eerder nooit van gehoord had, haha, inentingen regelen, identiteitspapieren, medicijnpaspoort, etc, etc.) en heb ik gelukkig een groot aantal mensen kunnen bereiken met mijn verhaal. Zonder jullie had ik dit alles nooit gered, en wil jullie daarom bij deze ontzettend bedanken! Wat ik eigenlijk nog het allermooist eraan vond was dat iedereen dat deed op zijn eigen manier, de financiele bijdragen die ik heb mogen ontvangen zijn met open armen opntvangen, maar wat ik eigenlijk nog het aller-allermooist vond waren de vele ontzettend motiverende en leuke reacties die ik op mijn expeditie heb gehad, echt geweldig! Dat mensen oprecht geinterreseerd zijn in hetgeen waar jij zo je best voor doet, symboliseert pure en ultieme waardering, waardering die voor mij de uiteindelijke drijfveer zal zijn me voor een volle 100% te gaan inzetten om ter plaatse een verschil te gaan maken door de handen uit de mouwen te gaan steken! Binnen nu en 3 dagen zal ik sowieso nog mijn expeditieprogramma met jullie delen, zodat jullie nog iets beter een idee kunnen krijgen van wat en wanneer ik precies alles ga doen! Gedurende mijn tijd in Uganda zal ik dit weblog bijhouden, maar houd er helaas wel rekening mee dat we waarschijnlijk slechts 1 à 2 keer per week internetverbinding hebben, en dat het dus even kan duren voordat er een nieuwe post verschijnt of voordat ik reageer op een achtergelaten berichtje. Dat was het voor nu, morgen weer een nieuwe dag, en wel een hele speciale, want het is weer een dag dichterbij de grote dag! Nog maar 3 nachtjes slapen, spannend! Yvonne P.S. Linksbovenaan op deze blog zit een facebook vind-ik-leuk button, so like if you like! ;) Sjanie (not verified) Wed, 04/25/2012 - 20:38 Hoi Yvonne, Spannend hoor. Bijna op reis. Kun je nog even je rekeningnummer doorgeven waar we iets op kunnen storten voor het project dat jij wilt gaan doen? Succes he en geniet ervan. t Is echt heel bijzonder wat jij gaat doen! Groetjes Sjanie • reply yvonneklomp Thu, 04/26/2012 - 20:02 Hoi Sjanie, Super bedankt voor jullie enthousiasme, leuk om te horen! Mijn rekeningnummer is 1592 61 147, zoals ik inderdaad had verteld zal ik het betrefde bedrag dan na terugkomst overstorten naar de moederorganisatie van Worldmapping, Be More, onder vermelding van de naam of namen van een of meerdere projecten die ga bezoeken, zodat ik een nog beter idee heb gekregen van waar het dan precies naartoe gaat. In ieder geval erg lief dat jullie iets willen bijdragen! :) Ik ga er zeker van genieten en het zal ongetwijfeld een ervaring worden om nooit meer te vergeten! Heel veel liefs, Yvonne Expeditieprogramma Uganda 2012 Submitted by yvonneklomp on Thu, 04/26/2012 - 20:58 Zoals ik had beloofd, zou ik iedereen zo goed mogelijk op de hoogte houden, dus bij deze. Het is weer één dag dichterbij de grote dag tot vertrek, en daarom hoog tijd mijn expeditieprogramma voor Uganda 2012 met jullie te delen! Ondanks dat het allemaal helemaal geregeld en ingepland is, is dit nog wel steeds een indicatie van het programma, en kan de kans aanwezig zijn dat het gedurende de expeditie zelf nog kan veranderen. Zaterdag 28 april 2012 - Vandaag is het dan eindelijk zover, we zullen vertrekken van Schiphol Airport in Amsterdam en na een vlucht van 10 uur en een kwartier aankomen in Entebbe, Uganda. We zullen een tussenstop maken in Kigali, de hoofdstad van buurland Rwanda. Wil je ons volgen tijdens de vlucht? Het vluchtnummer is KL 537 ;) Zondag 29 april 2012 - Vandaag gaan we de plaats waar we aankomen en weer zullen vertrekken, Entebbe, per fiets verkennen. Onder leiding van een lokale gids ontdekken we een vissersdorpje, bezoeken we een reptielen farm en maken we kennis met het leven in Uganda- op ons meest vertrouwde vervoersmiddel. Een geweldige eerste dag dus om onze eerste indruk te zullen opdoen! Maandag 30 april 2012 - Vandaag bezoeken we Uganda's even hectisch als verbazingwekkende hoofdstad Kampala. We bezoeken de plaatselijke markt, ook dit keer weer onder leiding van een lokale gids. Onderweg zullen we veel leren over het openbare vervoer met allerlei verschillende busjes, taxi's en brommers op straat. Alle gezichten, geuren, kleuren en smaken van de stad zullen door ons ervaren worden. Ook proeven we vandaag van de Ugandese keuken tijdens een lokale lunch, spannend! Diezelfde middag zullen we vertrekken naar Masaka, waar de thuisbasis van Worldmapping ligt. Het is zo ongeveer 2,5 uur rijden en zullen hierbij de evernaar oversteken, echt gaaf. Dinsdag 1, Woensdag 2 en Donderdag 3 mei 2012 - Deze drie dagen zullen we drie inspirerende personen en projecten bezoeken, namelijk Kim, CEPO & Chedra. Kim is een Nederlandse vrouw die al jaren in een lokale gemeenschap in Uganda woont. Hier zullen we samen met de lokale basischool een speurtocht doen. 