4 weken vietnam already!

Hier zit ik dan weer, in hetzelfde internet cafeetje als vorige keer! Dit keer geen kleine meisjes die mee staan te kijken, alleen maar game verslaafde pubers. Ondertussen ben ik al weer 4 weken van huis, en begin ik me aardig thuis te voelen in Vietnam, het land van de pyjama's!En ga ik gewoon verder waar ik gebleven was.

Vrijdag 7 juni, Can Tho
Vanochtend weer engelse les gegeven bij charity class, dit keer en groep van 7 kinderen tussen de 11 en 15 jaar, obsesed by apple, en vooral een iphone vinden ze geweldig, dus dan maar creatief zijn en mn telefoon met alles als voorbeeld gebruikt, en als afsluiter een heerlijke fotoshoot!
Die middag voor het eerst naar Pagoda gegaan, dit is een weeshuisje bij een monnik midden in de stad, hier wonen zon 30 kinderen op 30m2. Die zo goed als geen opvoeding hebben gehad, dus stuk voor stuk boefjes zijn, maar gelukkig wel onschuldig! Ze willen het liefst met zn 30en tegelijk knuffelen en op je klimmen, heb ik even geluk met mijn lange benen, want daar passen maar liefst 7 kinderen op! Ze hebben niet echt speelgoed om mee te spelen, dus alles wat ze vinden in het steegje naast het huis word gebruikt, lolly stokjes, papiertjes en zakjes. Zo kwam er ook een vietnamees meisje met een enorme zak met snoep, voor alle kindjes een zakje met wel 20 snoepjes en koekjes erin, die kinderen natuurlijk helemaal gelukkig en nog meer energie, en dat allemaal in 30m2! Van tandjes poetsen hebben ze hier ook nog niet gehoord, de meeste kindjes hebben geen of bijna geen tandjes meer aangezien die allemaal zo rot zijn dat ze afbreken of er uit vallen. Ook is er een heel lief meisje met een geestelijke beperking, ik denk dat ze een jaar of 15 is, en zit de hele dag te lachen en te zwaaien, en liet heel trots haar nieuwe truitje zien met een beertje erop! Je ziet hier heel goed dat ze het niet heel ruim hebben, maar de mensen zijn wel lief voor de kindjes, en zeker het beste voor hebben!

Zaterdag 8 juni, Can Tho
Deze morgen voor het eerst naar Thien An geweest, weer een ander weeshuis en dit keer ergens midden in de jungle, een prachtig groot complex, schoolbordje, speeltoestellen, speelgoed, en hele grote tuin. Hier zitten in totaal 40 kinderen tussen de 6 maanden en 15 jaar. De oudere helpen mee in het huishouden, en verzorgen de kleintjes. Dit is helemaal opgezet door een vrouw alleen, die vroeger bij de overheid heeft gewerkt, en duidelijk heeft gezien dat het anders moet! En dat is haar zeker gelukt! Het zijn allemaal hele lieve kindjes, een echte grote familie, alle kinderen gaan zelfs naar school! We moesten les geven aan 6 kindjes, cijfers, letters, dieren en klok kijken, en ze luisteren allemaal heel goed! dit was echt een openbaring in vergelijking met de straatschoffies en gehandicapte weesjes die ik eerder had gezien!
'S middags voor heteerst naar charity hospital, hier help je eerst mee met vrijwilligers en patienten die goed kunnen functioneren met het wassen en snijden van de groente. In een heel oud gebouwtje, waar 2 grote steen ovens staan, en in een hokje ernaast liggen gedroogde bladen of iets wat ze gebruiken als brandstof. Dit was zo mooi om te zien, vrouwtjes van een jaar of 70 die over de grond en tafel kruipen alsof ze 8 zijn, met messen in de weer, hakken en snijden alsof hun leven ervan af hing, en mij maar uit lachen omdat ik mn benen echt nergens kon laten, niet in mn nek want zo lenig ben ik nou ook weer niet, onder tafel past niet, naast de tafel ging ook niet want daar stond een paal en een bak voor de groente! Terwijl zij aan het koken waren, geven wij engelse les aan 4 man dit keer, eentje zonder been, de andere lijkt op een echte vietnamese krijger met een sikje, en 2 wat jongere gasten van een jaar of 22, dit is echt heel leuk om te doen, omdat ze allemaal redelijk goed engels spreken, kun je ook een gezellig praatje maken, en ze goed helpen als ze vragen hebben of iets niet snappen! Daarna liet een medicijn man me het ziekenhuisje een beetje zien, mensen slapen in de buitenlucht onder een afdakje van palmbladen, of in een hele kleine vieze kamertjes op alleen een lattebodem. En als afsluiter, het eten wat zojuist bereid was uit delen aan de armste van de armste die zelf geen eten kunnen kopen, ze staan met bakjes, emmers en soms hele instalages in de rij voor rijst, tofu en groente. Ik moest me bekommeren over de rijst, Mop, Hai, Bah, dat is 1,2,3. En voor zoveel personen willen ze dan rijst in hun bakje hebben! Wat mij meteen opviel, is dat heel veel mensen zeggen doe maar minder, alleen dan in het vietnamees. Dat zou in nederland niet zo snel gebeuren, het is gratis en je kunt zelf aangeven hoe veel je wilt?! De rijstkorrels die ik op de grond had laten vallen heb ik allemaal stuk voor stuk (het waren er zon 50, ik heb geteld) op kunnen rapen, en in een bakje schoon kunnen maken, want dat was zonde. Mooie gedachte!

