Dit betreft de resolutie van de Algemene Vergadering 60/1 van 24 oktober 2005 inzake de resultaten van de wereldtop en de ministeriële verklaring van de bijeenkomst op hoog niveau van de Economische en Sociale Raad van de VN. Tijdens de World summit in 2005 werd door regeringen de ambitie uitgesproken om verschillende ontwikkelingsdoelen te behalen in de komende jaren. Zo zouden nationale ontwikkelingsstrategieën moeten worden ontwikkeld en verschillende onderwerpen kwamen aan bod (ontwikkeling, terrorisme, ‘responsibility to protect’, mensenrechten, hervorming van de VN, humanitaire hulp etc.).

De partijen bevestigen hierin dat steun moet worden verleend voor het mondialiseringsproces, dat voordeel oplevert voor alle betrokkenen. Productieve werkgelegenheid en fatsoenlijk werk moeten worden gestimuleerd als basisvoorwaarde voor duurzame ontwikkeling en armoedebestrijding. De partijen houden rekening met de kenmerken van en verschillen in hun respectieve economische en sociale situatie.

De resolutie erkend dat elke staat de verantwoordelijkheid heeft om zijn bevolking te beschermen tegen genocide, oorlogsmisdaden, etnische zuiveringen en misdaden tegen de menselijkheid, en dat de internationale gemeenschap de verantwoordelijkheid heeft om de veiligheid van mensen te helpen beschermen alsmede bij te dragen aan het bespreken en definiëren van wat onder menselijke veiligheid moet worden begrepen.

Deze VN-Resolutie erkend ook het concept van "beschermingsverantwoordelijkheid" (Responsibility to Protect) vanwege de toename van schendingen van het Internationaal humanitair recht (IHR) en de mensenrechten en de onmacht of de onwil van regeringen om hun eigen burgers te beschermen. Het concept van “responsibility to protect”, gaat uit van de verantwoordelijkheid van iedere staat om zijn eigen bevolking te beschermen tegen genocide, oorlogsmisdrijven, etnische zuivering en misdrijven tegen de menselijkheid. Het veronderstelt echter ook dat de internationale gemeenschap de verantwoordelijkheid draagt om hierbij hulp te bieden, ook met geweld als dat in uiterste geval nodig zou zijn. Dit is echter alleen mogelijk met machtiging van de Veiligheidsraad.

De resolutie pleit ook voor een politiek debat in de lidstaten en de EU-instellingen over het recht van interventie wanneer er ernstige schending van het IHR en/of de mensenrechten zijn.

De VN lidstaten wijzen verder ook op de verbeteringen die in de afgelopen jaren bij VN-‘peacekeeping’ zijn doorgevoerd. Ook wordt aangedrongen op verdere ontwikkeling van voorstellen in het kader van ondersteuning van ‘peacekeeping’ operaties wanneer die in moeilijkheden verkeren. Hierbij wordt het belang benadrukt van ‘voorspelbare partnerschappen’ tussen de VN en regionale organisaties. Bijvoorbeeld de Europese Unie die de VN ondersteuning kan geven met militaire middelen voor snelle ontplooiing.

M.b.t. ‘peacebuilding’ wordt het belang van een gecoördineerde, coherente en geïntegreerde benadering van ‘postconflict peacebuilding’ benadrukt. Verder is er afgesproken dat men zich zou inzetten voor de oprichting van een nieuw institutioneel mechanisme, namelijk de Peacebuilding Commission. Dit zou de Staten kunnen bijstaan bij hun overgang van conflict naar wederopbouw en vrede onder de noemer van ‘postconflict peacebuilding and recovery’. Dit adviesorgaan zou het bijeenbrengen van alle relevante actoren mogelijk moeten maken, om de hulpmiddelen bijeen te krijgen voor wederopbouw en herstel.