's Avonds leren we Afrikaans koken bij Kim thuis en zullen we overnachten in haar guesthouse. CEPO staat voor Community Empowerment Program, een lokaal project waar de mensen daar ons op dat moment meer over zullen vertellen. Samen met hen gaan we aan de slag om fuel saving stoves te maken, simpele kookconstructies die ervoor zorgen dat lokale gezinnen met minder brandstof veiliger kunnen koken. Zo zullen de overlevingskosten in deze arme gemeenschap worden gereduceert en blijft tegelijkertijd de natuur gespaard. Een prachtig iniatief, naar mijn mening. Chedra is een project van Be More, waar wij van oprichter Moses een interactieve presentatie zullen krijgen over HIV/Aids. We leren meer over deze ziekte en wat voor een impact hij heeft op Uganda en de gemeenschappen waar Moses actief is. Deze drie actieve en intense dagen zullen we afsluiten bij het enige zwembad van Masaka, eventjes lekker afkoelen en ontspannen! Vrijdag 4 en Zaterdag 5 mei 2012 - Vandaag vertrekken we naar Lake Bunyonyi, een sprookjesachtig meer op zo'n vijf uur rijden van Masaka. Met zijn groene heuvels rondom een prachtig meer vol met kleine eilandjes, wordt Lake Bunyonyi ook wel als één van de mooiste plekken van Uganda beschouwt. Zondag 6 mei 2012 - Vandaag bezoeken we het Lake Mburo National Park, gelegen vlakbij Masaka, en zullen hier kamperen tussen de wilde zwijnen, dat wordt nog wat, haha! Aan het einde van de middag maken we hier onze eerste gamedrive (safari) en komen we oog in oog met Afrikaans wild, supervet! Maandag 7 mei 2012 - Deze ochtend zullen we opnieuw een gamedrive maken door het park, en zien we weer prachtige Afrikaanse natuur en dieren zoals zebra's, impala's, waterbuffels, bavianen en talloze andere dieren! 's Middags zullen we vertrekken naar Lwengo, een arm gebied in de buurt van Masaka. Dinsdag 8, Woensdag 9 en Donderdag 10 mei 2012 - Gedurende deze drie dagen duiken we helemaal in het werk van de projecten van Worldmapping. We zullen de gemeenschap Lwengo beter leren kennen, en omdat dit project voor ons een uitgebreid programma heeft voorbereid, zullen we ons geen enkel moment vervelen, er is er altijd genoeg te doen om de handen uit de mouwen steken! Gelukkig maar, want op deze manier zal ik het best kennismaken met het werk en de gemeenschap zelf. :) We zullen zelfs een van de drie nachten verblijven bij een gastgezin in de gemeenschap. Dit lijkt me echt een geweldige ervaring en een onvergetelijk leermoment, volgens mij het ultieme moment om te beseffen dat niet altijd alles even makkelijk gaat in de wereld! Vrijdag 11 mei 2012 - Op onze alweer laatste dag in Uganda zullen we 's ochtends terugreizen naar Masaka, om 's middags bij hetzelfde zwembad als vorige week even bij te komen van alle vers opgedane indrukken. Zaterdag 12 mei 2012 - Zoals ik al zei was gister alweer onze laatste dag, en betekent het dus dat we vandaag weer terug zullen reizen naar Entebbe om vervolgens 's avonds op het vliegveld afgezet te worden. We zullen om half 12 's avonds (23.30) vertrekken en rond 7 uur de volgende ochtend, zondag 13 mei, arriveren in Nederland op Schiphol Airport Amsterdam. Het vluchtnummer is hetzelfde als de heenreis. Ik hoop jullie hierbij voldoende op de hoogte te hebben gebracht over het expeditieprogramma en dat alles een beetje duidelijk is. Natuurlijk zal ik alles in mijn blogberichten terwijl ik in Uganda zit veel beter kunnen beschrijven, dus hopen dat de mogelijkheid zich opdoet tussendoor lekker te schrijven om het vervolgens, wanneer we op een locatie met internet zijn, gelijk te posten op dit blog! ;) Heel veel liefs, Yvonne P.S. Nog maar 2 nachtjes slapen! Thijs.R (not verified) Tue, 05/01/2012 - 07:55 Beste Yvonne, Ik moet zeggen dat het programma er leuk vooral educatief uitziet. Ik hoop dan ook dat je het tot zover goed naar je zin hebt en dat alles goed met je is. Bedankt dat je ons af en toe laat weten hoe het gaat (wanneer mogelijk natuurlijk) en ik hoop dat je geniet van deze mogelijkheid! Zaterdag 28-04-2012 - In het vliegtuig - 12.30 uur Submitted by yvonneklomp on Mon, 04/30/2012 - 18:48 We zitten nu ongeveer een uur in het vliegtuig, en hebben ongeveer een half uur vertraging in verband met een drukbezette polderbaan en de vele meivakantie reizigers. Naast Zhen en mij zit een Ugandese meneer, die bekend is met Be More en echt ontzettend aardig is. Hij begint enthousiast te vertellen, en heeft gelijk onze aandacht. Hij vertelde dat zijn vriendin, een Nederlandse vrouw die vrijwilligster is bij Be More, en ook over de verschillen die we zullen aantreffen, voornamelijk het grote verschil tussen Nederlandse en Ugandese kinderen. Bij ons in Nederland hebben ze goede scholen en kansen, maar willen veel kinderen niet, en in Uganda is het eigenlijk precies andersom. Vaak in kleinere dorpen en gemeenschappen zie je veel kinderen rondlopen omdat de omstandigheden er zo zijn, dat ouders ze vaak thuis laten. Ook vertelde hij over zijn Nederlandse schoonbroertje, dat het een hele slimme jongen is maar nooit echt de motivatie had om na zijn school verder te leren. Totdat hij naar Uganda was gegaan en realiseerde dat hij tevreden moest zijn met de kansen die hem aangeboden werden en, zo citeerde deze meneer, 'I had never seen him studying so hard after he came back', supergaaf toch, wat voor een impact dat op mensen kan hebben? Ik werd er echt alleen maar