Een bezoek van Kim Phuc, het vietnammeisje

Een bezoek van Kim Phuc

With love, hope and forgiveness we can make a beautiful world for everyone

 

Kim Phuc, beter bekend als ‘het Vietnammeisje’, bracht een bezoek aan mijn oude middelbare school in een college-on-tour-setting. Zij vertelde in het kort haar levensverhaal, waarna er de mogelijkheid was tot het stellen van vragen.

 

Het leven van Kim Phuc

Kim Phuc is in 1963 geboren in het dorp Trang Bang in een mooi huis, waar zij gelukkig opgroeide in een rijke familie. Toen zij 9 jaar was, op 8 juni 1972, werd er een bomaanslag met napalm op haar dorp gepleegd. De napalm verbrandde haar kleren, waarna ze naakt over straat voor de bommen uit rende. De napalm had de kleren in haar huid gebrand, waardoor ze 14 maanden in het ziekenhuis moest liggen. Elke dag moest ze in een bad (met kruiden tegen pijn) liggen, waar de verpleegkundigen en dokters de dode huid van haar lichaam sneden om een infectie te voorkomen. Dit deed vreselijk veel pijn, maar toch hebben de artsen en verpleegkundigen dit zo liefdevol gedaan, dat Kim Phuc geïnspireerd werd en later ook arts wilde worden om anderen (en met name kinderen) te kunnen helpen.

 

Toen Kim Phuc uit het ziekenhuis kwam, was ze gehandicapt en in shock. Door de napalm had ze nu een ‘buffaloskin’ gekregen, welke ruw, pijnlijk en lelijk was en is. Door deze littekens had ze een laag zelfbeeld gekregen en ze dacht ook dat ze nooit een vriendje zou kunnen krijgen. Vanaf toen kon ze niet meer een onbezorgd kind zijn, ze zei steeds: ‘there, I lost my innocence’. Hoewel haar familie trots was dat haar foto de wereldopinie op de Vietnamoorlog heeft veranderd, was Kim Phuc op dat moment heel verdrietig om de foto. Het was immers een lelijke foto! Ondanks de moeilijkheden die Kim Phuc had om haar leven weer op te pakken en de 17 operaties die ze in haar leven nodig had voor haar huid, heeft ze het nooit opgegeven om wat van haar leven te maken, ze studeerde hard en vond oplossingen voor haar ‘disabilities’.

 

In 1982 lukte het haar om medicijnen te gaan studeren aan de universiteit. Dat ging voorspoedig totdat de regering van Vietnam haar wilde gebruiken voor propaganda tegen de Amerikanen en het haar bijna onmogelijk maakte om te studeren. In 1986 moest ze van de regering naar Cuba, alwaar ze haar medische vakkenpakket omruilde voor Engels en Spaans. Elke week moest ze reporteren wat ze aan het doen was. In Cuba werd ze verliefd, kreeg ze een relatie en trouwde. Het bruidspaar had toestemming gekregen voor een huwelijksreis naar Moskou, maar in plaats daarvan is ze op de tussenstop Canada uitgestapt en heeft politiek asiel aangevraagd.

 

Zoektocht naar rust en vrede

Vanuit Canada, waar ze nog steeds woont, is Kim Phuc naar Amerika gegaan en op zoek gegaan naar haar geschiedenis en informatie over de Vietnamoorlog, zodat ze het een plek zou kunnen geven. Tijdens haar zoektocht naar vrede en rust is Kim Phuc christelijk geworden. Dit geloof bracht haar de les om te vergeven en door te gaan. Toen ze de mensen eenmaal vergeven had, was haar hart genezen, voelde ze zich vrij en kon ze van andere mensen en het leven houden.

 

De droom van Kim Phuc

Kim Phuc heeft nog steeds de droom om andere mensen, met name onschuldige kinderen, die lijden te helpen. Dit doet ze door middel van haar stichting ‘Kim Foundation’, die de kinderen die slachtoffer zijn van oorlogsgeweld, helpt. De stichting bouwt bijvoorbeeld scholen en ziekenhuizen. Ze wil de kinderen hoop en liefde geven. Daarnaast vertelt ze haar verhaal over de hele wereld, zodat mensen (en ook wereldleiders) de pijn en het hopeloze gevoel van oorlog begrijpen, ze wil haar levenslessen verspreiden: ‘I don’t believe in war’, conflicten moet je oplossen door te praten en niet door confrontatie. ‘With love, hope and forgiveness we can make a beautiful world for everyone’

 

Om dit alles te symboliseren heeft Kim Phuc bijgevoegde foto gemaakt met de volgende uitleg:

‘I whisper to my son what happened to his mum’

The war…

-          Cannot kill my life à op de foto

-          Cannot kill my hope à ze lacht op de foto

-          Cannot kill my future à ze heeft een gezonde zoon, met een mooie huid

 

 

Access: 
Public
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Statistics
940