Zondag 9 juni en maandag 10 juni, Ving Long
Dit weekend was huisweekend, heeeeeel vroeg opgestaan om 4 uur want om 5 uur gingen we naar de floating market, het hoogte punt van heel Can Tho. Zo gezegd zo gedaan om 5 uur stapte we bij een oud, niet engels spekend vrouwtje in haar bootje, en vertrokken we naar de eerste markt, deze was niet heel bijzonder, het idee dat er mensen op het water wonen, en bij elkaar gaan liggen en hun spulletjes verhandelen is heel leuk, maar dit waren gewoon grote motorboten, waar hele families op woonde, en iets te touristisch ingesteld, een speedboot met koffie en drankjes kwam langs, de kapiteit van ons bootje kocht 3 ananasen die ze voor ons ging schillen, en weg waren we! Gelukkig was dat niet alles, want hoe verder we weg gingen hoe mooier het werd, mensjes die aan het water wonen in hele kleine hutjes, die zichzelf wassen, toileteren, hun eten wassen, en zelfs het zelfde water drinken. We kwamen aan bij de 2e floating market, en dit was echt geweldig. echte vietnameze bootjes, en vrouwtjes met allerlei dingen, groente, fruit, maar ook kleren, en een heleboel wat wij zouden zien als rommel. je lag hier gewoon klem tussen de bootjes, en als een ander bootje je een duw gaf kwam je wat vooruit! Dit was echt een hele ervaring! We vervolgde onze tocht door de kleine kanaaltjes, slootjes ik weet niet wat het zijn langs nog meer hutjes en huisjes en langs prachtige natuur, en hapje gegeten bij een veel te toeristisch restaurantje, maar met heerlijke hangmatten en uiteindelijk terug naar Can Tho centrum gevaren, met als bedankje allemaal een mooi zelf gemaakt kunstwerk van de kapiteit!
Die middag vervolgde we ons avontuur met een scooter tour van zon 30 km naar Ving Long, een dorpje verder op! Het proefritje eindigde voor mij bijna fataal, ik ging iets te hard van de stoeprand af en vloog als een idioot die weg op, gelukkig kregen we de scooters nog mee, en heb ik 30 km lang kunnen oefenen! En tevens kunnen zwaaien en maar lachen! hele bussen met vietnamezen maken fotos van je, zwaaien allemaal en als ze op een scooter zitten roepen en lachen ze op zn minst! Aangekomen in Ving Long, kwam er meteen een man op scooter naar ons toe of we niet een homestay zochten, ja dat zochten we precies. maar mam, ik heb altijd goed naar je geluisterd, nooit met vreemde mannen mee gaan, dus na een hele screening, inclusief fotos, reviews en websites bleek dat dit de eigenaar van een homestay was, en zijn we hem toch maar gevolgd. Voor we het wisten stonden we op een pond om de rivier over te steken, en stonden we binnen no time bij een prachtig huis/hostel in een buitenwijkje met heerlijke hangmatten! Die avond genoten van een heerlijk diner met elephant ear fish and fresh springrolls! de electriciteit viel uit voor een uur, dus waren vuurvliegjes en wat kaarsen het enige licht, that feels like a reaaaaal homestay in vietnam! Heerlijk geslapen in onze hutjes, en de volgende ochtend weer optijd terug naar Can Tho, dit keer de cultuur en natuurlijke route, langs de prachtige binnenlanden, mensen die op het land aan het werk zijn, op hun scootertje in de schaduw aan het chillen zijn, en vooral de huisjes zijn heel schattig. Wat wel opviel is dat de mensen allemaal graven naast hun voordeur hebben, of in hun tuin, na wat rond vraag blijkt dat ze hun familie op een belangrijke plek voor hun begraven dus of thuis of op het land waar ze werken, en tijdens de begravenis verbranden ze geld, en leggen ze hele dure sieraden in hun mond zodat ze in hun volgend leven als rijk persoon terug komen!