nog nieuwsgieriger naar. Op dit moment hebben we nog zo'n 8 uur vliegen voor de boeg, tijd genoeg dus om verder te dagdromen over wat ik allemaal ga meemaken. Ondanks dat het nu allemaal nog erg onwerkelijk is, weet ik zeker dat het onvergetelijk word, echt onvergetelijk. Zondag 15-04-2012 - Uganda - Entebbe Submitted by yvonneklomp on Mon, 04/30/2012 - 18:50 UGANDA IS GEWELDIG! Toen we gisteren aankwamen werden we met busjes hiernaartoe gebracht. Ik sliep samen met Maxime in een van de zoveel tentjes, die gelukkig al voor ons waren opgezet toen we aankwamen. De eerste nacht heb ik, misschien ook heel logisch en te verwachten, vrij slecht geslapen. Ik moest erg wennen aan het klimaat, het was 's avonds nog zo'n 24 graden, en bijhoorlijk warm toen we onze tent inkwamen, waardoor ik mijn slaapzak gewoon helemaal niet had uitgepakt, sowieso veel te warm dacht ik. Maargoed, misgedacht dus, had ik beter niet kunnen doen. Het koelt hier dus 's nachts bijhoorlijk af. Het ontbijt was erg lekker, en leek verrassend genoeg vrij veel op het Nederlandse ontbijt . Het bestond uit wit brood met jam of gebakken ei, en heel veel fruit, wat hier serieus echt 1000x lekkerder is dan in Nederland. Ananas, bananen, avocado's en passievruchten. Ook heb ik mijn eerste douche ervaren, met zelfs een klein beetje warm water (het moet niet gekker worden) in een typisch Afrikaans huisje, back to basic en even alles laten bezinken. Net hebben de lokale expeditieleiders zich voorgesteld en wat verteld over de lokale verschillen, iedereen is ontzettend aardig en gastvrij. De ingeplande fietstour gaat vanwege de extreme hitte (brandende zon met temperaturenn oplopend tot 40 graden, en dat op zo'n 2 uur afstand rijden van de evenaar) niet door. We gaan nu dezelfde tour doen, alleendan per busje. We hebben net de Ugandese simkaarten ontvangen en gaan over een kwartiertje weg. Ik heb er zin, erg spannend om dit land voor het eerst in daglicht te gaan ervaren! 18.30 - Entebbe - bij de backpackers De eerste stop van onze tour was bij een voor de Ugandezen heilige plek, een woeste rit met de busjes ahd ons gebracht bij een prachtig, ontzettend groen landschap aan Lake Victoria. Een immens groot meer, (25000 km2) ongeveer de grote van half Uganda. In het meer lag een rotsachtig eilandje, met de naam Entebbe. Hierna is dus de stad Entebbe vernoemd, Entebbe betekent stoel. Toen gingen we verder rijden, en wat ik onderweg allemaal wel niet zag, was verbazingwekkend; allemaal kleine, ontzettend dunne en tegelijkertijd gespierde kleine zwarte kindjes, allemaal 'muzungu' roepend, wat 'blank persoon' betekent. Iedereen zwaait en roept en gilt zodra ons busje vol met muzungu's de dropen doorreed, het geeft je echt het idee dat je beroemd bent ofzo, heel apart, volgens mij was het voor die kinderen echt hetzelfde idee als voor ons Sinterklaas, we hadden echt heel veel bekijks. Ook was er één ding wat écht wmijn aandacht had getrokken. In een klein dorpje was een heel dun klein meisje, met een paar roze tweedehands en in onze ogen echt verrotte sandaaltjes in haar hand, die ze net had gekocht. Helemaal blij met haar aankoop en met een ogelofelijke trotse blik in haar ogen, ze straalde van geluk. Prachtig om te zien, geweldig gewoon. Onze volgende stop was bij een vissersdorpje, volgens onze Ugandese chauffeurs, (Augusti en Sunday genaamd) een dorpje wiens bewoners een compleet eigen leven leiden. De manier hoe de mensen leven, het continue contrast tussen arm en rijk, maar tegelijkertijd toch op zo'n manier van; no stress. Daarna gingen we een lokale markt bezoeken, en zijn we op de foto geweest met verschillende kei schattige lokale kindjes. Wat ik vooral echt leuk vond was dat, hoe jong ze ook zijn, allemaal direct weten wanneer ze een box of een high-five moeten geven zodra je je hand opsteekt of er een vuist van maakt, allemaal eveb enthousiast. Daarna gingen we weer terug naar de plek waar we als eerst waren, heerlijk geluncht aan het water met vers fruit, om vervolgens een werkelijk prachtigmooi park te bezoeken. Daar heb ik voor het eerst van mijn leven wilde apen gezien en gevoerd, echt brutale maar toch komische beesten. 's Avonds de avond lekker afgesloten met een potje kaarten en meezingend met Emiel en zijn gitaar. Vannacht zullen we nog een nacht hier slapen bij de backpackers om morgen te vertrekken naar Masaka. Het bezoek aan Kampala gaat helaas ook niet door in verband met rellen en daardoor eventueel oponthoud. Ik ben erg benieuwd naar de doorreis en vooral naar wat ik allemaal nog ga zien! P.S. Ik ben na 3 x smeren met factor 50 zo rood als een kreeft, de zon is toch iets sterker dan ik had gedacht... Maandag 30-04-2012 - Uganda - Masaka - bij de backpackers - 20.45 uur Submitted by yvonneklomp on Mon, 04/30/2012 - 18:53 Toen we vanmorgen wakker werden, realiseerde ik me weer waar ze me al een tijdje voor hadden gewaarschuwd: het regenseizoen. Het regende toen we opstonden, wat betekende dat de tenten moesten worden afgebroken zonder dat ze konden drogen. De roodbruine zandgrond was een roodbruine moddermassa