Donderdagochtend stond ik om 3 uur op en om 6 uur vertrok mijn vliegtuig naar het eiland Cebu. Het uitzicht vanuit het vliegtuig was voor mij al genieten. Helderblauwe zee en Expeditie Robinson eilandjes! Langzaamaan begon ik te begrijpen why #ItsMoreFunInThePhilippines. www.youtube.com/watch?v=ADNgEHFDYzo
Aangekomen in Cebu City was dat gevoel al weer snel verdwenen. Cebu City lijkt op Manila: een drukke chaotische stad. Maar voordat de mini-vakantie-modus aanging, moest er ook eerst nog even gewerkt worden.
ECPAT International doet onderzoek naar de toegankelijkheid van het recht en rechtvaardiging voor minderjarige slachtoffers van commerciële seksuele uitbuiting: 'Access to Justice'. Het onderzoek focust zich op vijf landen, waaronder de Filipijnen, en kijkt met name naar de kindvriendelijkheid van de procedures.
De legal consultant van ECPAT Philippines en ik hebben experts benaderd en een Focus Group Discussion georganiseerd. De groep bestond uit een rechercheur, een aanklager, de directrice van Children's Legal Bureau en onze eigen advocaat. Gedurende de discussie werd er steeds meer Filipino-Engels gesproken, waardoor het voor mij moeilijk was om de discussie te volgen. Maar de passie, betrokkenheid en frustratie waren duidelijk zichtbaar.
Na de meeting ben ik richting Oslob vertrokken. De eerste helft van de vier uur durende busreis zat er een oude Filipijnse man naast me. Een priester die een tijd in Rome heeft gestudeerd. Hij sprak goed Engels en hij kende zelfs een Nederlands woord: lachebek :) We hebben gezellig gekletst en gelachen.
Toen ik bijna bij het resort aankwam en aan het genieten was van het uitzicht over zee, voelde ik me opeens heel erg alleen en een beetje verdrietig. Het voelde raar, want ik keek juist heel erg uit naar de komende twee dagen. Aangekomen bij het resort was het al donker. Ik heb even wat gegeten en ik ben op tijd naar bed gegaan, want ik wilde de volgende dag vroeg op om de zonsopkomst te zien.
De volgende dag was het eenzame gevoel gelukkig weer verdwenen. Ik ben opgetrokken met een stel uit New York en een Amerikaans meisje dat nu in Hongkong woont. Na de zonsopkomst zijn we met een bootje naar een plek gevaren waar je met Whale Sharks kon zwemmen. Het was super cool om ze van zo dichtbij te kunnen zien maar wel een beetje onnatuurlijk. De walvishaaien worden dagelijks gevoerd waardoor ze daar elke ochtend zijn. Na een lekker ontbijtje, een rustgevende wandeling langs het strand en een duik in het zwembad zijn we nog naar een waterval geweest. De rest van de tijd heb ik eigenlijk niet zoveel gedaan... :)
Mijn les dit weekend: het is best wel interessant en leuk om alleen te reizen, omdat je veel meer (lokale) mensen spreekt dan wanneer je met iemand samen reist. Ik merkte ook dat ik langer de tijd nam voor een simpele wandeling langs het strand, voetjes in de zee en heerlijk ontspannen. Ik heb genoten van de rust en het prachtige uitzicht!
Nu alweer een paar dagen back to reality. Vanmiddag gaan we langs bij een rechter voor een one-on-one interview. Ik hoop dat er veel Engels gesproken zal worden, zodat ik het ook kan volgen...
Fijne dag allemaal!!!
PS: de jaloersmakende foto's staan al op Facebook ;)
Wauw meis, goed dat je dat Anonymous contributed on 05-03-2015 06:00
Wauw meis, goed dat je dat gedaan hebt! Kan me wel helemaal in jouw "eenzaam gevoel" vinden. Als ik terug denk aan mijn trip naar Australie had ik dat de eerste paar dagen ook. Super knap dat je hebt doorgezet en bij mensen bent aagesloten! Leuk en stoer ook om dan met locals te praten!! Voel je je al sterker worden? Kun je na de rechtzaken ook zien hoe het met de mensen verder gaat? Gaan ze daar in een soort van therapie of krijgen ze geld en is het dan klaar? Ik droomde vannacht trouwens over het reizen met jou ;-) Heb er zo'n zin in! XxX Liefs
Jaloers makende foto's Anonymous contributed on 05-03-2015 13:00
Heeeeeeeeeeeeeel jaloers ja!!!Je verteld alleen niet dat je ook verbrand was......ahhhh!! (ze hadden alleen zonnecreme met witmaker haha,tja dat wou ze niet)Knuf je mama.
Nou ik vanmiddag een heel Anonymous contributed on 06-03-2015 22:00
Nou ik vanmiddag een heel verhaal geschreven, is het opgelost in het grote www. Dus nu eerst even testen of ik digibetisch aan het worden ben!
Hoeraaaa, ik kan het nog, Anonymous contributed on 06-03-2015 23:00
Hoeraaaa, ik kan het nog, maar blijkbaar toch geen 3 dingen tegelijk :-). Ik schreef vanmiddag dus dat morgen hier de lente begint! Dus ook tijd voor een ini mini vakantietje! En die gekke momenten van eenzaamheid zijn herkenbaar. Reizen kan hartstikke leuk zijn en als je geluk hebt onmoet je leuke interessante mensen en doe je onvergetelijke indrukken op. Maar soms.... Morgen komt hier een einde aan de winter, vandaag was het al een beetje warmer. De kou is uit de lucht en de zon krijgt wat kracht. Dus maar een biertje op een terras met de kop in de zon! Cocktails op het strand bewaren we tot de 20 graden gehaald wordt. Gisteren zat ik in de trein en een hele aardige mevrouw begon tegen me te praten. Heel vrolijk en gezellig. Toen heb ik haar er maar even op gewezen dat we in een stilte coupé zaten. Dat is inderdaad een uitdaging om gesprekken te volgen als je de taal niet kent. Dan ben je aangewezen op je intuïtie, woordjes die je oppikt, intonatie, emotie en gezichtsuitdrukkingen. Maar vooral vragen! Zorg dat ze je af en toe 'bijpraten'. Het is niet onbeleefd om om uitleg te vragen. Ze zullen het vaak juist waarderen!X
Add new contribution