Dinsdag 11, woensdag 12, donderdag 13 en vrijdag 14 juni, Can Tho
Na ondertussen al weer een uur bezig te zijn, kort ik het hier maar even in! Van dinsdag tm vrijdag de hele week gewerkt op alle verschillende projecten, en ik moet zeggen de 2e keer bij het weeshuis met gehandicapten viel me alles mee, de grote schrik was nu wel geweest, en kon zelfs genieten van het spelen met de babys peuters en kleutertjes, je ziet zo goed aan die kindjes, dat ze zo graag liefde en aandacht willen, en de enige keer dat ze dat krijgen is als wij er zijn! Ik ben heel blij dat ik dat nu wel een beetje begin in te zien, dat neemt natuurlijk niet weg, dat het nog steeds heel heftig is, maar ik kan er nu wel de positieve kant van zien. Het eten geven bij de mannen en vrouwen is nog steeds een kwestie van knop omzetten, niet kijken, niet nadenken en gewoon lief en zacht eten geven in de hoop dat ze dat opmerken. En deze week ook Ms Han ontmoet, een vrouwtje van 37 die met de nederlandse vrijwilligers optrekt, ze nam ons mee uiteten naar een kind of local restaurantje, waar we in de achtertuin zaten, slecht plan, we hebben met zn 5en een heel opera aan geschreeuw en gegil neer gezet na het zien van 2 ratten, en waren wonderbaarlijk genoeg allemaal meteen klaar met eten! Stephanie was woensdag jarig, eindelijk pizzzaaaaaaa en een cocktail, ja een cocktail maar want we moesten allemaal weer om 7 uur op! Verder heb ik me goed voor lul gezet bij hospital, na de les hadden we het een beetje over cultuur verschillen, dus ik probeerde uit te leggen dat de meeste nederlanders heel anders zijn ingesteld dan vietnamezen met voorbeelden als qua werk, als een vietnamees werk heeft waar hij zn eten en onderdak van kan betalen, maakt niet uit wat voor werk, dan is het goed. en dat wij nederlanders altijd meer en beter willen, hebben we een volkswagen willen we een bmw, hebben we een leuke baan willen we altijd hogerop komen. dus met rijst uitdelen kwam er een man met 2 enorme emmers, en hij wilde ze allebei helemaal vol hebben met rijst, dus als grapje maakte ik een opmerking, van goh die zal wel een eet tentje hebben hier op de hoek. ai ai, dat had ik niet moeten doen, ik werd heel raar aangekeken, ze konden niet begrijpen dat een mens zoiets kon bedenken?