geworden en vanaf dat moment kon het vies worden beginnen, wat ik totaal niet erg en zelfs vrij grappig vond omdat velen het ook tamelijk gefrustreerd ervaarde, haha. Nadat we weer erg lekker ontbeten hadden en alle backpacks weer door de lokale staff op de daken van de busjes waren gebonden (iets wat hier in Afrika als doodnormaal wordt beschouwd) vertrokken we aan onze doorreis naar Masaka. De chauffeurs hadden onverwachts een alternatieve route gekozen, een hobbelige zandweg door het pure en wilde landschap van het Ugandese plattteland, een route waar ik echt het gevoel kreeg een stukje van het pure Afrikaanse leven mee te kunnen krijgen. Na ongeveer 2 uur reizen hadden we een stop op de evenaar. Een vrij toeriste plek middenin een vrij non-toeristisch gebied, wat ook erg leuk was, was dat we een andere compleet vreemde groep Nederlanders tegenkwam, met allemaal een oranje broche dragend, want ja, het is vandaag natuurlijk nog wel steeds koninginnedag! Vervolgens eindigde onze doorreis in Masaka, een tamelijk grote stad waar we, er net buiten, de komende twee nachten zullen overnachten. Het is een hele mooie locatie op een heuvel, met een heel mooi uitzicht over het tropische Ugandese landschap, inclusief een roze-rode zonsondergang. Morgen zullen we voor het eerst echt de communities ingaan, en gaan helpen met het maken van kleiovens zodat de mensen op een duurzame en goedkope manier kunnen koken. Dat wordt dus oude kleren aan, en gaan met die banaan! Ik wens iedereen een hele fijne nacht, en zal waarschijnlijk over een paar dagen weer wat posten, hier op mijn blog. Uganda is echt geweldig en ik weet zeker dat ik het nooit zal vergeten! Goodnight & Sleepwell, Yvonne Sjanie (not verified) Tue, 05/01/2012 - 08:34 Koninginnedag hier was stalend en gezellig. Jij veel plezier, succes en geniet van alle indrukken. • reply Gracia en Saskia (not verified) Tue, 05/01/2012 - 13:03 Wauw, echt supergaaf wat je daar allemaal doet en meemaakt! We willen je nog heel veel succes en plezier wensen en geniet van deze kans :D Liefs, Gracia en Saskia • reply Johannes.I (not verified) Wed, 05/02/2012 - 13:16 Hier in Nederland klagen we vaak over de regen, maar ik weet zeker dat je daar regen hebt gezien waar we het in Nederland van in onze broek zouden doen. Ik ben ook echt jaloers wat je daar allemaal meemaakt, ik hoop dat je het vreselijk naar je zin hebt. Toen we vanmorgen wakker werden, realiseerde ik me dat ik online wil spelen en weer waar ze me al een tijdje voor hadden gewaarschuwd: het regenseizoen. Het regende toen we opstonden, wat betekende dat de tenten moesten worden afgebroken zonder dat ze konden drogen. • reply yvonneklomp Thu, 05/03/2012 - 17:43 Hee meiden, Superleuk om wat van jullie te horen! Het is hier inderdaad echt ontzettend bijzonder en gaaf, een hele ervaring! Ontzettend bedankt voor jullie lieve woorden, en heel veel groetjes van een zonnig Uganda! Dikke kus en heel veel liefs, Yvonne • reply yvonneklomp Thu, 05/03/2012 - 17:44 Hoi Johannes, Ontzettend bedankt, het is inderdaad supergaaf en ik geniet er met volle teugen van! De regen is inderdaad wel ietsje anders dan we in nederland gewend zijn, haha. Groetjes, Yvonne • reply yvonneklomp Thu, 05/03/2012 - 17:45 Lieve Sjanie, Mooi om te horen, leuk dat het gezellig was! :) Ontzettend bedankt, ik denk dat dat wel goed komt haha. Heel veel groetjes aan iedereen en heel veel liefs, Yvonne Dinsdag 01-05-2012 - Uganda - Masaka -Bij de Backpackers - 21.00 uur Submitted by yvonneklomp on Thu, 05/03/2012 - 17:39 Vandaag was het dan eindelijk zover: Het was de eerste dag dat we een bezoek gingen brengen aan één van de projecten. Mijn groep was vandaag ingepland voor CEPO, met als vision 'to be an emproved community with ability to cope with the effects of life threatening occurences'. Nadat we na een kort ritje van 20 minuten aankwamen bij de thuisbasis van CEPO, een stenen en kleurrijk geverfd huisje met een oppervlakte van hooguit 6 vierkante meter, werden we voorgesteld aan Dana en Samantha, twee vrijwilligsters bij CEPO. Toen zij zich hadden voorgesteld kregen we een korte uitleg over wat precies de belangrijkste richtingspunten van deze organisatie zijn en op welke manieren ze hun doelen proberen te bereiken. Dit allemaal houdt voornamelijk in dat ze de levensstandaard in de gemeenschappen willen verbeteren, mensen met HIV-Aids besmetting verzorgen, ondersteunen en verde infecties proberen te voorkomen door middel van voorlichtingen. Ook bieden ze voedsel aan de oudere en kwetsbaardere mensen, voeren ze kinderbeschermingscampagnes uit en zijn ze altijd bezig met het evalueren van eigen projectactiviteiten. In het gebouw hingen allemaal posters met daarop teksten en dingen zoals, ´De juiste manier van vaderschap is samen je kind opvoeden en daar samen over praten´. Éen van de dingen die CEPO ook doet om de mensen in de gemeenschappen te helpen is het bouwen van zogenaamde Fuel Stoves. Onze groep onderverdeeld in twee kleinere groepen waarna we naar een gezin werden gereden om zelf een fuel stove te gaan maken. Een Fuel