Laatst heb ik de film 'Hoe duur was de suiker?' gekeken. Het is een film over slavernij, vriendschap, liefde, suriname, over hoe blanken zich superieur voelen over zwarten en over sommigen blanken die zich wél realiseren dat iedereen gewoon gelijk is, gewoon een mens is. Ik vraag me af wat voor een blanke ik zou zijn geweest als ik daar woonde, in die tijd. Ik hoop natuurlijk die laatste, maar wat als je daar toen echt woonde en gehersenspoeld werd door het beeld van die tijd, als je wordt opgevoed met slaven in je huis, en het idee dat dat gewoon normaal is, zou je dan ook zo gaan denken? 

Ik vond het een erg mooie,  indrukwekkende, maar ook heftige film. Niet alleen de beelden op het tv-scherm waren heftig, maar vooral het idee dat slavernij de keiharde realtiteit was toendertijd is heftig. En nogsteeds zijn er blanken die zich superieur voelen aan mensen met een donkerdere huidskleur. Mensen die discrimineren en 'zwarten' minderwaardig vinden. Grote westerse bedrijven in Afrika, met westerlingen aan het hoofd die de lokale bevolking uitbuiten. En we vinden het nogsteeds normaal (of we willen er gewoon niet over nadenken) dat het meeste van ons voedsel en kleding ook uit lage lonenlanden komen, door mensen die nauwelijks geld hebben voor wat kleding of genoeg eten om de dag door te komen. Ook nu, hebben blanken nog vaak  'macht' over het leven van zwarten. En misschien nu in iets minder heftige vorm, maar 'slavernij' is nogsteeds niet compleet de wereld uit.