Zaterdag 15 juni, zondag 16 juni en maandag 17 juni, Da Lat
Vrijdag avond om 20.00 uur de sleepingbus naar Dalat genomen. Ik wist dat ik lang was, maar hier word dat wel elke dag benadrukt, met mensen om je heen met de gemiddelde lengte van 155 cm. Dus ook in de sleepingbus paste ik natuurlijk niet, mn benen kwamen zon 20 over de rand van mn bedje heen, maar best goed geslapen en om 6 uur sochtends kwam ik aan in Dalat, een stad hoog in de bergen in de binnenlanden van Vietnam, met nederlands klimaat! Regen en 15 graden, echt heerlijk na 3 weken 35 graden en dag en nacht zweten! Koffie gedronken, een hotel gezocht en die middag heel fanatiek een wandeling door de stad gemaakt! Langs het oude zomer paleis van de franse koning, de flower gardens, een kerk, crazy house soort van gaudi achtig huis, en door de franse wijk, wat afsloot met een 5 km loopje om een lake! S avonds gezellig met een amerikaan en wat vietnamezen een paar dalat red wines gedronken, en heerlijk geslapen want de volgende ochtend ging ik een trekking doen door de bergen. om 8.30 vertrokken we richting langbiang mountain, de meeste toeristen gaan leuk met een autotje naar het eerste punt, wij deden dat glibberen, en klimmend door de bergpaden, dwars door de jungle heen! Aangekomen bij het eerste punt, was het super mistig, bye bye beautiful view! En toen ben ik ook alleen terug gegaan, enorme druk op mn hoofd, en heel erg duizelig, was niet echt een succes verhaal om verder de berg mee op te klimmen. Na eerst een half uur wachten op de bus, nam de buschauffeur ook nog een uur pauze en vertrokken we rond 13.30 naar Dalat centrum, smiddags nog over het marktje gelopen, wat met mn amerikaanse mate Nate gechillt, deze 37 jarige man, is naar Vietnam gekomen om een vrouw te vinden, hij koos voor Vietnam omdat hij hier een rijk leven qua geld kan hebben en hij genoeg keuze in vrouwen heeft, beetje creapyyyy! Verder lekker pizza gegeten en nog een koffietje gedaan in een barretje met live music! De volgende dag regende het zo hard dat ik het hotel niet uit ben gekomen, alleen om te eten, en om 6 uur de sleeping bus weer terug naar Can Tho!

Dinsdag 18, woensdag 19, en donderdag 20 juni, Can Tho
Weer even wat inkorten hier en daar, want ik ben ondertussen al weer een hele tijd bezig met typen, en het cafeetje gaat zo weer sluiten! Deze week 2 keer naar Thien An geweest, dat hele leuke weeshuis in de jungle, en heel lang met de eigenaresse zitten kletsen, zo bijzonder dat sommige mensen hun eigen kinderen in het ziekenhuis achter laten, of letterlijk voor de deur bij haar leggen, en dat zij naar ziekenhuizen toe gaat om kindjes op te halen, en ze zoveel liefde en aandacht geeft! Vandaag na de les ook, de kindjes pakken mn fiets, zetten hem buiten het hek, rennen met zn 3en achter me aan om goodbye teacher te zeggen, voor zon 750 meter lang! Als je bij dit soort projecten komt dan weet je weer waar je het voor doet, en zou ik daar bijna zelf elke dag gaan helpen!

Zo dit was het weer voor deze keer! Ik word weer het cafeetje uitgezet! En heb enorme dorst, dus ik ga snel een flesje drinken scoren en dan naar bed naar bed zei duimelot!

Liefs en een dikke kus,
Laura