Stove is als het ware een van klei gemaakt fornuis waarmee de mensen op een duurzamere manier kunnen koken. Een hoop van verschillende zand- en kleisoorten gemengd met water stond al voor ons klaar. En ja, je raad het al: Dat betekende schoentjes uit en stampen maar! Het was echt keileuk om te doen, ik geloof dat ik tot nu toe deze dagen nog nooit zo in m'n element ben geweest, haha. Nadat de klei helemaal gemengd was en we tot onze knieen in de modder stonden kon het bouwen beginnen. Aan mij was de taak met twee handen een hoop modder te pakken, een soort bal ervan te maken, op te tillen (ze waren toch echt nog best aardig zwaar) en door te geven. In een slinger gaven we de hopen door zodat Augustine, een van de lokale expeditieleiders en serieus een master in het maken van Fuel Stoves, zodat hij de Fuel Stove in elkaar kon zetten. Dit alles deden we thuis bij een lokaal gezin, in hun keuken, wat het best te beschrijven valt als een houten hutje van binnen helemaal zwartgeblakerd door het altijd koken op open vuur. Ook dit zal de Fuel Stove in de toekomst tegen gaan. Dana ging met ons mee en legde uit dat CEPO de stoves in elkaar zet, maar dat de mensen zelf moeten zorgen voor al het zand en klein, en een geschikte locatie, vaak dezelfde plek waar ze voorheen ook kookten. Ook legt Augustine tijdens het in elkaar zetten van de stoves precies uit aan de mensen wat en hoe die alles precies doet, zodat ze de volgende stove zelf kunnen maken. (Een stove gaat circa 3 jaar mee). Op die manier streeft deze organisatie precies zijn doelen na hoe ze het voor ogen hebben, met lokale middelen de mensen leren en helpen met nieuwe en innoverende manieren van leven. Toen deze stove klaar was, werden de twee kleinere groepen van onze groep weer bij elkaar gevoegd, om met zijn allen nog een twede stove in elkaar te gaan zetten bij een andere familie een stukje verderop. Nadat ook deze stove klaar was na een ochtend hard maar voldaan gewerkt te hebben, was het tijd voor de lunch. Een heerlijke maaltijd van verse vruchten en gevulde chiabattas, te vergelijken met een wrap, stond ons op te wachten. Na de lunch was het tijd voor de middagactiviteit van het programma van CEPO. Om de mensen in de omgeving te stimuleren voor hun eigen inkomen te zorgen en op een effectieve manier hun land te verbouwen, kweken ze koffiebonenplantjes die ze daarna aan de mensen kunnen geven zodat ze in de toekomst van die eerste plantjes altijd zelf verder kunnen kweken. Dit doen ze voornamelijk omdat het aanschaffen van kleine plantjes om mee verder te kunnen kweken voor de lokale bevolking ontzettend duur is om aan te schaffen en dat dus de voornaamste reden is dat nog te weinig mensen op een effectieve manier voor hun eigen inkomen kunnen zorgen. De groep werd weer verdeeld en we konden beginnen. Aan ons werden halve jerrycans gegeven die gevuld waren met stekken van koffiebonenplanten en allemaal geimproviseerde potjes van dichtgeplakte stukjes geknipte vuilniszakken. Vervolgens moesten we met stokjes gaatjes maken in de met grond gevulde 'potjes' om daarna de stekjes erin te planten. Als je niet zou weten dat een brandende zon constant op ons scheen en we de hele middag op onze hurken moesten planten, zou je denken dat dit niet bepaald zwaar werk was. Dat viel dus best tegen. Er moesten 20 000 plantjes geplant worden en dat binnen 2 uur tijd. Maar we werkten hard, klaagden niet, en de sfeer zat er goed in. Het verbaasde ons dus ook niet dat we met 3 kwartier al klaar waren en de rest van de tijd even lekker in de zon konden liggen en genieten van het heerlijke verse overgebleven fruit. 's Middags eenmaal terug bij de backpackers hier in Masaka heb ik weer een ontzettend gave nieuwe ervaring opgedaan. Samen met Augustine heb ik mijn eigen en zijn (haha) kleren gewassen. En dat gaat net iets anders als in Nederland. In een teiltje met koud water, want warm water is hier simpelweg niet, en een stuk handzeep heb ik in eigen persoon op zijn Ugandees mijn kleren gewassen. We waren zeker een half uur bezig met 1 broek, 2 t-shirts, een handdoek en een paar onderbroeken, ongelofelijk. Ik vond het eigenlijk best heel leuk om te doen, en nadat alles serieus echt glimmend schoon was (hoedan??), werd het simpelweg op de bosjes gegooid om te drogen. De mensen weten niet beter, zijn tevreden met alles wat ze kunnen doen, en ik ga er met volle overtuiging in mee. Uganda, I love you! Woensdag 02-05-2012 - Uganda - bij Kim - 20.33 uur Submitted by yvonneklomp on Thu, 05/03/2012 - 17:40 De Boda Boda. Een Ugandese soort brommer die hier in elk dorp en elke stad te vinden is. Helmen doen ze hier niet aan, net als stoplichten. Ook stoplichten zijn hier op het platteland echt nergens te bekennen. Maar vandaag was het dan zover; wij Muzungu's werden uitgebreid voorgesteld aan dit typisch Ugandese vervoersmiddel. Na een heerlijke lunch bij de oma van een van Kim's adoptiekindjes, Rosah, gingen we met de helft van onze groep en Johan Boda Boda rijden, Maxime en ik gingen samen achterop bij een Ugandese chauffeur. Samen met Kim reden