interview met leeftijdsgenoot

Interview met Suong

Op de eerste dag in Vietnam ben ik in Ho Chi Minh even gaan zitten in een park. Het viel mij op dat veel jonge mensen naar mij toe kwamen. Veel studenten vinden het fijn om met toeristen te kunnen praten zodat zij Engels kunnen leren. Zo ook Suong, ik weet niet zeker of je het op deze manier schrijft want ik heb dit helaas niet kunnen opnemen of schrijven. Verder was hij niet goed in Engels en was het soms lastig om hem te kunnen begrijpen. Ik heb een aantal dingen opgeschreven die ik hieronder zal vertellen, maar ik heb helaas geen zekerheid dat dit echt de werkelijkheid is.

Suong vertelde mij dat hij 6 uur reizen vanaf Ho Chi Minh is opgegroeid. Hij woonde hier met zijn ouders en 3 broers, maar besloot toen dat hij wel graag wilde studeren. Daarom is hij een jaar geleden naar Ho Chi Minh verhuisd en woont hier nu op kamers. Hij vertelde dat dit een kleine kamer was en de badkamer en keuken met anderen deelt. Hij zei ook dat hij niet veel geld heeft en daarom geen huisje of grotere kamer kon veroorloven. Hij studeerde iets in de economie. Wel toevallig dus, ik kon hem vertellen dat ik ongeveer hetzelfde deed als hij. Ook iets in de economie, ver van familie en op kamers, heel leuk om dit dus te kunnen vergelijken!

Verder hebben we het vooral over het verschil gehad met Nederland. Hij vertelde dat het normaal is om in Vietnam altijd van de straat te eten omdat de supermarkt heel duur is. Dit is bij ons natuurlijk andersom, dat vond hij erg gek! Ook vond hij mijn haar leuk, het is heel blond, maar hij noemde het alleen maar geel. Ook de slag die ik erin heb zitten vond hij gek, maar hij was wel gek van krullen. Daarnaast was hij heel direct. Hij vroeg bijvoorbeeld wat ik belangrijk vond in het leven, en vertelde hij dat hij eerlijkheid belangrijk vond. Hij vertelde dat hij net was bedrogen door zijn vriendin en dit echt niet vond kunnen. Ook leugens waren voor hem echt niet goed en familie was het allerbelangrijkste.

Na een tijdje kwamen er meerdere studenten bij, uiteindelijk waren we met vier personen. Het leuke was dat zij elkaar ook helemaal niet kenden en ik vond het erg leuk om al hun verhalen te horen. Zij waren allen ook studenten en leefden allemaal ook op kamers. Ik ben na een half uurtje wel weggegaan om de rest van de stad te zien, maar vond het leuk om te zien hoe dankbaar ze waren dat ik wel een half uurtje met ze gezeten heb. Ze wilden ook heel graag afspreken de volgende dag om verder Engels te kunnen oefenen, maar dan was ik alweer de stad uit. Het was een leuk maar wel lastig interview. Het Engels van deze studenten was van dusdanig laag niveau dat moeilijke vragen niet echt gesteld konden worden. Wel gek dat zij op een universiteit zitten maar geen fatsoenlijk engels hebben! Ik vond het wel grappig om te zien dat er nog zoveel overeenkomsten zijn.