DISCUSSION: Voluntourism in weeshuizen kan ook heel fout zijn!

Tijdens mijn voorbereidende dagcursus bij Stichting Muses werd al gesproken over de hechtingsproblematiek onder de weeskinderen. Ik was hier toen al erg van onder de indruk. Ik zou me heel goed voor kunnen stellen dat als je als kind geen vaste ouder hebt, je je aan andere personen gaat hechten. Opzich niet erg, maar als die persoon vervolgens weer in korte tijd weggaat en het hechten zich bij nieuwe vrijwilligers keer op keer herhaalt, denk ik dat dit niet goed kan zijn voor een jong kind. Er is namelijk nooit een vast persoon in het leven van een weeskind, als een weeshuis voornamelijk draaiende gehouden wordt door tijdelijke (buitenlandse) vrijwilligers. 

In de krant Trouw verscheen ook een kritisch artikel dat dit probleem ter sprake brak. Je leest het artikel hier. 

Omdat velen van jullie in weeshuizen hebben gewerkt tijdens het vrijwilligerswerk ben ik erg benieuwd naar jullie ervaringen. Zelf heb ik slechts kort gekeken hoe het in de Nepalese weeshuizen in mijn wijk aan toe ging, dus ik ben geen ervaringsdeskundige. Ik merkte echter zelf wel in mijn tijd in Nepal dat sommige vrijwilligers toch heel dol waren op een van de kindjes en hier (onbewust) meer mee optrokken. Dit wil niet meteen zeggen dat ik ervan overtuigd ben dat ik kinderen met hechtingsproblemen heb gezien. Ik denk wel dat het komen en gaan van vrijwilligers voor kinderen een probleem kan zijn, als de vrijwilligers niet weten hoe ze zich tegenover de kinderen op moeten stellen. 

Omdat ik ook heb geproefd hoe goed vrijwilligerswerk in weeshuizen kan zijn, wil ik graag een discussie opstarten onder deze blog. De stelling is als volgt: 

Iedere vrijwilliger die met kinderen vrijwilligerswerk wil gaan doen, dient een voorbereidende cursus in Nederland te volgen voor vertrek. 

Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties! Geef hieronder aan waarom je het ermee (on)eens bent in een reactie.