we, met een geweldige route die eerlijk waar echt enkel bestond uit het opnemen van de indrukwekkendende natuur en de kracht van het Ugandese plattelandsleven door mij beschouwd als soms dubbel maar tegelijkertijd toch ook prachtig mooi en naturel, naar onze eerste stop. We stopten bij een 47-jarige oude mevrouw (Nyebo in het Ugandees) met een babytje lijdend aan het Downsyndroom. Dit was onderdeel van een projectje van Kim met als hoofddoel het helpen van ondervoede kinderen. Nadat Kim de baby had gewogen, met een hangweegschaal bevestigd aan een haak die vervolgens aan een touw werd opgehangen. Aan ons was de taak het touw aan een hoog uitstekend iets te hangen zodat de baby gewogen kon worden. Het babytje, van ruim acht maanden oud, woog slechts 5 kilo, onvoorstelbaar. Daarna mocht ik de temperatuur van de baby meten, met een thermometertje uit een oude Nederlandse verbandskist die vrijwilligers weet ik veel hoeveel jaar geleden hebben achtergelaten. Ook dit bewijst maar weer eens dat echt alle kleine beetjes helpen. Daarna voerden wij precies diezelfde procedure uit eerst bij een moeder van 17 en daarna nog bij een baby wiens moeder was overleden en haar tante de zorg voor haar had opgenomen, omdat de vader al voor zes andere kinderen moest zorgen. Bij Kim hadden we ook twee vrijwilligsters ontmoet van Be More, die hier al zo'n 4 maanden zitten. Erg leuk om alle verhalen aan te horen, ik word er echt alleen nog maar enthousiaster van om later terug te komen om de mensen nog intensiever te gaan helpen, supergaaf lijkt me dat! 's Ochtends gingen we nadat we om 6 uur moesten opstaan om naar Kim te rijden, een ritje van ongeveer drie kwartier, dus prima te doen, gingen we om ongeveer 12 uur, toen de ergste regen voorbij was, een wandeltocht maken. Tijdens deze tocht moesten we opdrachten uitvoeren, zoals 5 fruitsoorten vinden en foto's maken van 5 dieren. De natuur was prachtig om te zien, maar de tocht met opdrachten zelf viel een beetje tegen, het was vrij saai en misschien een beetje te kinderachtig. We zijn net klaar met ons diner bij Kim, erg lekker, zoals altijd. Kim heeft 2 kindjes geadopteerd, Claire en Rosah, 2 heel schattige meisjes. Claire is echt heel slim, na 5 minuten kon ze mijn naam schrijven én perfect uitspreken, echt leuk om te zien. Rosah is een echte dondersteen, echt leuke kinderen. Morgen weer om 7 uur opstaan, om onze spullen naar de backpackers terug te brengen, en het project Chedra te bezoeken en 's middags hopelijk lekker te gaan zwemmen. Nu al zin in! Donderdag 03-05-2012 – Uganda – Masaka – Bij de Backpackers Submitted by yvonneklomp on Thu, 05/03/2012 - 17:40 HIV/Aids. Het virus waar iedereen wel eens van gehoord heeft, maar altijd vragen over zijn. Daarom gingen we vandaag een bezoek brengen aan Chedra. Chedra is een organisatie die zich door middel van uitvoering van verschillende projecen bezighoud met het voorkomen van en informeren over HIV/Aids, een virus dat hier in Uganda in grote mate voorkomt. Toen we aankwamen werden we voorgesteld aan een groepje mensen van Chedra en kregen we een uitgebreide uitleg over HIV/Aids. Hierin werd besproken wat HIV/Aids nou precies inhoudt, hoe mensen het oplopen en hoe het in de toekomst voorkomen kan worden. Je kon goed merken aan de manier hoe ze ons voorlichtten dat ze gewend zijn voor te lichten aan mensen met stukken minder basiskennis over HIV/Aids. Ongeveer alles wat mij verteld werd was mij al bekend, maar desondanks had ik wel echt respect voor de mensen van de organisatie die zich zo ontzettend inzet voor het bestrijden van dit virus. Vanwege de vele en hevige regen zijn we vanmorgen iets later vertrokken bij Kim vandaan, en moesten we ook hier bij de backpackers nog lang wachten voordat we konden vertrekken naar Chedra. Het programma van het bezoek aan Chedra was voor ons dus ingekort, want we hadden van de andere groepen gehoord dat zij een soort voorstelling hadden gehad, die aan ons niet was vertoond. Aan het eind van de middag hebben we heerlijk gezwommen bij het Tropical Inn Hotel in Masaka. Ondanks de zon deze hele dag (voor het eerst sinds mijn verblijf in Uganda) niet veel van zich liet zien en de bodem van het zwembad voor het grootste gedeelte was bedekt met een dikke laag donkergroene alg, was het even een momentje van pure luxe en genieten. Morgen zullen we voor het weekend vertrekken naar Lake Bunyonyi, een rit van 6 uur met de busjes. Hier zullen we gaan genieten van 2 safari’s, een ’s avonds en een ’s ochtends, en even gaan bijkomen van deze intensieve week. De indrukken op ons laten inwerken en er dan volgende week weer helemaal voor gaan bij Lwengo! Vanwege het kleine aantal laptops, een groot aantal mensen die hun blog willen bijhouden, en de primitieve omstandigheden waar we aankomend weekend zullen verblijven (midden in de jungle tussen nijlpaarden, aaah!) ben ik bang dat de kans groot is dat het nog wel even kan duren voordat mijn volgende blog verschijnt. Goodnight en tot volgende week! jacques brand (not verified) Fri, 05/04/2012 - 06:12 wat ziet het er spannend uit al die