Collecteren en spreken over het WVFC

De Wereldsupporter-site lag wegens werkzaamheden er even uit en ik was drukker dan ooit met een reeks tentamens en zo is maart (en zelfs bijna april al!) inmiddels alweer omgevlogen. Toch wil ik graag nog wat met jullie delen over de manier waarop ik vorige maand aandacht heb gevraagd voor ‘mijn’ project – het Wentworth Victim Friendly Centre.

Al lange tijd zing ik in de band van mijn kerk, waarmee we één keer in de twee maanden de muziek in jeugddiensten begeleiden. Sinds een jaar zit ik ook in de commissie die de organisatie van deze diensten op zich neemt, en dus was het relatief makkelijk om via dit platform eens over het Wentworth Victim Friendly Centre te beginnen.

Zondagmiddag 15 maart was het zover en mocht ik in één klap een paar honderd mensen vertellen wat de aunties en vrijwilligers van deze bijzondere organisatie in Zuid-Afrika doen voor de community. Ik vertelde over hun toewijding, over het safe house, het resource centre en kantoor op het politiebureau dat ze tot hun beschikking hebben en vooral over de mensen van Wentworth die zoveel steun bij ze vinden. Gedeeltelijk per ongeluk, gedeeltelijk met opzet vergat ik te vertellen dat dit het project is waar ik een maand geweest ben. Eenmaal thuis dacht ik hier over na: zou er meer of juist minder geld gegeven zijn als de hele gemeente op de hoogte was van de link tussen mij en het WVFC?
We geven graag aan projecten die op de een of andere manier een persoonlijk tintje hebben. Projecten waar een bekende van ons intensief bij betrokken is, projecten die passen bij onze opleiding, ervaringen, interesses. En tegelijkertijd weet ik van de negatieve houding ten opzichte van ‘vrijwilligerstoeristen’: (jonge) mensen zoals ik die, vaak onopgeleid, vrijwilligerswerk doen in het buitenland. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die minder zouden geven aan ‘zo’n project dat zich met blanke, onwetende studenten inlaat’. Het lijken projecten waar constant handen teveel (of in ieder geval genoeg) zijn en waarvoor op relatief grote schaal geld wordt ingezameld. Leidt dit niet tot een overvloed aan goedbedoelde hulp die uiteindelijk verkeerd terecht komt? En een project waar computertraining gegeven wordt, waar vrijwilligers werken als maatschappelijk werker in plaats van arts, heeft dat onze financiële ondersteuning wel nodig?

Zonder te generaliseren wil ik zeggen dat er in het geval van het Wentworth Victim Friendly Centre zeker nog geen sprake is van een overvloed aan hulp. Om de enthousiaste plannen van de aunties, overlegd met de Nederlandse organisatie Be More, te verwezenlijken is vaak meer nodig dan enkel handen en is het geld dat vrijwilligers meebrengen niet altijd genoeg. Denk aan het draaiende houden van een safe house (blijf-van-mijn-lijfhuis) en het oprichten van een soort bakkerij, maar ook het uitdelen van een warme, voedzame maaltijd en mensen helpen rondom hun ziekenhuisopname. Op het eerste gezicht, en van een afstand, lijkt het misschien niet om wezenlijke dingen te gaan, maar na een maand meegedraaid te mogen hebben weet ik beter. Waar opbouw van een samenleving van gelukkige burgers niet altijd bij de overheid weg kan komen (en ook niet hoeft te komen), maken dit soort projecten een verschil. Het zijn acties die op de lange termijn de community versterken, die gebaseerd zijn op vragen uit de community en die ook grotendeels realiseerbaar zijn door deze community zelf!
Dit zijn niet zomaar wat redenen op een rij om ‘mijn’ project te steunen, maar vooral om de kleinschalige projecten die misschien niet direct in het oog springen te (blijven) volgen! En daarbij wil ik een ieder met vragen en bedenkingen zoals hierboven beschreven (of heel anders, mag natuurlijk ook) uitnodigen om ze mij (of andere ‘vrijwilligerstoeristen’) te vragen. Zo hoop ik door mijn zomer in Zuid-Afrika niet alleen een stukje community verstevigd te hebben, maar ook hier het gesprek op gang te brengen!

(En oh: de opgehaalde €403,76 is dankbaar ontvangen en bestemd voor het safe house en vervoer van de inwonende vrouwen naar onder andere ziekenhuis en rechtbank. Wat een stappen worden er gezet, ik ben blij!)