een dag uit het leven van Marchien uit de educatiebrigade in Nicaragua

Om 6 uur gaat de wekker, maar ben ik al een kwartier wakker van de warmte en de geluiden van de andere huisgenoten die in een rij voor de wc staan. Ik probeer de rij in de gaten te houden en spring uit bed zodra hij vrij is. Daarna maak ik me rustig klaar voor de rest van de dag. Heel snel kijk ik nog even alle spaanse vragen na die ik heb voorbereid voor de leerkrachten op de school Nueva Jarusalén II. Na 2 weken spaanscursus gaat mijn spaans steeds beter maar is een voorbereiding nog wel nodig. Ik herhaal ook nog even mijn introductieverhaaltje in mijn hoofd. Na de bouwbrigade te hebben uitgezwaaid, stappen we op de fiets richting Nueva Jarusalén II, waar we deze week de lessen gaan observeren.  Daar aangekomen zeggen we eerst ‘Buenos Días’ tegen directrice en nemen dan plaats voor de school. We wachten op de docenten die, 1 voor 1 en op het laatste moment, binnen druppelen. Op dat moment kiezen we een docent uit die we graag willen zien lesgeven. Ik kies er een uit met een mooi rood t-shirt en ga nog wel een beetje zenuwachtig naar haar toe en dreun mijn voorbereide zinnen op: Peudo mirar en su clase? In het begin zijn de docenten hier nog niet zo zeker van, maar gaande de week zijn ze aan het idee gewend. Ik ga achter in de klas zitten na kort nog een keer te herhalen dat we niet hier zijn om ze te controleren, maar dat ik in de klas kom kijken om te zien hoe er in Nicaragua wordt les gegeven.  De school begint om half acht maar ongeveer 10 minuten later zitten er 15 kinderen in de klas en begint de leraar met ‘Buenos días’ en zingt een paar liedjes. Daarna kijkt de leerkracht het huiswerk na door simpelweg streepjes in de schriften te zetten. De les begint en alle kinderen schrijven precies over wat er op het bord staat. Er zijn voor de kinderen geen aparte boeken en op deze manier nemen ze de opdrachten over in hun schrift. Daarna begint de klas klassikaal te tellen als de leerkracht een cijfer aanwijst. Na 5 keer van 1 tot 10 geteld te hebben mogen de kinderen nu van 10 tot 1 aftellen. Alle kinderen doen hard mee. Zo gaat dit de hele ochtend door, het is enorm interessant om te bekijken wat er in de klas gebeurt, want er gebeurt veel. Bij het gaan van de bel zitten er opeens 30 kinderen in de klas “Hè, hoe kan ik dat nou gemist hebben?” Na de les ga ik even met de docent zitten en stel mijn voorbereide vragen en gek genoeg kan ik na een aantal van deze gesprekken ter plekke nieuwe vragen bedenken. Tijd om even een boterham te eten en ditzelfde verhaal nog een keer te doen voor de middag shift docenten. Want in Nicaragua is het onderwijs verdeeld over de ochtend en de middag. Kinderen hebben dus maar 4 uur les per dag.  De middag op Nueva Jerusalén II is voor de bovenbouw. Wat een verschil is dat! Het was zeker weer interessant om de lessen te zien en met de docenten te praten. Na dit gesprek race ik naar huis om de observaties uit te schrijven en daarna aan te schuiven bij het lekkere eten, gemaakt door Brigi. Na een biertje en een kaartspelletje val ik met een boekje in mijn hand in de hangmat in slaap. Marchien Peskens