nieuwe ervaringen,het is allemaal wat primitief maar dat heeft wel wat,veel plezier in de rimboe dit weekend en groet annouk van ons • reply Sjanie (not verified) Sun, 05/06/2012 - 09:48 wat een prachtige verhalen. Je enthousiasme straalt ervanaf. Blijf genieten! • reply yvonneklomp Fri, 05/11/2012 - 19:12 Hoi Sjanie, Superbedankt, en dat zal zeker lukken! Morgen helaas al weer naar Nederland, maar het was zeker een ervaring! Dikke kus! • reply yvonneklomp Fri, 05/11/2012 - 19:13 Hoi Jacques, Dankjewel, dat is het zeker maar inderdaad ook een geweldige belevenis! Annouk zit nu naast me en ik moest de groetjes terug doen. Groetjes Yvonne Het Weekend (vrijdag, zaterdag en zondag 4, 5 en 6 mei) - Uganda Submitted by yvonneklomp on Fri, 05/11/2012 - 19:09 Mijn eerste Ugandese weekend was echt heel leuk, serieus genieten. Vrijdag in de loop van de ochtend vertrokken we, voor een rit van ruim 6 uur, naar Lake Bunyonyi waar we tot zondagochtend zouden blijven. Onderweg hadden we één stop bij een tankstation, en ik zal het zo zeggen, als je dacht dat de WC's bij de Nederlandse Tankstations vies waren (ik ben er zelf zo heilig van overtuigd dat ik vroeger serieus de bósjes beter vond dan onze oer-Hollandse vrachtwagenchauffeurpotten) dan heb je de Ugandese nog niet gezien... Toen we eenmaal waren aangekomen bij het Lake Bunyonyi Resort kon ik mijn ogen niet geloven zo mooi was het. Het verbaasde me uberhaupt al ontzettend dat we ons weekend gedeeltelijk in een resort als dit zouden verblijven, maar dat het ook werkelijk zo natuurschoon als dit zou zijn, had ik niet eens kunnen bedenken. Aan de rand van een meer omringd door bergen zo groen als echt groen hoort te zijn lagen allemaal aangelegde en perfect onderhouden grasvelden, omringd door cottages met een uiterlijk precies ingespeeld op de sfeer van Lake Bunyonyi's authentieke omgeving en landschappen. Dit was ook het enige meer waar zwemmen mogelijk was in verband met watervlooien en dergelijke, dus diezelfde middag nog zijn we er met een grote groep gelijk ingesprongen. Het was echt heerlijk en het zicht vanaf het water was misschien nog wel spectaculairder dan vanaf de kant. Nadat we een tijdje hadden gezwommen en een stukje verderop een steiger op waren geklommen, was het hoogste tijd voor een wedstrijdje. Met z'n allen gingen we een sprintje doen, iets waaraan ik misschien beter niet mee had kunnen doen, want de afstand was toch nog iets groter dan ik dacht en ondanks ik dik op kop lag, begon ik aan het einde bijhoorlijk dubbel te zien maar heb ik op de een of andere manier toch nog op de stijger kunnen klimmen. Vanaf dat moment was ik weg en heeft Sander, die het als eerste door had dat het totaal niet goed met me ging, met op een stoel gezet. Daarna hebben ze me opgetild en onder de afdak op matjes en met slaapzakken neergezet. In totaal zijn ze ruim 2 uur bezig geweest me weer helemaal bij en warm te krijgen, ik was onderkoeld en waarschijnlijk flauwgevallen. Uiteindelijk ging het wel weer, ik was alleen nog erg moe en ging eerder slapen dan normaal. Iets dat echt nog nooit eerder was voorgekomen gezien ik altijd met een groepje mensen als laatste de nacht 'rust' opzoek. Tja, dat gaf dus wel aan hoeveel energie het mijn lichaam gekost heeft me weer helemaal bij te krijgen, echt aardig wat. Zaterdag was een heerlijke dag aan lake Bunyonyi, en gelukkig voelde ik me na een nacht diepe slaap weer helemaal fit. In de loop van de ochtend gingen we met de busjes naar een uitzichtpunt waar je een prachtig uitzicht had over het meer en al zijn unieke eilandjes. 's Middags hadden we met een groepje mensen een kano gehuurd op vervolgens het prachtige meer nog verder vanaf het water te bewonderen. Nadat we de prijs van de kano nog even flink hadden afgedingt (wat hier serieus makkelijker gaat als in Nederland, misschien ook wel omdat in Nederland iederéén blank is ... ) gingen we vol goede moed het water op. Maargoed, Uganda blijft Uganda, en Uganda betekent rond deze tijd maar één ding: Regen. Dus daar zaten we dan, midden op Lake Bunyonyi, in een ernom hevige Ugandese regenseizoenregenbui, gillend maar tegelijkertijd luidkeels lachend, realiserend dat je dit dus serieus nooit meer zal meemaken, echt geweldig! Na een tijdje werd het toch wel koud, voornamelijk ook door de op dat moment sterk toenemende wind die het ons ook niet erg gemakkelijk maakte om naar de overkant te komen. Uiteindelijk hebben we bij een eilandje weten aan te leggen, geschuild met drijfnatte koekjes en handdoeken. Na een tijdje kwamen er anderen aanzwemmen (die hadden serieus het hele stuk gezwommen?!) om ons weer mee terug te nemen. Al met al een supergezellig middag die we 's avonds in sfeer hebben afgesloten met een laat avondje bij het kampvuur. De volgende ochtend, alweer zondag wat betekende dat we nu serieus over de helft waren (ik wil nog niet naar huis gek!), waren we eerder dan verwacht met de busjes doorgetrokken naar Lake Mburo, een ritje van ongeveer 3.5 à 4 uur. Toen we daar eind van de middag begin van de avond waren aangekomen kregen we de opdracht