0 - What is the book Consciousness: An Introduction about?

Consciousness: An Introduction is a book written by Susan Blackmore. The first version was published on the 24th of March 2005. Even since, there were published 3 editions, of which the last one was published in 2018. This summary is based on the information presented in the 3rd edition of the book.

The newest edition covers the topics of consciousness and how it occurs in the brain, the central problem of consciousness, attention and awareness, the self and the will, altered states of consciousness, artificial consciousness, reality and dreaming, and the process of evolution in consciousness. The book is aimed at making the reader think about central questions that are related to the topic of consciousness, not with the aim of actually answering them, but rather to realize that there are still a lot of questions unanswered. The most important question of the book is: Is consciousness a true and existing thing, or is it maybe just an illusion? 

Susan Jane Blackmore was born in 1951 and she currently lives in London, Great Britain. She is a writer of many books and articles, sceptic, and a lecturer at the University of Plymouth. She has written the influential book 'The Meme Machine'. The topic of memes will also be covered in this book. Susan Blackmore has written an extensive amount of literature on the fields of memetics, parapsychology and consciousness.

Chapter

Wat is het probleem? - Chapter 1

Hoe zit de wereld in elkaar?

Er is nog veel onbekend over het bewustzijn. Hoe meer er bekend wordt over de hersenen en het gedrag, hoe minder er bekend wordt over het bewustzijn. Het heeft te maken met het eigen perspectief. Iedereen ziet dingen op een andere manier en heeft daarbij een eigen ervaring. Er moet hierbij gekeken worden naar de objectieve en subjectieve wereld van een persoon. Het gaat om je eigen kennis van andere knelpunten die zorgt dat je antwoord kan krijgen op bepaalde vragen.

Wat is de relatie tussen bewustzijn en filosofie?

De uitleg van bewustzijn kan opgedeeld worden in twee theorieën. Ten eerste de monist theorie waarbij er wordt gedacht dat er maar een soort in de wereld bestaat. Ten tweede de dualisme theorieën die uitgaan van twee soorten. Descartes was een aanhanger van het dualisme. Hij is vooral bekend geworden door de uitspraak 'ik denk dus ik besta'. Hij zei dat zelfs wanneer je aan alles twijfelt er altijd nog iets blijft bestaan en keek dan ook vooral naar dingen die na twijfel bleven bestaan. Volgens hem heb je omvangrijk materiaal, zoals ons lichaam (fysiek), en onverdeeld materiaal, zoals het denken. Er bestaat dus een relatie tussen fysieke en mentale aspecten en deze staan met elkaar in interactie, zij beïnvloeden elkaar. Dit wordt substance dualism genoemd.

Bovenstaande wordt niet door iedereen ondersteund. Vanuit de ordinary-language filosofie wordt gedacht dat veel problemen ontstaan doordat de taal om mentale processen te beschrijven niet helder is of verkeerd gebruikt wordt. Dit wordt vooral ondersteund door Ryle. Hij probeerde behaviorisme en dualisme tot elkaar te brengen. Hij ondersteunt het idee dat de geest of het verstand is wat de hersenen doen. Er is minder onderbouwing voor bewustzijn. Er blijkt wel veel overlap te zijn tussen hoe mensen denken over bewustzijn, verstand en het zelf.

In 1977 hebben Popper en Eccles de dualistische interactie theorie voorgesteld. Zij dachten dat de processen in de hersenen beïnvloed konden worden door het gevoel van het zelf. Dit zou ook leiden tot vrije wil en subjectieve ervaring. Dit werd ook ondersteund door Chalmers in 2007. Hij gelooft dat ervaring ontstaat door fysieke processen zonder dat de fysieke wereld daarbij een grote rol speelt. Hierbij gaat het om het verkrijgen van fysieke en onvoorstelbare informatie.

Dennett hangt dezelfde ideeën aan als Ryle, waarbij hij stelt dat je dualisme niet zou moeten accepteren. Toch is het moeilijk om dit te vermijden. Hij zag bewustzijn als een theater. Dit noemde hij het Cartesian Theatre. Zodra je zegt dat iets in je bewustzijn aanwezig is, dan is het alsof je