Het Nicaraguaanse jungle leventje door de ogen van Nikki & Lieke (de onderzoeksmaand)

Een paar weken geleden hebben we ons vertrouwde leventje in Puerto Cabezas ingeruild voor een nieuwe uitdaging in de jungle. We zijn begonnen met onderzoek doen in verschillende dorpjes aan de Rio Coco. Met andere woorden vaarwel luxe en welkom back to basic leventje. Geen water wat netjes uit de douche klettert, maar badderen tussen de biggetjes, koeien en de apen in een beekje. Niet meer ff kunnen appen dat je vijf minuten later bent, maar vijf dagen geen teken van leven meer kunnen geven aan het thuisfront, omdat er simpelweg geen bereik te bekennen is.

's Avonds met een gerust hart in bed stappen is er ook niet meer bij, want in de nacht gewekt worden door een rat, kikker of kakkerlak is niet heel gek. Voor de mensen die ons kennen zal dit raar klinken, maar hier waren we er heel snel aan gewend. Het beekje hebben we omgedoopt tot ons eigen kuuroord, onze iPhone dient enkel nog als muziekvoorziening en ons matras is ingeruild voor een heerlijke hangmat.

Voordat we het vergeten te zeggen; De boot is ons nieuwe vervoersmiddel. Waar we in Puerto nog vervoerd werden door de gebroeders Marvin en Marco, worden we hier netjes van A naar B gebracht door onze bootmannen José en Johnny. Met deze bootmannen mogen we in onze handjes knijpen. Ze regelen elke trip weer een heerlijke zit/ligplek voor ons, waar wij kunnen werken aan onze teint onder het genot van een heerlijke bruine Flor de Caña. Zo nu en dan helpen ze ons ook met het soldaat maken van die fles. Natuurlijk met mate, want we willen uiteraard heelhuids aankomen op de plek van bestemming.

In deze onderzoekmaand verzamelen we informatie die de stichting kan gebruiken voor volgend jaar en eventueel voor de jaren erna. Iedereen heeft een eigen onderwerp voor het algemene onderzoek. Als we aankomen in een dorp worden alle leiders en leraren bij elkaar geroepen en stelt iedereen zich voor. Daarna gaat iedereen individueel praten met personen die geschikt zijn voor zijn of haar onderwerp. Na een aantal dagen vertrekken we weer uit het dorp en gaan we minimaal één dag terug naar de bewoonde wereld om het een en ander uit te werken. Om vervolgens weer vol goede moed naar het volgende dorpje te gaan.

In totaal hebben we vier dorpjes bezocht met als feestelijke afsluiting een bezoekje aan El Naranjal, waar we het succesvolle project uit 2011 hebben mogen bewonderen. Als groentjes op het gebied van onderzoeken in de jungle zijn we begonnen in Wasla, niet wetende wat we daar aan zouden treffen. Alles was heel netjes geregeld en er werd zelfs een klaslokaal voor ons vrijgemaakt, zodat we onze tenten ingepakt konden laten. Die tenten hebben uiteindelijk geen daglicht meer mogen zien, want ook in Bum, Klampa en Esperanza werd er netjes onderdak verleend aan de onderzoekers uit Holanda.

Overdag werd er serieus gewerkt, afgewisseld met een verkoelende duik in de rivier en 's avonds werd er een kampvuur gemaakt waar het hele dorp van mee kwam genieten. Er werd gedanst, gedronken en gelachen met elkaar. Zo nu en dan werd er even een pauze ingelast om te voorkomen dat alle kakkerlakken zich nestelden in ons etenswaar.

Inmiddels is de onderzoeksmaand afgelopen en schrijven we met het voor ons welbekende motto deze blog nog even af; beter laat dan nooit! Aan de andere kant van het land, een cocktail in onze hand en onze surfboarden naast ons in het zand kijken we terug op een super leuke en leerzame tijd in Nicaragua.

Wat hebben we veel beleefd in deze vier maanden. Nieuwe vriendschappen, een paar kilo en een Spaans woordenschat rijker, maakt dit een ervaring om nooit te vergeten!