eerst onze tenten op te zetten zodat we voor het avondeten nog onze eerste Game Drive (safari) konden doen. Dit voornamelijk omdat de juiste tijd om de meeste dieren te spotten rond zondsondergang en zonsopgang is. Tijdens de Game Drive heb ik verschillende dieren gezien zoals zebra's, impala's en everzwijnen, maar ik moet zeggen dat ik me eigenlijk op meer had ingesteld. Iets wat ik opzich natuurlijk niet had moeten doen, gezien 4 busjes vol joelende 16-jarigen niet bepaald een rustgevend beeld op de dieren uitstralen, haha. Die avond hebben we heerlijk gegeten in het leuke bij het Nationaal Park behorende restaurantje aan het meer, om daar vervolgens 's avonds nog even in de groep gepraat te hebben over onze verwachtingen van Lwengo, het project waar we vanaf morgen, maandag, tot en met vrijdagochtend gaan verblijven. Het zal waarschijnlijk heel heftig en indrukwekkend worden, maar ook een heel voldaan gevoel gaan geven gezien we hier echt voor de volle 100% aan de bak zullen gaan! Maandag 07-05-2012 - Uganda - bij Lwengo - 22.12 uur Submitted by yvonneklomp on Fri, 05/11/2012 - 19:10 Vanmorgen ging de wekker al vroeg; 6 uur om precies te zijn. Nog voordat we gingen ontbijten was het tijd voor onze tweede Game Drive, dit keer dus tijdens zonsopgang. Tijdens deze gamedrive door het Nationaal Park Lake Mburo waren er tijdens de safari zelf minder dieren te zien dan gisteren, maar de prachtige zonsopgang die geweldige fotomomenten met zich meebracht en het gezicht de natuur te zien ontwaken van zijn diepe rust waartegen het nachtleven van specifieke diersoorten mooi contrasteert maakte het er zeker niet minder om. Na de Game Drive had iedereen wel stevige trek gekregen, (sommigen waren van 'stevige trek' serieus met hun hoofd nog uit de bovenkant van het safaribusje hangend in slaap gevallen, ik zal namen maar achterwege laten...) en waren we meer dan happy met een lekker ontbijtje aan Lake Mburo. Daarna was het tijd om ons weekend toch echt af te sluiten en onze tenten af te breken, spullen in te pakken en te vertrekken naar de Lwengo Community (gemeenschap). Na een rit die volgens planning hooguit een uurtje zou duren, kwamen we ongeveer 2 uur later aan in Lwengo, dit in verband met een voorbijganger met autopech. En dat is dan weer het mooie van de Ugandese cultuur: Iedereen helpt elkaar, voornamelijk met dingen zoals autopech. Dit omdat de afstanden tussen garage's, benzinestations of simpelweg 'bewoonde wereld' veel groter is dan wij hier in Nederland gewend zijn, iedereen is hier een klein beetje ondernemer, elke Ugandese man wordt hier dus eigenlijk geacht een beetje automonteur te zijn. Prima gedachte toch? ;) Onze ontvangst in Lwengo, in één woord geweldig. Wat was dát fantastisch, eerlijk waar. Zodra onze stoet van busjes vol Mzungu's in de community het schoolterrein op kwamen rijden was het één en al enthousiasme. Overal waar ik keek stonden, keurig opgesteld in twee rijen, Ugandese kinderen in de meest schattige schooluniformpjes die ik ooit had gezien. De een nog enthousiaster en vrolijker dan de ander werden we onthaald met ontvangstliederen, geklap en honderden blije zwarte gezichtjes die ons meer dan welkom wensten. Door het schoolhoofd werden we begeleid door de twee rijen leerlingen, wat volgens mij door iedereen wel werd beschouwd als een ontzettend mooi en tegelijkertijd ook ontroerend gebaar van een meer dan warm welkom. Nadat iedereen een beetje door het enthousiasme en levendigheid van iedereen en dan de leerlingen in particular was overweldigd, kregen we een speech van de directeur bestaande uit mooie woorden die voornamelijk waren gericht op ons een meer dan warm welkom heten en ons velen malen te bedanken voor al het goede werk dat we voor de community zullen gaan doen. Ook kregen we daarna van het schoolkoor nog 3 traditionele zang en dans voordrachten, en hebben we uiteindelijk zelf ook meegedaan. Serieus, één groot feest! Verder kwamen we er die middag achter dat ik eigenlijk al twee à drie dagen rondliep met vreemde oranje vlekjes in mijn ogen, en om het zekere voor het onzekere te nemen, was ik samen met de leiding toch tot de conclusie gekomen dat het verstandig was om even een dokter te gaan zien. Dus zo gezegd, zo gedaan, morgen zal ik voor het eerst in mijn leven een Afrikaans ziekenhuis gaan bezoeken, in Masaka om precies te zijn. Ben benieuwd! j.hartman (not verified) Wed, 05/16/2012 - 13:57 Hallo Yvonne, Sorry dat ik wat laat reageer, maar ik was zelf in deze periode grotendeels weg. Ik heb genoten van je stukken tekst, het enthousiasme spat er van alle kanten vanaf. Voor mij was het ook een feest van herkenning, omdat ik zoals ik je had gezegd ook ooit een tijd in Oeganda heb gebivakkeerd. Wat een fantastisch land! Zo te zien heb je de 3e wereld koorts definitief te pakken. In mijn geval heeft dat geresulteerd in een jarenlang verblijf in Latijns Amerika, wie weet wat er voor jou in het vat zit. Er zit maar een nadeel aan die koorts en prent je die goed in, ik citeer Mark Twain uit Huckelberry Fin: you will never be home again! gr. J. Hartman