Voor alles is een eerste keer

Okee, hier is tie dan, mijn aller allereerste blog ooit. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik ooit zou gaan bloggen, want ik ben niet zo’n blogger, maar ik ben dan ook voor de aller allereerste keer supporter van iets. En niet zomaar van iets, nee, van de Wereld, ja echt waar!! En dat betekent dat ik jullie, de 'wereld', ga inspireren en informeren over mijn reis en alles er omheen, want er komt super veel bij kijken, en eigenlijk is dat ook best wel leuk, want het wordt ook mijn alleraller eerste reis zo ver weg en in mijn eentje zo lang van huis!!

Simone en ik zitten nou net 1 dag in India, in Puducherry, en we hebben al zoooo ontzettend veel gezien in één dag, niet normaal!! Het begon al met de autorit van het vliegveld in Chennai naar ons guesthouse in Puducherry: het stortregende, want het is regenseizoen nu, en in Puducherry stonden alle straten blank, het waren net rivieren, en daar moesten we met de auto doorheen varen. En onderweg zagen we al heel erg het verschil hier tussen arm en rijk, tussen de krottenhuizen langs de weg stond dan ineens een hele luxe autowinkel, of telefoonwinkel.

Toen we met onze allstars lekker door het water waren gedabberd kwamen we bij ons guesthouse aan, kei lief blauw met roze huisje. Onze kamer is groen met paars dus heeele mooie combinatie, echt indiaas denk ik ,want iedereen loopt hier met alle kleuren van de regenboog.

Vanochtend werden we om 11 uur wakker (lekker uitgeslapen want het was wel gewoon zondag) van muziek voor de deur van onze kamer. We wisten niet wat dat was dus we durfden niet zo goed naar buiten, maar we moesten toch want we moesten plassen, en toen we toch maar naar buiten liepen bleek dat er drie kindjes een dansje aan het oefenen waren voor vanmiddag, want smiddags was er een soort feestje voor Franse artsen die weggingen, als afscheid. Was super schattig, allemaal kindjes die mooie Indiase dansjes deden, kei lief. En alle vrijwilligers, wij ook, kregen handgemaakt briefpapier als bedankje.

Daarna gingen we het stadje in, het verkeer hier is trouwens echt bizar. Hun motto is hier: niet kijken maar toeteren, volgens mij. En ze rijden ook nog eens aan de andere kant dus super verwarrend, op het begin denk je echt dat je dood gaat maaaaar alles went. Ze vinden je hier echt raar als je gaat lopen, dus iedereen wil je een riksja aanbieden, dat is een soort klein autootje als taxi, die zijn bizar goedkoop, meestal tussen de 50 en 80 roepie, dat is nog niet eens 1 euro.
Vandaag was ook een nationale feestdag denk ik, of misschien alleen in onze provincie, maar alle Indiers hadden waxinelichtjes voor hun huizen en mooie tekeningen op de stoep gemaakt met poeder en overal was vuurwerk!!

We worden wel overal aangekeken, want blonde/blanke mensen zien ze niet zo vaak, soms nemen ze zelfs ook foto’s van ons omdat ze het zo bijzonder vinden. Ik ben zelfs al ten huwelijk gevraagd, maar ik heb maar nee gezegd, leek me niet zo'n goed idee..

Het eten is hier heel erg lekker, heel veel rijst en groentes en dat vind ik super lekker, ook als ontbijt!!

Het is trouwens wel waar wat ze zeggen over India: het is heeeel vies, overal ligt afval en het is erg druk, en overal lopen koeien tussendoor, maar die zijn kei schattig, behalve vanmiddag eentje want die had een grote snotheus. En overal lopen zwerfhonden, die zijn wel heel zielig.

Morgen gaan we naar de vrijwilligersbijeenkomst en horen we (hopelijk, want de Indiers zijn niet zo vlot), wanneer we gaan beginnen.

Nou weten mensen die mij goed kennen dat het nogal een avontuur gaat worden, ik ben namelijk niet zo van het wandelen en het backpacken (ik viel bijna om toen ik mijn tas paste) en ik ben nog nooit verder dan Italië geweest. Ik denk wel dat het behalve een mooie, ook een leerzame ervaring gaat worden en ik hoop dan ook zeker wat minder naïef terug te komen, ik vind alle mensen hier ook heel aardig, maar ik denk niet dat ze allemaal echt zo aardig zijn. En misschien wat beter op te gaan letten in het verkeer, want dat is wel heel erg nodig hier, en ik loop in Nederlands nogal weles bijna onder een auto en ik verdwaal ook nog weleens, maar dat is hier natuurlijk niet zo slim.
We zullen zien over 3 maanden!!