Op de fiets naar mijn werk

Vandaag heb ik mijn laatste follow up, dus stap ik om 7 uur op de fiets richting de school El Caminante. De fietstocht duurt ongeveer 20 minuten en is 1 van de leukste dingen die je kan doen in Puerto. Het straatleven, de mensen die op straat onderweg zijn, of niet onderweg zijn. Ik kom langs de kip-hoek waar ik al automatisch mijn neus ophaal om een grote teug gebbqde kip in te ademen, wat helaas in de ochtend een tegenvaller is. Waarna ik dag dromend verder fiets. Elke keer weer denk ik dat ik het dagelijks leven hier zo ontzettend normaal vind en dan moet ik opeens stoppen omdat er een paard op de weg half wordt aangevallen door 2 honden. Dus besef je nee in Nederland zou ik moeten stoppen voor een stoplicht. Of er demonstratief doorheen fietsen om de mensen te laten zien dat je wel kan fietsen. Hier doen ze het met de toeter. En elke keer weer dwalen mijn gedachten af naar hoe blij ik ben dat ik dit project heb gedaan en wat wij allemaal al bereikt hebben met het educatie team. We hebben inmiddels al 3 trainingen gegeven. Waarin ik gewoon elke keer in het spaans sta te lullen. In mijn vorige follow up heeft de docent de les precies zo gedaan als wij hadden laten zien dat het kon. Alle tips waren mee genomen. Ik krijg gewoon weer natte ogen bij het terug denken van deze gebeurtenis.
Mijn dagdroom wordt verstoord door een hand die me bijna raakt, de oude man zegt ‘i will always love you’ de man was ongeveer 50 en wist waarschijnlijk niet helemaal wat hij zei. Ik ben dikwijls thuis gekomen van een fietstocht met een super gevoel dat duurt tot ik weer besef dat ik blank ben. Tijdens een fietstochtje als deze in de middag hebben ongeveer 15 mannen ‘i love you’ gezegd 3 jongens met hun vriendin voorop de fiets komen naast me fietsen en zeggen ‘me amor’ en zzzzzzzzt hoor ik uit alle hoeken, als dat je geen goed gevoel geeft. Beetje kreepy dat wel maar nu s’ochtends valt dat wel mee. Na de training aan de docenten van de docentenopleiding (die echt super goed ging) ontstond opeens een fotoshoot van vooral de mannelijke docenten die graag met ons op de foto wilde. Gek, Maar deze trainingen beginnen al gek, er wordt namelijk elke training gevraagd om officieel te beginnen, dit betekend met volkslied van Nicaragua, van de regio en van Nederland. Daar staan we dan met zijn vieren op een rij te zingen. Donderdag en Vrijdag hebben we een training aan de finalisten van deze opleiding waar ook deze officiele opening wordt verwacht. Ik heb echt heel veel zin in deze training. Als ik me nog wel goed voorbereidt komt het helemaal goed.
Terwijl ik iets te hard over de ingelegde balk rijdt en daarbij vies rood zand inadem, bedenk ik me dat het project nog maar 2 weken duurt. Ik vind het echt jammer, nog 2 dagen training en een week afsluiten en verfen in de school die ook nog eens bijna klaar is. Als we eraan toe komen mag ik de wereld op de muur tekenen. Vet, Maar dit betekend ook nog maar 2 wekenden dansen op de muziek die zelfs in de ochtend loeiend hard uit de boxen van de winkels komen. Van salsa naar deggeren ik kan het nu allemaal. Helaas moet ik mijn dagdromen stoppen om mijn fiets bij de bouw te zetten en naar mijn docent te lopen. En nu weer aan het werk.

Een dag na het schrijven van deze blog is helaas mijn fiets gejat, en is deze blog een aandenken aan de fijne momenten op mijn geliefde fiets. Ik zat in een restaurant aan het werk toen een man in een wit shirt heel rustig en nuchter mijn fiets (niet op slot heel dom dom dom dom i know) op pakt en omdraait en ermee weg fiets. Ik ren erachterna en ben met de politie man in de auto het spoor van deze dief achter na gegaan. De man scheen volgens de watchie van het volgende restaurant met zijn fiets over het strand gegaan waarna 2 politie achtend met hun pistooltjes in de aanslag naar het strand zijn gaan rennen. We zijn met de auto naar het volgende punt van het strand gereden waar een soldaat de aanwijzing van de man gaf nog verder over het strand. En ook het volgende strand was nog verder. Tot er een man die aan het werk was vertelde dat hij de stad in is gefietst. Jammer de bammer. Wel een leuke achtervolging. Misschien is prive detective wel wat voor mij.